Teraźniejsza Prawda nr 184 – 1959 – str. 71
Dawid doznawał tego przez swe przykre doświadczenie, tak długo, jak praktykował i usiłował ukryć swój grzech w usunięciu się od Boga (w. 3,4). Gdyby nie pokutował za swe samowolne postępowanie lecz dalej w nim trwał, to utraciłby stanowisko Starożytnego Godnego i ewentualnie (w Tysiącleciu) także życie. Tak samo jest z członkami Wielkiej Kompanii i klasy Młodocianych Godnych. Jeżeli uprawiają grzech i trwają w nim nie pokutując, tracą swe stanowisko łaski z Bogiem i prawdopodobnie życie.
(2) Zysk: „Ufającego w Panu miłosierdzie ogarnie”. Ci, którzy ufają Bogu wg. wszelkich zewnętrznych pozorów, mają tyle strapień, co ich mniej pobożni bliźni. Jednakowoż, obietnica Boża jest pewna, łaska Jego wystarczająca jest dla nich. Oni mogą wypoczywać upewnieni, że „wszystkie rzeczy dopomagają ku dobremu” tym, którzy radują się w ucisku wiedząc, że ucisk sprawuje cierpliwość; a cierpliwość doświadczenie; a doświadczenie nadzieję, która nie pohańbia tych, w których sercach rozlana jest miłość Boża (Rzym. 5:3-5).
Ufać Bogu oznacza i wymaga odstąpienia od nieprawości. Stąd pokutujący i odwracający się od grzechu i błędu (ustawicznie w każdym dniu i godzinie) znajduje miłosierdzie Boże, które go zawsze ogarnia. Przeto pokutujący Dawid (mający ufną wiarę), któremu przywrócone były „radości zbawienia”, powiedział (w. 11): „Weselcie się w Panu, i radujcie się sprawiedliwi, a wykrzykujcie wszyscy, którzyście serca szczerego”. Głębokość pokuty jest miarą radości, głos, który pokornie woła o przebaczenie zakończy się wzniosłymi pieśniami radości.
Jeżeli Bóg tym sposobem przywrócił Swemu pokutującemu i wierzącemu słudze „radości Swego zbawienia” i sprawił, że „kości, które pokruszył rozradowały się” (Psalm 51:10), jeżeli Bóg stworzył w nim serce czyste i odnowił w nim ducha prawego (Psalm 51:12), to któż wtedy będzie skarżył na Jego umiłowanego? Tak jak Bóg dobrowolnie przebacza, tak samo musi to czynić wszystek Jego lud. A zatem radujemy się, uznając Dawida za jednego ze Starożytnych Godnych, który jest godny naszej miłości, naszego zaufania i jest szlachetnym przykładem do naśladowania w licznych łaskach,