Teraźniejsza Prawda nr 352 – 1985 – str. 74
również podobnie rozsiany, tak jak wielka epidemia grypy po pierwszej fazie wojny światowej (E 2,140).
Głody z pewnością były związane z stopniowym obalaniem państw w tym czasie wielkiego ucisku i przyczyniały się do takich skutków, ponieważ natura jest w znacznym stopniu rozstrojona a liczba ludności na świecie gwałtownie rośnie, zwłaszcza w krajach uboższych. Na różnych kontynentach występowały susze i głody, lecz Afryka była szczególnie dotknięta tymi klęskami. Ostatnia wielka klęska głodu wystąpiła w Afryce przed dziesięcioma laty powodując śmierć około trzystu tysięcy ludzi. Doprowadziła, między innymi konsekwencjami, do obalenia władzy cesarza Etiopii, Haile Selassie, i ustanowienia ustroju marksistowskiego. Przy zmianie rządu wystąpiła w Etiopii ,,wielka trwoga” (Ezech. 30:4).
Pierwsze ostrzeżenia o zagrażającym głodzie były ogłoszone około dwa lata temu, lecz w znacznym stopniu zostały zignorowane. Od tego czasu stale występowały susze, które nawiedziły co najmniej dwadzieścia pięć krajów, wraz z wynikającym głodem. Najdotkliwsze szkody poniosły kraje: Etiopia, Mozambik i Czad. Inne kraje, a więc Sudan, Somalia, Niger, Tanzania, Zambia i Zimbabwe, które graniczą z trzema wyżej wymienionymi krajami, nawiedzone były poważnie przez susze i fale uchodźców dotkniętych głodem w swoich krajach. Zaopatrzenie w żywność w ośmiu innych krajach było niewystarczające. Susza srodze dotknęła większość pozostałych obszarów Afryki.
Nieracjonalna gospodarka leśna, wycinanie lasów bez ponownego zalesiania powoduje zmniejszenie wilgotności w glebie i mniej opadów deszczowych. Pustynie wdzierają się na miejsce pastwisk spasanych nadmiernymi liczbami stad bydła. Nieudolne kierownictwo w zakresie rolnictwa i niewykorzystywanie dobrych gleb pod uprawę roślin przeznaczonych do produkcji żywności a przeciwnie uprawianie na nich bawełny, kawy i herbaty prowadzi do fatalnych skutków. Korupcja, samolubna walka o władzę i panowanie, nadmierne wydatki na zbrojenia, kosztowne spory wewnętrzne, przyczyniają się w dużym stopniu do pogorszenia sytuacji żywieniowej.
W niektórych okolicznościach, w związku z drastycznymi ograniczeniami dostaw żywności, lekarze byli zmuszeni do dokonywania wyboru spośród głodujących tych, którzy rokowali nadzieję przeżycia i przydzielania im niewielkich porcji żywności kosztem innych pozostawionych na pastwę śmierci głodowej. Wiadomość o rozmiarach głodu w Etiopii nie była znana przez długi czas w krajach zachodnich. Dopiero film nakręcony przez brytyjskiego reportera i pokazany w brytyjskiej sieci telewizyjnej uzmysłowił grozę klęski głodowej w tym kraju.
Widok ofiar głodu w Etiopii pokazanych na ekranach telewizyjnych pobudził wiele ludzi i instytucji w licznych krajach do starania się
kol. 2
o zorganizowanie pomocy żywnościowej, w miarę możliwości na dużą skalę, i innej dla Etiopii oraz ludności innych obszarów dotkniętych klęską głodu i trudno dostępnych dla środków transportu zaopatrzeniowego. Jednakże dla wielu było to już za późno. Akcja ta, łagodząc klęskę głodu doraźnie, nie usuwa podstawowych przyczyn tego zjawiska. Problemy i ich skutki trwają zmuszając do podjęcia przeciwdziałań w perspektywie długofalowej. Zależność Afryki od pomocy zagranicznej prawdopodobnie zwiększy się w przyszłych latach. Problemy będą narastać i komplikować się. Zdolność krajów dotkniętych głodem do produkowania żywności została poważnie nadwątlona. Zmniejszenie pogłowia bydła oznacza zmniejszenie ilości nawozów naturalnych. Inne nawozy wytwarzane na bazie ropy ocenia się jako nieosiągalne. Kryzys paliwowy minionej dekady spowodował drastyczne cięcia budżetowe w większości krajów afrykańskich, których budżety były napięte do ostateczności. Nawet chociaż obecnie zaopatrzenie w ropę jest odpowiednie, to jednak jej cena dla wielu krajów jest jeszcze wielkim ciężarem.
POGORSZENIE SIĘ ŚWIATOWEGO KRYZYSU FINANSOWEGO
Pogarszający się kryzys finansowy dotknął nie tylko Izraela i Afrykę, lecz rozszerza się również na całym świecie niosąc groźbę zachwiania równowagi ekonomicznej z powodu wzrastających długów narodowych, niezrównoważonych bilansów handlowych, podnoszenia cen, ogromnych wydatków na cele publiczne, chorobliwych poszukiwań korzyści, łupieżczych rządów, biurokracji itd.
Banki w USA i w innych krajach udzielały ogromnych pożyczek innym krajom, które w większości stały się niezdolne (i takimi prawdopodobnie będą) do ich spłacania. Nawet płacenie odsetek przekracza możliwości wielu z nich. Niespłacenie pożyczek spowoduje bankructwo pożyczkodawców i inne negatywne wyniki w krajach wierzycielskich.
Banki Stanów Zjednoczonych udzieliły ogromnych kredytów innym krajom, włączając Polskę, Meksyk, Brazylię i Argentynę, które mają trudności płatnicze nawet w zakresie odsetek, co powoduje wzrost zadłużenia i odsetek z roku na rok. Rozregulowanie się systemu zarządzania bankowego w Stanach Zjednoczonych spowodowało wzrastanie liczby banków dotkniętych trudnościami finansowymi. Co najmniej siedemdziesiąt sześć banków ogłosiło upadłość w tym roku w porównaniu z czterdziestoma ośmioma w 1983 roku i dziesięcioma w 1981 roku. Wielki bank w Chicago udzielił pożyczek w wysokości szesnaście i pół miliarda dolarów za pośrednictwem rządu, który przestał istnieć.
Narodowy dług Stanów Zjednoczonych, przekraczający jeden bilion (tysiąc miliardów) dolarów, stale rośnie. Ocenia się, że wydatki w 1985 roku osiągną prawie jeden bilion, co przy dochodzie około ośmiuset miliardów spowoduje