i sercach), przedstawiają członków Maluczkiego Stadka, natomiast głupie panny przedstawiają również jednostki spłodzone z Ducha, pewnych członków Wielkiej Kompanii, które również posiadały Biblie (lampy), lecz nie miały w sobie wystarczającej miary świętego Ducha zrozumienia, kiedy więc przyszedł Oblubieniec, ich symboliczne lampy zgasły. Zatem, kiedy udały się one po ową symboliczną oliwę, przyszedł Oblubieniec i mądre panny — Maluczkie Stadko — weszły wraz z Oblubieńcom. Głupie panny, członkowie Wielkiej Kompanii pozostający pod wpływem błędu, zbyt późno zdobyły symboliczną oliwę i nie zostały uznane za należące do Oblubienicy, mimo iż, jak pokazują inne teksty Pisma Świętego stały się ostatecznie druhnami, częścią drugorzędnej duchowej klasy wybranych.

      Abraham i Lot (1Moj. 13) przedstawiają oczywiście dwie klasy spłodzone z Ducha w wieku Ewangelii: Maluczkie Stadko i Lud Wielki. Lot wybrał miasta na równinie i rozbił swój namiot naprzeciwko Sodomy, gdzie później mieszkał. Sodoma przedstawia chrześcijaństwo a zamieszkiwanie przez Lota na tych terenach reprezentuje zaangażowanie się jednego odłamu Ludu Wielkiego w sprawy sekciarstwa w Babilonie i jego złe praktyki. Lecz na rozkaz Jehowy Lot — nazywany „sprawiedliwym” (2Piotra 2:7, 8) — uciekł z Sodomy ratując swe życie, co pokazuje, że ci członkowie Wielkiej Kompanii wyszli ostatecznie z Babilonu (Łuk. 17:28—30; 1Moj. 19:30).

MESACH I BENIAMIN

      Trzej młodzieńcy hebrajscy w piecu ognistym (Dan. 3) — Sadrach, Mesach i Abednego — przedstawiają trzy klasy poświęconych sług Jehowy — Maluczkie Stadko, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych — żyjących w czasie wielkiego ucisku, którzy nie pokłonią się militaryzmowi i kościelnictwu. Tak więc pod koniec obecnego wieku na ziemi znajdują się dwie klasy spłodzonych z Ducha poświęconych sług Bożych, z których jedna jest klasą Wielkiej Kompanii. Prócz tych dwu klas istnieje klasa trzecia nie spłodzonych z Ducha. Te trzy klasy zajmują właściwe dla nich stanowiska, pozostając w zgodzie z Jehową w tych sprawach.

      Żona Jakuba, Rachela, reprezentuje obietnice przymierza Jehowy i sług tych obietnic rozwijających nie tylko Jezusa i Kościół (antytypowego Józefa), lecz również Lud Wielki
kol. 2
(antytypowego Beniamina). Brat Russell tak się wyraził o Beniaminie: „On urodzony był w smutku i bólach, tak jak »wielka kompania wyjdzie z ucisku wielkiego«. Jak jego matka umarła rodząc go, tak my spodziewamy się, ze duchowe zarysy Przymierza Abrahamowego przeminą całkowicie z przemianą tych, którzy będą stanowić »wielką kompanię«” (Z 4437, par. 2; 3089, kol. 2, par. 6; 5231, kol. 2, par. 4).

DZIEDZICTWO DWU I PÓŁ POKOLENIA

      Podczas gdy zazwyczaj uważamy, ze wybrani pokazani są w typie jako Lewici i ponieważ nie posiadają w związku z tym żadnego dziedzictwa wraz z Izraelitami, ale raczej mają dziedzictwo w niebie jako istoty duchowe, to przecież istnieje jeszcze obraz dwóch i pół pokolenia, które otrzymały dziedzictwo po wschodniej stronie rzeki Jordan (4Moj. 32; Joz. 1:12—15), obraz, który pokazuje też, że Maluczkie Stadko, Lud Wielki i Młodociani (współcześni) Godni, przedstawieni przez pokolenia Rubena i Gada oraz połowę pokolenia Manasesa, ostatecznie otrzymają dziedzictwo w naturze duchowej.

      Dziedzictwo należne dziewięciu i pół pokoleniu, po zachodniej stronie rzeki Jordan pokazuje w typie dziedzictwo dane w zasadzie klasie restytucyjnej, tym, którzy na wieki zamieszkiwać będą doskonałą ziemię. Tak więc, raz jeszcze Lud Wielki przedstawiony jest jako jedna z tych klas, które otrzymają niebiańską, duchową naturę. Wyraźnie pokazano, że jedynie dwa i pół pokolenia znalazło się na wschód od Jordanu, a zatem Lud Wielki musi należeć do tych klas, które mają za swe antytypy trzy klasy wieku Ewangelii i wraz z nimi ostatecznie musi otrzymać niebieskie, duchowe dziedzictwo.

      O wiele więcej można by tu powiedzieć w oparciu o Pismo Święte i rozważania biblijne w celu pokazania, że Wielki Lud stał się rzeczywiście drugorzędną klasą wybranych, którzy dostąpili spłodzenia z Ducha w czasie wieku Ewangelii (patrz Ter. Pr. Nr 307 i następna). Lecz to, co podaliśmy powyżej powinno wystarczyć, aby pokazać, ze nauki pastora Russella, dotyczące tożsamości Ludu Wielkiego jako drugorzędnej, duchowej klasy wybranych w czasie wieku Ewangelii, są całkowicie poprawne i że nauki J.F.R. oraz innych wodzów „Ś.J..” na temat tożsamości owej klasy posiadającej wieczne dziedzictwo na ziemi są błędne. Trzymajmy się Prawdy!
P ’84, 24.

kol. 1

NASZE SZEŚĆDZIESIĄTE SZÓSTE
ROCZNE SPRAWOZDANIE

      Przygotowaliśmy i oddajemy Czytelnikom niniejsze sprawozdanie, wyrażając jednocześnie naszemu drogiemu Ojcu Niebieskiemu i umiłowanemu Panu Jezusowi głęboką ocenę Ich cudownych charakterów oraz wszystkich udzielonych błogosławieństw, doczesnych i duchowych. Rzeczywiście, pod wieloma względami był to pamiętny rok. Werset naszego
kol. 2
rocznego godła jest źródłem obfitego błogosławieństwa, tak dla jednostek jak i w ogólnym sensie, przez działanie zawartych w nim napomnień do oczekiwania na Pana i wzmacniania się, celem nabycia od Niego dodatkowej siły (Ps. 27:14).

      Dowiedzieliśmy się od licznych braci, że jako jednostki, rodziny i zbory mieli specjalne

poprzednia strona – następna strona