Teraźniejsza Prawda nr 359 – 1985 – str. 186
pierwotnie słowo to oznaczało próbowanie, tak jak rzeczownik basanos, od którego pochodzi czasownik basanizo, oznacza w pierwszym rzędzie kamień probierczy, rzecz, której używano do badania metali itd., ale ponieważ wiele prób w dawnych czasach opierało się na biczowaniu, słowo to z czasem przybrało znaczenie badania przez tortury. Ostatecznie używane było na oznaczenie samych tortur. Tłumacze, których umysły niewątpliwie były napełnione doktrynami o wiecznych mękach, stosowali trzecie znaczenie w tych przypadkach, natomiast jeśli zastosujemy w nich pierwsze znaczenie omawianych słów, cała sprawa stanie się jasna, pozostając w zgodzie ze wszystkimi literalnymi wyrażeniami odnoszącymi się do omawianego powyżej tematu. „I będą próbowali we dnie i w nocy na wieki wieków”. Doskonałe umysły tych stworzeń Bożych, które okażą się godne życia wiecznego, będą wiecznie poddawały badaniom naturę, charakter, owoce i historię diabła, bestii (papiestwa) i fałszywego proroka (zjednoczonego sekciarskiego protestantyzmu). A zawsze, gdy poddawać ich będą badaniu, wyciągać będą ze wszystkich przeprowadzonych badań prawdziwe wnioski, wskazujące, iż tych troje zasługuje na pobyt w symbolicznym jeziorze ognia i siarki — całkowitym i wiecznym unicestwieniu.
W Izaj. 14:12—27 znajdujemy bardzo plastyczny opis uczynków i zagłady diabła, bestii i fałszywego proroka. W wersetach 12—24, w symbolicznym jednym mężu, ze względu na wspólne działanie, przedstawieni są przede wszystkim diabeł, następnie bestia i ostatecznie fałszywy prorok w odniesieniu do ich niecnych uczynków. Werset 15 przedstawia przywiedzenie ich do drugiego piekła, stanu wiecznego unicestwienia. Wersety 16—20 wskazują, iż będą oni, podobnie jak nieszlachetny stop, wiecznie poddawani próbom, badani probierzem, przez zbawionych w niebie i na ziemi, którzy będą studiować starannie swymi doskonałymi umysłami i sercami („za tobą się oglądać i przypatrywać, ci się będą”) ich motywy, charaktery, wpływy, historie, dzieła i skutki. Stosunkowo mało wiemy o rzeczywistych sekretach rozmaitych posunięć tych trojga. Ale w przyszłych wiekach zostaną obnażeni w każdym szczególe (1Kor. 4:5) usposobienia, myśli, motywu, słowa i czynu. Wieczne studia na ich temat prowadzone przez zbawionych w niebie i na ziemi będą próbą, badaniem i probierzem opisanymi w Obj. 20:10, lecz ukrytymi w błędnym tłumaczeniu „będą męczeni”. Wersety 21—27 opisują następnie wrzucenie ich do symbolicznego jeziora ognia i siarki. To wieczne umysłowe poddawanie badaniu niepoprawnych grzeszników jest przedłożone w Izaj. 66:24, o którym Jezus napomyka w Mar. 9:43— 48. Myśli na ten temat zawarte w Ewangelii Marka rozważymy w innym kontekście.
Wersety Obj. 14:8—11 zawierają także greckie słowo basanizo i wskazują, że cały Babilon będzie wrzucony w jeziora ognia, o czym czytamy: „A za nim szedł drugi Anioł,
kol. 2
mówiąc: Upadł Babilon, ono miasto wielkie! bo winem gniewu wszeteczeństwa swego napoił wszystkie narody. A trzeci Anioł szedł za nimi, mówiąc głosem wielkim: Jeśli się kto pokłoni bestii i obrazowi jej, i jeśli weźmie piętno na czoło swoje albo na rękę swoje, I ten pić będzie z wina gniewu Bożego, z wina szczerego i nalanego w kielich gniewu jego, i będzie męczony w ogniu i siarce przed oblicznością Aniołów świętych, i przed oblicznością Baranka A dym męki ich występuje na wieki wieków, i nie mają odpoczynku we dnie i w nocy, którzy się kłaniają bestii i obrazowi jej, i jeśli kto bierze piętno imienia jej”. W symbolice biblijnej aniołowie niekiedy służą do przedstawiania zarówno nieosobowych, jak i osobowych Pańskich narzędzi, na przykład mocny anioł (Obj. 5:2) przedstawia przymierze Zakonu, które w wieku żydowskim nie mogło znaleźć nikogo godnego zostania tłumaczem i wykonawcą Boskiego planu (księgi). Rozumiemy, że aniołowie w naszym fragmencie wyobrażają pewne poselstwa prawdy. Kościół nominalny w jego dwóch częściach jest tym wielkim miastem, wielkim systemem religijnym. Z jednego punktu widzenia przyczyną upadku Babilonu jest zwiedzenie przez niego wszystkich narodów błędami, doktrynami, do nauczania których doprowadziło jego połączenie kościoła z państwem, symboliczne cudzołóstwo. Czciciele bestii i jej obrazu to ci, którzy są poddani tym systemom i służą im. Przyjęcie znaku na czole wskazywałoby na przyjęcie wyznań wiary, czyli wierzeń, bestii i jej obrazu, podczas gdy znak na rękach wskazywałby na stosowanie w praktyce ich uczynków. W czasie wielkiego ucisku, podczas którego wielki Babilon zostanie zniszczony, wszyscy tacy, dowiedzą się, czym jest gniew Boży, bowiem wtedy zostaną zmuszeni przejść te doświadczenia. Jego kubek przeznaczony dla narodów jest kubkiem oburzenia w takim sensie, że ono wypływa z Boskiego niezadowolenia z nich. Będą męczeni (basanizo — próbowani, badani, poddani probierzowi) w ogniu i siarce w obecności Baranka, to znaczy, że te narody i osoby, które sercem i duszą związane są ze wspomnianymi instytucjami, będą poddane bolesnym próbom, kiedy zostaną one zniszczone w czasie wielkiego ucisku. Gdy ogień i siarka, ostateczne unicestwienie, zostaną zastosowane wobec tych instytucji, będzie to stanowiło najsurowszą próbę dla ich członków. Próbowanie to odbywa się przed obliczem Baranka, w czasie obecności naszego Pana, podczas zgromadzania Jego Wybrańców w drugim adwencie. Dym ich mąk (lekcja próbowania ich w owych okropnych doświadczeniach) wznosić się będzie na wieki w tym sensie, że wiecznie będzie się nasuwał umysłom ludzkim. Nie będą mieli rzeczywistego odpoczynku serca i umysłu ci, którzy przyjęli doktryny papiestwa i zjednoczonego sekciarskiego protestantyzmu, gdy nastąpi zniszczenie tych instytucji, o których mniemali, że stanowią Kościół Boży.
Obj. 19:2, 3 podaje podobne myśli: „Bo