Teraźniejsza Prawda nr 359 – 1985 – str. 180
[cielesny naród izraelski był zdeprawowany i dozwolono, by niczym nie tłumiony niszczycielski ucisk (1Tes. 2:16) płonął przeciw nim, tak długo, aż całkowicie zakończył swe dzieło zniszczenia]”.
Także w Liście Jakuba 3:6 jest powiedziane: „I język jest ogień i świat niesprawiedliwości; takci jest postanowiony język między członkami naszymi, który szpeci wszystko ciało, i zapala koło urodzenia naszego, i bywa zapalony od ognia piekielnego [gehenny]”. Tutaj w dosadnym języku symbolicznym święty Jakub wskazuje, na silny i zarazem szkodliwy wpływ złego języka – języka zapalonego (w przenośni) przez gehennę, która, jak później zobaczymy, także przedstawia drugie piekło. Język tak został umieszczony między naszymi członkami, że jeśli nie trzyma go się właściwie na wodzy, szpeci całe ciało: wszystko u człowieka – jego charakter, praca, poważanie, urząd, pozycja, stosunek do innych itd. – jest skalane przez zły język. Wyrządza on krzywdę wszystkim, z którymi wchodzi w kontakt, i do najwyższego stopnia działa destrukcyjnie, bo niekontrolowany doprowadza do śmierci drugiej wszystkich tych, którzy podczas próby na życie nie trzymają go na wodzy i z premedytacją stają się grzesznikami. Nauczyciele błędu odrzucający główne nauki Biblii posiadają także języki, które są czynnikiem niszczącym zobrazowanym, tutaj przez ogień.
Można by przytoczyć inne wersety Pisma Świętego na dowód, że często używa ono ognia jako symbolu zniszczenia, jak na przykład Treny 4:11; Sof. 3:8, 9; Rzym. 12:20. Jednakże te przedstawione powyżej powinny być dostatecznym dowodem tego i dać nam dodatkową biblijną przesłankę do traktowania wyrażenia „jezioro ogniste” jako symbolicznie określającego zniszczenie – zupełne i wieczne unicestwienie. Co więcej, to jest także dowiedzione przez naukę wypływającą z literalnych ustępów biblijnych mówiących o losie wszystkich sześciu rzeczy, o których jest powiedziane, że zostały wrzucone w jezioro ogniste. Są to: szatan, bestia, fałszywy prorok, śmierć, piekło i niepoprawni grzesznicy. Rozpatrzymy każde z osobna:
(1) Diabeł. To, że będzie on wrzucony w jezioro ogniste, jest wskazane w Obj. 20:10. Porównajmy teraz ów werset z kilkoma innymi literalnymi wersetami dobitnie wskazującymi na jego ostateczny koniec. Żyd. 2:14: ,,Ponieważ tedy dzieci [dzieci Boże, jak dowodzą tego poprzedzające wersety] społeczność mają ciała i krwi [ludzkiej natury], i on także stał się ich uczestnikiem [ludzkiej natury, jednakże bez grzechu i skażenia jako skutków potępienia Adamowego], aby przez śmierć zniszczył [użyte tu greckie słowo katargeo oznacza unicestwienie, co wynika z zastosowania go w innych wersetach (Rzym. 6:6; 1Kor. 13:8; 15:24, 26; 2Kor. 3:7, 11, 13, 14; 2Tes. 2:8; 2Tym. 1:10] tego, który miał władzę śmierci [Bóg dozwolił szatanowi, by jako kat egzekwował wyrok śmierci na ludzkości], to jest diabła [łącznie z jego uczynkami (1Jana 3:8)]”.
kol. 2
Izaj. 27:1: „Dnia onego [tysiącletniego dnia] nawiedzi Pan mieczem [Prawdą] swoim srogim, wielkim i mocnym, Lewiatana, węża długiego [szatana], i Lewiatana, węża skręconego, a zabije smoka [cywilne władze imperium szatana], który jest w morzu”. W tym wersecie, ponownie przedstawiono zniszczenie szatana, zupełne unicestwienie i zniszczenie jego i cywilnej władzy jego imperium. Dokona tego nasz Pan przez Prawdę. Ps. 72:4: „Będzie sądził ubogich z ludu, a wybawi synów ubogiego (potrzebującego), ale gwałtownika pokruszy”. Jezus będzie sądził ubogich, pokornych, najpierw w znaczeniu pouczania, szkolenia ich, po drugie, próbowania względem podanych nauk, po trzecie karania w celu zreformowania, gdy omieszkają uczynić właściwy postęp, a na końcu w znaczeniu wydania na nich takiego wyroku, na jaki sobie zasłużą. Wszyscy ludzie są dziećmi ubogiego (potrzebującego) a szatan jest wielkim ciemiężcą ludzkiej rodziny i jako taki posługuje się wieloma ciemiężącymi instytucjami. Jednakże ten werset dowodzi, że zostanie skruszony, zupełnie i wiecznie zniszczony. Tak więc literalne wersety wskazują na ostateczne zniszczenie szatana.
(2) Bestia, symbol wielkiego Antychrysta, także ma być wrzucona w ,,jezioro ogniste” (Obj. 19:20; 20:10). Prawdziwy Chrystus składa się z Jezusa, Głowy i Kościoła, stanowiącego Jego ciało. Wielki Antychryst składa się z fałszywego Chrystusa: papiestwa jako głowy i hierarchii kościelnej jako ciała. Jest on nazwany „tajemnicą nieprawości” (2Tes. 2:7). Ledwo widoczne początki jego działalności stanowiła już za życia Apostołów bezbożna ambicja niektórych wodzów pośród braci. Ten wielki system jest wypełnieniem prorockich opisów o Antychryście danych zarówno w Księdze Daniela i Objawienia, jak i w 2Tes. 2:7-9. W tym wersecie przedstawiono dosłownie jego ostateczne zniszczenie (w. 8), „A tedy objawiony będzie on niezbożnik, którego Pan zabije duchem ust swoich [Prawdą], i zniesie objawieniem przyjścia swego [obecności]”. Tym niezbożnikiem jest wielki Antychryst, który ujawnił się pod postacią papiestwa jako najwyższa religijna i cywilna władza, pierwsza od 539 roku a druga od 799 roku. Zabijanie Antychrysta zostało spowodowane wpływem świeckiej i religijnej prawdy („duchem ust swoich” – naukami Pańskich rzeczników czerpanymi z Biblii, Prawdą – Jan 17:17), które zapoczątkowała reformacja przez działalność jednostek i posuwało się naprzód w okresie reformacji przez sekty. W coraz większym stopniu świecka i religijna kontrola Antychrysta nad ludźmi była łamana wskutek odrzucania jego teorii. Proces niszczenia, czyli unicestwiania, rozpoczął się w paruzji (i trwa w epifanii) skutkiem jasnego zaświecenia obecności naszego Pana i wyjawienia takiej dodatkowej świeckiej i religijnej prawdy, która spowoduje zniszczenie Antychrysta w armagedonie.
(3) Fałszywy prorok również ma być wrzucony w jezioro ogniste (Obj. 19:20; 20:10).