|
25. I szemrali w namiotach swoich, nieposłuszni byli Panu.
26. I podniósł na nich rękę swoją, aby ich powalić na pustyni.
27. Aby rzucić ich potomstwo między narody i rozproszyć ich po krainach.
28. I przywiązali się do Baal-Peora, i jedli ofiary składane bogom martwym.
29. I wzbudzili gniew postępkami swoimi, i wszczęła się wśród nich zaraza.
30. Aż powstał Pinchas i wyrok wykonał, i wstrzymana była zaraza.
31. I poczytano mu to za czyn sprawiedliwy po wszystkie pokolenia i na zawsze.
32. Znów rozgniewali Go u wód Meriba i zła doznał Mojżesz z ich przyczyny.
33. Albowiem rozdrażnili ducha jego i nierozważnie mówił swoimi ustami.
34. Nie wytracili ludów, które kazał im wytracić Pan.
35. I zmieszali się z narodami, i nauczyli się ich obyczajów.
36. I służyli ich posągom, i stały się one dla nich sidłem.
37. Zabijali swoich synów i swoje córki na ofiarę złym duchom.
38. I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i swoich córek, które składali w ofierze bożkom Kanaanu. I skalana była ziemia ich krwią.
39. Nieczyści byli w swoich obyczajach, wszeteczni byli w swoich czynach.
40. I zapłonął gniew Pański na lud Jego i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
41. I wydał ich w ręce narodów, i panowali nad nimi, którzy mieli ich w nienawiści.
42. I uciskali ich wrogowie, poddani zostali ich władzy.
43. Wiele razy ich ocalił, a oni drażnili Go swoimi zamysłami i marnieli przez swoją nieprawość.
44. Ale wejrzał na ucisk ich, gdy usłyszał ich wołanie.
45. Wspomniał dla dobra ich na swoje przymierze i ulitował się nad nimi w wielkim miłosierdziu swoim.
46. I zjednał im zmiłowanie u wszystkich, którzy trzymali ich w niewoli.
47. Wybaw nas, Panie, Boże nasz, i zgromadź nas spośród narodów, abyśmy wysławiali Twoje święte imię i dumni byli chwały Twojej.
48. Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki. I cały lud niech powie: Amen. Alleluja!
Psalm 106 – (Tłumaczenie Czesława Miłosza) |