„SAMYCH SIEBIE W MIŁOŚCI BOŻEJ ZACHOWAJCIE”

 Judy 21

      List Judy Apostoła jest przede wszystkim ostrzeżeniem przed przesiewaczami. Po pierwsze przed tymi z żniwa żydowskiego, po drugie — z punktu widzenia równoległych żniw — przed tymi z żniwa ewangelicznego, po trzecie, z okresu przejściowego (okresu między żniwami) i ostatecznie przed przesiewaczami epifanicznymi. Juda oczywiście nie przedstawia pochlebnego obrazu owych przesiewaczy i osób przez nich przesianych. Raczej, podobnie jak w 2Piotra 3:4 ; Apostoł opisuje ich jako posiadających rzeczywiście złe charaktery. Judy  w wersecie 19 kończy opis o przesiewaczach i przechodzi do udzielenia braciom kilku napomnień. Zacytowany na wstępie werset należy do tych ostatnich. Jest on, prawdziwym klejnotem z dziedziny napomnień. Zjednoczmy się zatem wszyscy w modlitwie, by ten, werset został użyty przez; Pana do błogosławienia każdego z nas. Tym samym spełni on swój cel odnoszący się do ludu Bożego.

DEFINICJA WYRAŻENIA „SAMYCH SIEBIE”

      Każde słowo analizowanego przez nas wersetu jest pełne znaczenia. Wielu nie będących biegłymi w Słowie Bożym rozumie, że Apostoł zwraca się do każdego w tym liście, podobnie jak sądzi, że Bóg zwraca się do każdego w całej Biblii. Chwila zastanowienia mogłaby nas przekonać, że tak nie jest, bo gdyby Biblia
kol. 2
i List Judy były przeznaczone dla każdego, zdolność Boga jako nauczyciela w wyjaśnianiu Jego nauk tym, do których je adresuje, w połączeniu z faktem, iż każdy nie rozumie i nie może teraz zrozumieć Biblii czy tego Listu, powinna być dostatecznym dowodem, że ani jedno, ani drugie nie jest skierowane do każdego człowieka.

      Właściwie jak wszystkie pozostałe listy Nowego Testamentu tak ten jest bezpośrednio skierowany do świętych (wersety 1-3). Stąd  występujące w naszym wersecie wyrażenie ,,samych siebie” nie oznacza świata ani wszystkich chrześcijan, ani też   wszystkich członków jakiejś denominacji w chrześcijaństwie. Nie jest nawet skierowany  do  tych wszystkich, którzy są wyznającymi chrześcijanami, z których wielu, jest hipokrytami a wielu innych nie osiągnęło nawet stanu próbnego usprawiedliwienia. Jeszcze inni są członkami Wielkiej Kompanii i „Tymi poświęcającymi się między wiekami”. Stąd dwie pierwsze wspomniane przez nas klasy wyznających chrześcijan nigdy nie były uświęcone przez Boga, nie były też nigdy powołane i zachowane w Jezusie Chrystusie (w. 1). Zatem do nich Apostoł nie zwraca się. Mimo, że dwie ostatnie klasy były uświęcone (poświęcone) przez Ojca, to jednak członkowie Wielkiej Kompanii chociaż powołani do bycia w Chrystusie nie zostali w Nim zachowani, ponieważ wypadli z Jego

poprzednia strona – następna strona