Teraźniejsza Prawda nr 354 – 1985 – str. 104
serca i woli jakiego, według tego co było pokazane, my doznajemy.
W w. 4 opisane jest zmartwychwstanie Jezusa. Zwróćmy uwagę na środki z pomocą których się ono odbyło. Werset 4 mówi, że dokonywało się ono przez chwałę Ojcowską. Chwała Boża jest przede wszystkim wspaniałością Jego charakteru, który składa się, po pierwsze, z mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości a każda zaleta jest sama w sobie doskonała, po drugie, każda z tych doskonałych zalet pozostaje w harmonii z pozostałymi i, po trzecie, wszystkie one pozostając z sobą w doskonałej harmonii dominując nad Jego innymi zaletami charakteru. Jest to istotnie chwała Boża — Jego chwalebny charakter. Charakter Boży, który Jezus przyjął za swój charakter przez pozostawanie umarłym względem swojej woli oraz świata i pozostając żywym względem woli Bożej wyrażającej się w Bożym charakterze, przemienił Jego umysł, serce i wolę z doskonałości ludzkiej do stanu Boskiej doskonałości. Jego przemiana, trwająca do zakończenia przez trzy i pół roku była zmartwychwstaniem Jezusa, o którym mówi werset 4. Zmartwychwstanie to ukończone dzięki Jego wiernemu wypełnieniu poświęcenia aż do śmierci i aż w śmierć (powodując śmierć), zostało nagrodzone przez Boga obdarzeniem Go Boskim ciałem w zmartwychwstaniu, trzeciego dnia po Jego ukrzyżowaniu. Akt ów zakończył proces Jego zmartwychwstania.
Apostoł zapewnia nas w w. 5, że jeżeli uzupełnimy swój chrzest śmierci według przykładu danego nam przez Jezusa (wszczepieni w podobieństwo śmierci Jego) tym samym dopełnimy zmartwychwstania naszych umysłów, serc i woli po czym zmartwychwstaniemy w naszych Boskich ciałach podobnie jak Jezus po osiągnięciu całkowitego zmartwychwstania swego umysłu, serca i woli dostąpił zmartwychwstania w Boskim ciele (w podobieństwo zmartwychwstania wszczepieni z nim będziemy).
DOWÓD Z KOL. 2:11, 12 ORAZ INNE WERSETY
Kol. 2:11, 12 podaje tę samą myśl. W wersecie 11 Apostoł powiada, że wierni są poddani obrzezaniu, które nie jest dokonywane rękoma, to znaczy, że nie jest żydowskim cielesnym obrzezaniem. To obrzezanie Apostoł nazywa obrzezką Chrystusową w sensie pozbywania się swojej ludzkiej natury, która grzeszy. Pojawia się tu ta sama myśl, co w przypadku poświęcenia, ponieważ cielesne obrzezanie jest typem obrzezki serca, to znaczy poświęcenia (Rzym. 2:28, 29). Obrzezanie ciała przedstawia w typie obie strony poświęcenia: (1) umieranie dla siebie i świata w akcie kładzenia ciała na śmierć w czasie pełnienia ofiarniczej służby wśród wypróbowujących doświadczeń; (2) nowe stworzenie powstające ze stanu umarłych samolubnych oraz światowych uczuć i cech charakterystycznych do odpowiadającego im
kol. 2
stanu niebiańskich uczuć i cech charakterystycznych.
Zechciejcie zwrócić uwagę w jaki sposób obrzezanie stanowi typ, symbolizuje, owych zarysów poświęcenia. Po pierwsze, napletek jest odcięty, symbolizując pozbycie się własnej woli oraz woli świata. Po drugie dziecko krwawi gdy napletek jest usuwany, co symbolizuje śmierć ludzkiego ciała, ponieważ rozlew krwi przedstawia śmierć, jaka dokonuje się ofiarniczo, kiedy wola pozostaje martwa względem siebie i świata a ciało jest kładzione na śmierć przez uczynki związane ze służbą. Ów fakt rozlania krwi przedstawiający śmierć Biblia bardzo często stosuje jako wymienne wyrażenia, na przykład, krew Jezusa i śmierć Jezusa jako warunki naszego odkupienia. Rozumiemy więc w jaki sposób pierwsza część poświęcenia przedstawiona jest przez obrzezanie.
Druga część poświęcenia jest również przedstawiona w typie przez obrzezanie, bowiem tak jak leczenie stanowi część obrzezania, tak podobnie gdy powstajemy ze stanu naszego umarłego ludzkiego umysłu, serca i woli do stanu Boskiego umysłu, serca i woli uzyskując duchowe uleczenie ludzkich słabości do objawów wiecznie polepszającego się Boskiego zdrowia oraz zakładając niezmienność innych czynników, stan obrzezania jest korzystniejszy dla zdrowia niż będący przed obrzezaniem. Kiedy rekonwalescencja opisana powyżej jest ukończona następuje całkowite i pełne dojście do zdrowia, o wiele lepsze niż zdrowie moralne — jednostki niepoświęconej.
Werset 12 zawiera tę samą myśl co Rzym. 6:3, 4, opisując najpierw chrzest śmierci — nie z wody (Pogrzebieni z nim [Jezusem] będąc w chrzcie). Następnie mówi o chrzcie dającym życie, rozwijającym nowy umysł, serce i wolę oraz doprowadzającym do zmartwychwstania w nowym życiu (w którymeście [w tym chrzcie] też [dodatkowo do śmierci ludzkiej natury] społem z nim [przechodząc ten sam proces zmartwychwstania przebiegający w umyśle, sercu i woli, jaki przechodził On] wzbudzeni), dzięki wierności Boga wypracowującego w nas Jego cztery wielkie przymioty w tym celu i naszemu przyjęciu ich do naszych charakterów (przez wiarę [wierność], którą sprawuje Bóg) — ten Bóg wprowadził to samo zmartwychwstanie do nowego Boskiego umysłu, serca i woli Chrystusa w miejsce umarłego ludzkiego umysłu, serca i woli należących do ludzkiej natury Jezusa (który go wzbudził od umarłych [literalnie, od umarłych, tj. umysł, serce i wolę]).
A oto pozostałe wersety Pisma Świętego traktujące o przechodzeniu zmartwychwstania w obecnym życiu, to znaczy w odniesieniu do umysłu, serca i woli: Efez. 2:6; 2Kor. 1:9 (proszę zwrócić uwagę na czas teraźniejszy ,,wzbudza”); Jak. 5:15 (mowa tu o chorobie spowodowanej grzechem a nie fizycznych dolegliwościach).
Takie jest to drugie napomnienie podane w omawianym przez nas wersecie, mówiące, że powinniśmy powstać ze stanu posiadanych