Teraźniejsza Prawda nr 353 – 1985 – str. 88
Boskiego rzecznika reformy, zwiastuna Chrystusa, Głowy i ciała, w chwale Boskiej natury (Mal. 4:5, 6; Mat. 11:14; 17:12; zobacz Nadszedł czas, rozdz. 8). Zabranie Eliasza w wichrze przedstawia zabranie ostatnich członków ciała na początku najcięższych części (wichru) wielkiego ucisku — światowej rewolucji i światowej anarchii (łącznie z drugą fazą ucisku Jakuba).
Modlimy się, by nasze studiowanie wersetów Pisma Świętego dotyczących zabrania Kościoła i spraw z tym związanych było błogosławieństwem oraz by polepszyło zrozumienie tego przedmiotu i wpłynęło na odrzucenie niektórych uprzednio powstałych poglądów, które nie wydają się być w pełni zgodne, lub wcale nie są zgodne z Pismem Świętym.
Cieszmy się coraz bardziej z błogosławionej nadziei związanej z drugim adwentem naszego Pana — Jego paruzją, epifanią czy też apokalipsą i bazyleją. Gorliwie szukajmy „rzeczy wiecznych”, z pilnością starajmy się rość w łasce i znajomości, starajmy się uczynić pewnym nasze powołanie i wybór do obfitego wejścia do uczestnictwa z naszym Panem Jezusem w Jego wiecznym Królestwie (2Piotra 1:5—11; 3:18). Pamiętajmy, że są dwie fazy Królestwa — ziemska i duchowa (Zobacz broszurkę Królestwo Boże niebiańskie i ziemskie).
WAŻNE PYTANIA POKREWNE
Ci, którzy byli inaczej nauczani, mogą mieć trudności z przyjęciem nauki biblijnej omówionej na poprzednich stronach, a dotyczącej świętych wieku Ewangelii, wieku Kościoła, z których wszyscy spali w stanie śmierci, oczekując na czas drugiego adwentu Jezusa.
Biblia wyraźnie naucza, że dusze (łącznie z duszami świętych) nie są nieśmiertelne (nie mogące umrzeć), lecz śmiertelne — to znaczy, że dusze mogą umrzeć (Ps. 22:30; 30:4; 33:19,20; 35:17; 56:13, 14; 78:50; 116:8; Izaj. 10:18; Ezech. 13:19; 18:4, 20, 27; 22:27; Mat. 10:28; Dz. 3:23; Jak. 4:12; 5:20. Zobacz broszurki, Co to jest dusza?, Life — Death — Hereafter),
Biblia również jasno uczy, że dusze śpią w nieświadomym stanie snu śmierci między chwilą śmierci a zmartwychwstaniem (Kazn. 9:5,10; Ps. 6:6; 115:17; 146:4; Izaj. 38:18, 19; Dan. 12:2; Jan 11:11—13; Dz. 7:60; 13:36; 1Kor. 15:6, 18, 51; 1Tes. 4:13,14; 2Piotra 3:4).
Lecz niektórzy mogą mniemać, że pewne fragmenty Nowego Testamentu, takie Jak Filip. 1:23 ; 2Kor. 5:8, nie zgadzają się z nauką, że święci spali w ciągu wieku Ewangelii w śmierci. Zbadamy zatem tutaj te dwa ustępy i ich konteksty.
GORĄCE PRAGNIENIE ŚW. PAWŁA
Pytanie: W Liście do Filipian 1:23 czytamy o pragnieniu Apostoła Pawła, by mógł „być rozwiązany, a być z Chrystusem”. Czy to nie dowodzi, że Paweł spodziewał się być z Chrystusem zaraz po swojej śmierci, że umarli są świadomi i że Paweł nie spodziewał się czekać na drugi adwent Chrystusa, by być zabranym
kol. 2
i połączonym z Chrystusem w chwale oraz otrzymać swą nagrodę?
Odpowiedź: Na pierwszy rzut oka może się tak wielu wydawać, ale dokładna analiza kontekstu poprzedzającego i następującego po tym wersecie oraz analogicznych ustępów nie zgadza się z taką myślą.
U Filip. 1:20—25 Apostoł Paweł mówi nam, że nie wie czy wybrać życie z jego cierpieniami i błogosławieństwami służby dla braci, czy śmierć z jej uwolnieniem od trudów i cierpień. Przyznaje, że jest ściśniony, nie wiedząc co wybrać — (1) życie czy (2) śmierć (w. 21—23). Było mu zatem obojętne, które z tych dwóch wybrać, gdyż każdemu z nich towarzyszyły rzeczy uniemożliwiające dokonanie słusznego wyboru.
Lecz w w. 23 wymienia on następne rzeczy — trzecią i czwartą — które są o wiele lepsze od życia lub śmierci. W Biblii Króla Jakuba są one wymienione jako: (3) odchodzić i (4) być z Chrystusem.
Greckie słowo analusai, które w w. 23 przetłumaczone jest jako „rozwiązany”, występuje tylko w jeszcze jednym wersecie Nowego Testamentu i jest tam przetłumaczone „wrócił” (Łuk. 12:36). W grece klasycznej słowo analusai znaczy zarówno odchodzić, jak i wracać. Które z nich oddaje Filip. 1:23?
U Łuk. 12:36 analusai użyte jest w przypowieści przedstawiającej drugi adwent naszego Pana. Jezus wyraźnie nauczał nas, że nagrody otrzymamy przy Jego powrocie z nieba, nie wcześniej (Mat. 16:27; Obj. 11:18); przy zmartwychwstaniu, nie przed nim (Łuk. 14:14). Paweł i inni Apostołowie uczyli podobnie, że „duch”, nowe stworzenie, będzie zbawione w Dniu Pana, nie wcześniej (1Kor. 5:5); Kościół zobaczy Chrystusa i będzie z Nim dopiero po Jego powrocie (1Jana 3:2; 1Tes. 4:16, 17; 2Tym. 4:8; porównaj Jan 14:2, 3). Paweł i inni Apostołowie wierzyli zatem, że po raz pierwszy ujrzą w chwale Pana Jezusa i będą z Nim po Jego drugim adwencie.
Rozważania te dowodzą, że słowo analusai u Filip. 1:23 powinno być przetłumaczone jako powrócić, nie rozwiązać. Dlatego tłumaczenie powinno wyglądać tak: „pragnąc powrotu i bycia z Chrystusem”. Są to oczywiście te dwie rzeczy, (3) i (4), które są o wiele lepsze od dwóch poprzednich — (1) życia i (2) śmierci. Od razu zauważamy, że są one odmienne od życia i śmierci. Jest to ta błogosławiona nadzieja, której Bóg udzielił swemu ludowi wieku Ewangelii (Filip. 3:20; 1Tes. 1:10; Tyt. 2:13; Obj. 22:20). Tę to nadzieję wyraził Apostoł u Filip. 1:23, która ma się spełnić przez zmartwychwstanie przy powrocie Chrystusa.
Rozważania te wskazują także, że zdanie „pragnąc…” powinno być wzięte w nawias. Dowodzą one ponadto, że werset ten nie mówi o świadomości umarłych i nie powinien być zatem przytaczany na poparcie tej fałszywej doktryny. Wyraźnie potwierdzają one także naukę Apostoła, że zabranie do nieba jego i innych członków ciała oraz ich nagroda nastąpi dopiero przy drugim adwencie Pana,