Teraźniejsza Prawda nr 346 – 1984 – str. 172
KORZYŚCI Z OMÓWIONYCH METOD
Korzyści wypływające z omówionych metod prowadzenia zebrań bereańskich są liczne. Umożliwiają zachowanie pokoju i porządku w zborze, zapewniają ciągłość nauczania i uczenia się, pociągają ucznia dając mu możliwość indywidualnej odpowiedzi, dostosowują temat do różnych zdolności członków zboru. Dają też każdemu szansę wyrażenia własnej opinii i zrozumienie, że wypowiadane przez niego lub przez nią zdanie jest wyrazem każdej sprawy przedstawianej zborowi, zapewnia zdyscyplinowaną wolność wypowiedzi w zborze i sprzyja rozwojowi serca i umysłu zarówno nauczyciela i ucznia.
PROPOZYCJE DOTYCZĄCE UCZESTNICTWA ZBORU
Obecnie należałoby przedstawić pewne propozycje dla nie nauczających członków zboru. Powinni oni przygotowywać swoje lekcje, bowiem lekcja nie przygotowana prowadzi do zła, bałaganu i braku odpowiedzi, niepotrzebnie upokarza zbór i nauczyciela, dostarcza okazji do dysput oraz rozprzestrzeniania się błędu i w najlepszym razie głowa i serce odnoszą niewielkie korzyści. Tymczasem lekcja dobrze przygotowana zazwyczaj przebiega sprawnie i spokojnie, wpływając budująco zarówno na nauczyciela oraz zbór, awansuje Prawdę, wykazuje błędy i podnosi głowę oraz serce. Stąd proponujemy, by zarówno zbór jak i starszy przygotowywali swoje lekcje.
Jednym z najlepszych sposobów przygotowywania lekcji jest studiowanie pytań ogólnych oraz paragrafów na których te pytania oparto we wzajemnym świetle i notowanie związków między zasadniczymi słowami oraz grupami słów w pytaniach ogólnych, a także głównymi myślami w paragrafach jak to było wyżej sugerowane dla korzyści starszych. Należy zaglądać do wszelkich odnośników, studiować je i ich konteksty. Wszystkie podane tu wskazówki wykorzystane w wysiłku umysłowym, w celu mistrzowskiego opracowania lekcji, okażą się bardzo ważne w przygotowywaniach się zboru do lekcji.
Dla członków zboru uczestniczących w lekcji zborowej podamy kilka rad w pewnym porządku. Aby lepiej mogły być przyswojone ponumerujemy je.
(1) Podręcznik niech będzie zamknięty zaś książka pytań otwarta, gdy pytania są stawiane. Nauczymy się bardzo mało jeśli odpowiedzi będziemy odczytywać! Nasi nauczyciele w świeckich szkołach, wiedząc o tym, wymagają od nas takiego nauczenia się lekcji, abyśmy mogli odpowiadać co zrozumieliśmy i zapamiętaliśmy. Czy nie powinniśmy czynić przynajmniej tyle dla Pana?
(2) Kiedy pytania są stawiane imiennie niech każdy czeka aż prowadzący zebranie postawi jemu pytanie a nie odpowiada za kogoś. Przez oczekiwanie na pytanie, które zostanie
kol. 2
nam postawione osobiście praktycznie rozwijamy samokontrolę i stosujemy Złotą Regułę. Odpowiedź na pytanie jest przywilejem. Nikt nie powinien odpowiadać za drugiego, pozbawiając go w ten sposób przywilejów, tak jak sam nie chciałby, aby go pozbawiono jego.
(3) Każdy odpowiada na pytanie przedstawiając je całemu zborowi i poświęca na odpowiedź tylko tyle czasu, korzystając z okazji, ile tego wymaga sytuacja, pamiętając iż inni też pragną tej sposobności oraz odpowiedniego czasu do wyrażenia swoich myśli.
(4) Niech każdy stara się odpowiedzieć ściśle na pytanie pomijając wszystko, co nie jest związane z tematem. Przestrzeganie tych rad pozwoli w zborze osobom o słabych nerwach oszczędzić wstrząsów i zapobiec niepotrzebnemu powtarzaniu oraz stracie czasu na gadulstwo, jakiemu niektórzy ulegają. Niejednym się wydaje, iż odpowiadając na jakiekolwiek pytanie muszą przedstawić cały Plan, mimo że ono wymaga jedynie ułamka Prawdy. Powiedzenie wszystkiego na pytanie ogólne, w oparciu o które jest postawione pytanie szczegółowe, dowodzi o braku porządku, ponieważ uprzedzałoby odpowiedzi na pytania, których prowadzący zebranie jeszcze zborowi nie postawił. W ten sposób wtrąca się do spraw przewodniczącego i drugich w zborze. Odpowiedzenie ściśle na pytanie pomaga wszystkim, włączając tego kto odpowiada.
(5) Niech każde badanie przedmiotu będzie tak ścisłe jak to jest możliwe. Jest to konieczne, by uczynić niezbędny postęp w lekcji, podczas której każde pytanie jest postawione trzem osobom i na które odpowiada wielu innych, takich którzy chcą na nie odpowiedzieć, a prowadzący każde pytanie podsumowuje. Każda osoba w zborze może też postawić swoje pytania i na te pytania odpowiada każdy kto chce odpowiedzieć oraz pytający i prowadzący starszy. Ponadto rozwlekłe odpowiedzi zazwyczaj poruszają sprawy występujące w późniejszych pytaniach, podczas gdy odpowiedzi zwięzłe nie tylko unikają straty czasu, ale są na ogół lepiej zrozumiane przez drugich trafiając przeważnie w samo sedno rzeczy.
(6) Niech więc każdy odpowiadający ogranicza swą odpowiedź do pytania starszego. Niech nie roztrząsa odpowiedzi drugich osób, bo lekcja przerodziłaby się w debatę. Strofowanie i poprawianie nie należy do ogółu, jest domeną starszego. Jest wtrącaniem się do spraw starszego, którego zadaniem jest poprawianie odpowiedzi drugich. Gdy ktoś dostrzega, iż jego zdaniem udzielono złej odpowiedzi, niech poczeka aż starszy ją poprawi. Prowadzący zebranie może nie wnieść poprawki, bo jego zdaniem nie było błędu w odpowiedzi lub mógł myśleć, że błąd był nieznaczny, lub zapomniał o nim. Jeśli starszy nie poprawił błędnej odpowiedzi, a ktoś z uczestniczących w zebraniu sądzi, że błąd należałoby skorygować, niech poczeka aż pytanie ogólne i pytania szczegółowe zostaną zakończone, a starszy da zborowi sposobność stawiania pytań. Niech wówczas