Teraźniejsza Prawda nr 346 – 1984 – str. 171
jeśli jest miejsce, może je umieścić według porządku jedne nad drugimi przed nawiasami. Ten prosty sposób okaże się pomocną podporą dla naszej kulejącej pamięci. Powyżej zilustrowaliśmy większość tych szczegółów w przytoczonych tu pytaniach.
O trzeciej ważnej sprawie powinien pamiętać starszy, gdy przygotowuje lekcję, to jest, o różnych zdolnościach członków zboru. W tym celu należałoby podzielić uczestników zboru na trzy grupy różniące się zdolnościami umysłowymi: (1) najwyższymi, (2) średnimi i (3) niższymi, co okaże się przydatne. Starszy w trakcie przygotowywania lekcji może swoje pytania rozsegregować na trzy kategorie: (a) trudne (b) pośrednie i (c) łatwe, stawiając je odpowiednio trzem grupom uczestników. Litery a, b i c w połączeniu z liczbami przed nawiasami okrągłymi pozwolą starszemu jednym spojrzeniem właściwie ocenić dla czyich zdolności w zborze są przeznaczone odpowiednie pytania. Podane sugestie wprowadzone do praktyki dadzą każdemu uczniowi okazję odpowiedzenia w harmonii z jego uzdolnieniami. Jeśli jednak, trudne pytania są stawiane najmniej zdolnym uczniom, to naraża się ich na zniechęcenie i utratę zainteresowania. Kiedy zaś łatwe pytania stawia się najzdolniejszym uczniom ci też stracą zainteresowanie. Postępowanie według powyższych wskazówek dopomoże podtrzymać zainteresowanie i przyczyni się do zachęcenia wszystkich, co oczywiście jest bardzo wskazane.
PROWADZENIE LEKCJI
Powyżej przedstawiliśmy starszym pewne propozycje, dotyczące ważniejszych sposobów przygotowywania przez nich lekcji a obecnie proponujemy im do wykorzystania niektóre ważniejsze metody prowadzenia lekcji w zborze:
(1) Niech starszy przystosuje swoje pytania do różnych zdolności członków zboru, by postawić trudne pytania tym, którzy zdołają na nie odpowiedzieć, łatwe pytania przeciętnym uczniom i łatwiejsze tym najmniej uzdolnionym.
(2 ) Następnie niech starszy przedstawi swoje pierwsze pytanie około trzem osobom, zwracając się do nich imiennie. Potem to pierwsze pytanie niech postawi zborowi, by uzyskać dodatkowe komentarze lub różne od tych jakie przekazały trzy wspomniane osoby, do których jako pierwszych się zwrócił. Wówczas, po trzecie, gdy wszyscy chcący coś powiedzieć zabrali już głos odpowiadając na pierwsze pytanie niech starszy poda swoje myśli jako podsumowanie dyskusji, kończąc tym samym debatę na temat owego określonego pytania. W ten sam sposób niech starszy postąpi z pozostałymi pytaniami szczegółowymi, które przygotował w oparciu o pytanie ogólne.
(3) Wreszcie niech starszy postawi pytanie ogólne, w taki sam sposób jak to czynił z pytaniami szczegółowymi, to znaczy, po pierwsze, około trzem wyznaczonym osobom, po drugie, zborowi i sam podsumuje.
(4) Po przedstawieniu pytania ogólnego i wszystkich szczegółowych pytań opartych na
kol. 2
ogólnym niech starszy zapyta zboru czy ktoś chciałby postawić pytanie od siebie, nie na jakikolwiek temat, ale ściśle związany z rozważanym pytaniem ogólnym. Porządek, pożytek i oszczędność czasu zabraniają stawiania pytań nie związanych z rozważanym pytaniem ogólnym. Z pytaniami dotyczącymi innych przedmiotów, na które z różnych powodów należałoby odpowiedzieć, należy przeznaczyć nieco czasu po zakończeniu lekcji, ale przed zakończeniem zebrania. Powody dla których zbór powinien mieć możliwość stawiania pytań mających związek z każdym pytaniem ogólnym, zanim weźmie się pod uwagę następne pytanie ogólne, są wielorakie: Niektórzy członkowie zboru mogliby nie zrozumieć badanego przedmiotu lub starszy mógłby nie zwrócić uwagi na każdy punkt względnie punkty pytania ogólnego albo stosownego paragrafu. Z powodu różnicy istniejącej w zapatrywaniach pożądanym byłoby sprawę przedyskutować oraz, rozstrzygnąć itd.
(5) Jeżeli członkowie zboru stawiają pytania niech prowadzący zebranie przedstawi zborowi, a nie trzem osobom imiennie jak to czynił w wypadku pytań szczegółowych i ogólnych. Po drugie, gdy odpowie tyle osób ile chciało odpowiedzieć, niech starszy zwróci się do osoby pytającej o jej zdanie. I po trzecie, niech sam poda swoją myśl, by w ten sposób podsumowując zagadnienie kończył dyskusję na każde pytanie postawione w zborze. Tak więc choć do starszego nie należy pierwsze słowo w odpowiedzi, na jakiekolwiek pytanie, to jako rzecznik zboru wypowiada ostatnie słowo w odpowiedzi na każde postawione pytanie, co czyni przez podsumowanie dyskusji.
(6) Jeśli po skończeniu właściwej lekcji stawia się pytania dotyczące tematu nie związanego z prowadzona lekcją, niech starszy potraktuje je w sposób podany w poprzednim punkcie, wpierw przedstawiając je zborowi, potem osobie pytającej i następnie sam podsumuje.
(7) Zwykle po zakończeniu pytań szczegółowych i pytania ogólnego, jeśli są do odczytania jakieś wersety potwierdzające, należy je przeczytać. Niekiedy lepiej byłoby odczytywać je podczas rozbierania pytań szczegółowych. Starszy musi w tej sprawie kierować się własnym sądem.
(8) Niech te wersety zostaną wytłumaczone jako dowody potwierdzające w odpowiedzi na pytania szczegółowe przedstawione przez starszego, zgodnie ze wskazówkami podanymi w związku z pytaniami szczegółowymi.
(9) Następnie ktoś kto dobrze czyta powinien odczytać dowody zawarte w podręczniku głosem dostatecznie mocnym i z właściwa dykcją, by wszyscy przedmiot mogli zrozumieć. W ten sposób daje się naszemu Pastorowi okazję podsumowania lekcji jako odpowiedzi na każde pytanie ogólne.
(10) Z kolei niech starszy podejmie sprawę następnego pytania ogólnego, jak przedstawiono powyżej i tak dalej prowadzi lekcję aż do jej zakończenia.