Teraźniejsza Prawda nr 342 – 1984 – str. 103
włączając okresy paruzji i epifanii. Nie będziemy się zastanawiali nad antytypem Wieku Tysiąclecia. Szczególne śluby i przysięgi Izraelitów są typem szczególnych ślubów i uroczystych oświadczeń, które każda poświęcona osoba w Wieku Ewangelii składała w dodatku do swego ogólnego ślubu poświęcenia. Wskazano już, iż cielesny Izrael czasem składał złe, niewłaściwe i niemądre szczególne śluby i przysięgi. W pewnych okolicznościach śluby te były unieważniane, co opisuje 4Moj. 30.
(15) To samo występuje w antytypie. Niewłaściwe i niemądre śluby oraz uroczyste oświadczenia składane przez chrześcijan były i są czasem podejmowane w ich pokrewieństwie z Bogiem i innymi. Niektórzy chrześcijanie czynią specjalne śluby i uroczyste oświadczenia Bogu, dotyczące podtrzymywania i stosowania wyznaniowych lub współczesnych błędów i doktrynalnych praktyk, jak, na przykład, podtrzymywania i praktykowania jako obowiązkowych dla nich błędów wyznaniowych, według których postępowali ich rodzice, lub przestrzeganie sabatu siódmego dnia tygodnia, lub nie dopuszczenie w żadnej okoliczności do transfuzji krwi u nich lub ich nieletnich dzieci. Inni zaś czynią szczególny ślub Bogu obiecując, że czas jaki posiadają użyją na studiowanie lub służbę, co istotnie mogą z pożytkiem, spełnić w sposób podobający się Bogu. Jeśli jednak czas ów należy do pracodawcy lub męża, lub żony, lub dzieci, to ślub taki jest niewłaściwy, przynajmniej w części.
(16) Jezus jako Boski wykonawca udzielił stosownej instrukcji wodzom pokoleń duchowego Izraela a przez nich wszelkiemu ludowi Bożemu, dowodząc, iż ona pochodzi od Jehowy (Potem mówił Mojżesz do książąt w pokoleniach między synami izraelskimi, i rzekł: Toć jest, co rozkazał Pan, w. 2). Jeśli oświecony i rozwinięty chrześcijanin, brat lub siostra, składa szczególny ślub albo uroczyste oświadczenie Bogu, że uczyni coś lub nie uczyni czegoś w chrześcijańskim życiu, co ma związek z Bogiem i służbą dla Niego (Jeśliby mąż poślubił ślub Panu, albo też przysięgę uczynił, w. 3), to on lub ona powinni być zdecydowani nie łamać ślubu, lecz powinni go wypełnić według swoich najlepszych możliwości, jako Bogu, ufając w Jego pomoc przez Chrystusa (…nie złamie słowa swego…. coby wyszło z ust jego; 5Moj. 23:21-23; Psalm 15:4; 22:26; 50:14; 61:6, 9; 65:2, 3; 66:13; 76:12; 116:14; Przyp. 20:25; Kazn. 5:3, 4). Gdyby on lub ona, pomimo decyzji zachowania szczególnego ślubu złamali go z powodu (a) słabości i/lub niewiedzy czy (b) samowoli, to on lub ona powinni być właściwie zasmuceni i zmartwieni przed Bogiem za złamanie ślubu. Jednak nie za bardzo, „…by snąć zbytni smutek takiego nie pożarł” – rozpacz, zniechęcenie (2Kor. 2:7). Każdy, kto złamał śluby niech przede wszystkim w pokornej modlitwie i prawdziwej pokucie uda się do Boga, prosząc Go o przebaczenie przez Chrystusa a potem postępuje dalej w naśladowaniu Jezusa, starając się lepiej zachować w przyszłości i akceptując
kol. 2
posłusznie wszelkie „chłosty”, jakich Bóg może później udzielić za każdy przejaw samowoli.
(17) Jeżeli jakiś niedostatecznie oświecony, mniej lub bardziej rozwinięty, brat czy siostra, czyni niewłaściwy bądź niemądry ślub lub składa uroczyste ślubowanie Bogu, że będzie coś robił w chrześcijańskim życiu lub nie będzie czegoś robił w związku z Bogiem i służbą dla Niego (Ale jeźliby niewiasta poślubiła ślub Panu, i obowiązałaby się … w domu ojca swego w młodości swojej, w. 4), a jakiś związany z nimi brat bardziej oświecony i rozwinięty (szczególnie starszy) dowiedziałby się o tym, lecz nic nie powiedziałby na to ślubującemu – nie powiedziałby jemu lub jej, że należy w tej sprawie coś zmienić w harmonii z doktrynami i zasadami Pisma Świętego lub Duchem Pańskim – to w tym wypadku ów szczególny ślub albo oświadczenie byłoby wiążące przed Jehową (A słyszałby ojciec jej on ślub jej i obowiązek jej …a milczałby na to ojciec jej, tedy… wszystkie śluby jej i każdy obowiązek …płatny – ważny – będzie, w. 5). Gdyby zaś bardziej oświecona osoba pokazała osobie niedostatecznie oświeconej i mniej lub więcej rozwiniętej, w czym taki szczególny ślub albo oświadczenie z punktu widzenia Pisma Świętego jest złe i/lub niewłaściwe a ślubujący, on lub ona, je skoryguje, to wówczas nie będą obowiązywać (A jeźliby był …przeciw temu ojciec jej… wszystkie śluby i obowiązki jej nie będą płatne – nieważne – w. 6). W takim wypadku Bóg wybaczy osobie wprowadzającej poprawki i właściwie (pokutującej) proszącej Boga o przebaczenie przez Chrystusa (Pan odpuści jej, bo był przeciw temu ojciec jej).
(18) Jako ogólny przykład może posłużyć fakt, gdy niedostatecznie oświecony chrześcijanin czyni specjalny ślub mający na celu podtrzymywanie i praktykowanie wyznaniowych i współczesnych błędów, szczególnie takich jak zachowanie sabatu dnia siódmego tygodnia lub niepozwolenie w żadnych okolicznościach na przeprowadzenie transfuzji krwi sobie bądź nieletnim dzieciom, a bardziej oświecony brat związany w jakiś sposób z nim nie wskazuje jasno jemu lub jej, iż te praktyki nie obowiązują chrześcijan, nie są bowiem oparte na Piśmie Świętym (patrz, na przykład, F 420, 421, 465-484; BS '54,27, 28), to owa niedostatecznie oświecona osoba zaangażowana w tych praktykach, wierząca że Bóg wymaga od niej takiego postępowania, niech je kontynuuje. Tak jest dlatego, że nigdy nikt nie powinien gwałcić tego, co w jego lub jej stopniu oświecenia on lub ona wierzy, iż Bóg od niej wymaga, aby czynili lub nie czynili w doktrynie i praktyce – nawet gdy późniejsze oświecenie uzyskane na podstawie Pisma Świętego dowiedzie, że było ono całkowicie względnie częściowo błędne.
(19) Jeśli ktoś mniej oświecony pozostaje w bliskich stosunkach z bardziej oświeconym współchrześcijaninem, na przykład, starszym, gdy składa szczególny ślub lub uroczyste oświadczenie Bogu czynienia tego