wylany Duch Święty w Zielone Świątki. Przed Zielonymi Świątkami ich stan był bardzo podobny do tego w jakim znajdują się teraz „Ci poświęcający się między wiekami”, choć Apostołowie mieli perspektywę spłodzenia z Ducha w Zielone Świątki i członkostwo w Ciele Chrystusa, co w czasie ucisku od 1914 roku nie jest dostępne (Obj. 7:1-3; Izaj. 66:7; Am. 9:13; patrz Ter. Pr. ’72, 65-87).

      A zatem jest zupełnie oczywiste, iż wodzowie „Ś.J.” nauczając, że nie spłodzeni z Ducha poświęceni słudzy Jehowy powinni jedynie obserwować jak chleb i kielich są podawane w zgromadzeniu, a nie uczestniczyć w Wieczerzy Pańskiej, są powodem ich nieposłuszeństwa wobec wyraźnych instrukcji Jehowy, Jezusa oraz Apostołów i utraty jednego z największych i najbardziej błogosławionych zarysów życia chrześcijańskiego – uczestnictwa w Pamiątkowym chlebie i kielichu. Wydaje się jasne, iż ich polecenie obserwowania, a nie uczestniczenia w Pamiątce, jest – używając słów ze Strażnicy z kwietnia 1981 roku – „narzuceniem sztucznego i przez człowieka wprowadzonego ograniczenia nałożonego na nich”.

      Zachęcamy wszystkich poświęconych obecnie, którzy właściwie się zegzaminowali
kol. 2
i oczyścili, by nie tylko obserwowali drugich uczestników, lecz także sami brali udział w przyjmowaniu chleba i kielicha w Wieczerzy Pańskiej w znaczeniu wyjaśnionym w punktach (1) i (2). Niech tę sprawę jasno wytłumaczy ten kto przewodniczy w posłudze Pamiątki i powie, że uczestniczenie jest (1) okazaniem pamięci o śmierci Jezusa i (2) wiary przyswajającej usprawiedliwienie przez Jego złamane ciało i przelaną krew, ale nie jest (3) naszym udziałem z Nim w śmierci ofiarniczej. Przeto nikt, a nawet wodzowie „Ś.J.”, nie może słusznie powiedzieć, że fałszujemy sprawę uczestnictwa w Pamiątce. Mamy nadzieję, iż dowiemy się o dalszych braciach i siostrach, którzy bądź w zgromadzeniach z drugimi, bądź sami z Panem będą uczestniczyli w tym roku w Pamiątce. Właściwą datą jest 13 kwietnia, po godzinie osiemnastej.

      Kler katolicki pozbawia swoich zwolenników możliwości uczestniczenia w kielichu, lecz pozwala uczestniczyć im w chlebie podczas mszy. Wodzowie „Ś.J.” idą dalej! Oni nie zgadzają się na to, by ich zwolennicy z „wielkiego ludu” uczestniczyli w chlebie i kielichu podczas obchodzenia przez nich Pamiątki!
P ’84, 20.

kol. 1

LIST W SPRAWIE „Ś.J.” I NASZA ODPOWIEDŹ

      Niedawno otrzymaliśmy poniższy list z prośbą o odpowiedź:

      Drogi Auguście Gohlke: Załączamy artykuł z Watchtower z 1 kwietnia 1982 roku, pod tytułem „Przeżycie czy zniszczenie w »wielkim ucisku«”. Prosimy o przesłanie nam swoich uwag na jego temat, takich jakie by Pan wypowiedział do „Ś.J.”, do zwyczajnego wyznawcy Towarzystwa jako teokratycznej organizacji Jehowy na ziemi. Jednak uwagi Pana powinny mieć charakter opracowania naukowego.

      W służbie Królestwa.

      Drogi Bracie: Pozdrowienia chrześcijańskie! Dziękujemy za list otrzymany w minionym roku. Potrzeby związane z pracą wydawniczą, inna ważna służba i okres hospitalizacji z powodu operacji biodra spowodowały zwłokę w odpowiedzi.

NIE MA UNIWERSALNEGO ZBAWIENIA CZYLI POWSTANIA UMARŁYCH

      Biorąc pod uwagę jakiekolwiek interpretacje, podane w duchu Izaj. 8:20; 1Tes. 5:21 i 1Jana 4:1, zawsze jesteśmy zadowoleni, gdy dostrzegamy w nich zbieżność z naszymi. Serdecznie zgadzamy się z artykułem „Przeżycie czy zniszczenie” odnoszącym się do nauk (a) uniwersalistów, twierdzących, iż ostatecznie każdy będzie zbawiony i otrzyma życie wieczne oraz (b) głównych nauk kościołów nominalnych utrzymujących, że ciała wszystkich zmarłych zostaną wskrzeszone – zgadzamy się, iż wspomniane nauki są całkowicie błędne
kol. 2
w stosunku do nauk Pisma Świętego.

      Biblia wyraźnie naucza, że gdyby odpadli ci, którzy w tym życiu byli dostatecznie oświeceni Boskim poselstwem o zbawieniu przez Jezusa, pomazani Duchem Świętym i otrzymali inne błogosławieństwa wyszczególnione w Liście do Żydów 6:4, 5 (a tym samym byli na próbie życia), to niemożliwe byłoby dla nich odnowienie się (ożywienie według NW – New World, Biblia przetłumaczona przez „Ś.J.”) w celu pokuty. Jeśliby tacy „…dobrowolnie grzeszyli [praktykowali grzech rozmyślnie, NW] po wzięciu [dokładnej, NW] znajomości prawdy” otrzymaliby „sroższe [bardziej surowe, NW] karanie” niż śmierć Adamowa. Tacy wpadają w ręce Boskiej sprawiedliwości na sąd, unicestwienie w gehennie, drugiej śmierci (Mat. 10:28; Żyd. 10:26-31).

      Ci ludzie, którzy grzeszą „grzechem na śmierć” (1Jana 5:16), to znaczy, umierają drugą śmiercią, umierają na zawsze jak „bydło bezrozumne” (2Piotra 2:1, 12). Są oni jak „…drzewa zwiędłe nieużyteczne, dwakroć zmarłe i wykorzenione” bez jakiejkolwiek nadziei na przyszłe życie (Judy 12).

      Biblia się zgadza, i my także, z artykułem pod tytułem „Przeżycie czy zniszczenie” stwierdzającym, iż Biblia „nie mówi o tym, że umarli wyjdą z »jeziora ognistego«, czyli »wtórej śmierci«, gdzie indziej nazwanego gehenną” (Obj. 20:15; 21:8) i że „nigdzie Pismo Święte nie mówi o tym, iż Chrystus ma klucze do gehenny”. Jednakże Chrystus ma klucze do szeolu, czyli hadesu,

poprzednia strona – następna strona