Teraźniejsza Prawda nr 340 – 1984 – str. 66
SZCZERE NAPOMNIENIE, BY CHWALIĆ BOGA
Psalm 145
Psalmy 145-150 są szczególnymi hymnami lub pieśniami chwały. Wszystkie psalmy, 146-150, zaczynają się i kończą słowami „Chwalcie Pana” – po hebrajsku hallelujah. Psalm 145:1-20,21, napisany przez Dawida, jest niezrównanym psalmem chwały. Rabinowie tak wielce go cenią, iż sądzą, że jeśli ktoś z szczerym sercem powtarza go trzy razy dziennie, na pewno będzie cieszyć się błogosławieństwami przyszłego świata. Jest powiedziane, że było w zwyczaju pierwotnego Kościoła używać tego psalmu jako hymnu w porze południowego posiłku. Nie znamy okoliczności jego skomponowania, ani nie wiemy, czy powodem jego powstania była po prostu wielka wdzięczność Dawida względem Boga za rozliczne Jego łaski.
Dawid rozpoczyna ten psalm od wyrażenia zdecydowania, by chwalić wielkiego Boga i najwyższego Władcę wszystkich rzeczy (w. 1). Jest zdecydowany chwalić Go i przynosić Mu zaszczyt przez całą wieczność. Będzie czynić tak każdego dnia (w. 2) i chwalić wiecznie wspaniałe Boże przymioty. Podobnie my jako Jego lud jesteśmy zdecydowani wychwalać wiecznie wszechmocnego i pełnego majestatu Jehowę (Psalm 66:8,9). Błogosławimy Go – nie przez przydawanie czegokolwiek do Jego wielkości jako takiej – lecz przez ustawiczne ogłaszanie Jego wielkich przymiotów, w szczególności mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy przedstawionych we wspaniałym Planie wieków,
kol. 2
a w ten sposób rozprzestrzeniamy bardziej znajomość Jego wielkości.
Jehowa jest rzeczywiście wielki i przewyższający wszystkich. Należy Go wielce wychwalać. Wielkość Boga jest niezgłębiona (w. 3; Psalm 48:2) – jest niemożliwą rzeczą dla Jego stworzeń ogarnąć Go w zupełności we wszystkich szczegółach Jego istoty, przymiotów, myśli i dzieł (Ijob 5:8, 9; 26:14; 36:26; 37:4, 22; Psalm 139:6; Izaj. 40:28; Rzym. 11:33, 34; Ter. Pr '65,61).
Każde pokolenie wychwalać będzie Jego rozliczne wielkie i wspaniałe dzieła następnemu pokoleniu. W wyniku tego, po jasnym przedstawieniu wszystkim w Królestwie wielkich czynów Bożych na korzyść każdego człowieka, wszyscy ogłoszą Jego Plan i będą za to Go chwalić (w. 4). „Wielkie i dziwne są sprawy twoje, Panie Boże wszechmogący! sprawiedliwe i prawdziwe są drogi twoje, o królu świętych [niektóre grec. manuskrypty podają narodów]. Któżby się ciebie nie bał, Panie! i nie wielbił imienia twego? gdyżeś sam święty, gdyż wszystkie narody przyjdą, i kłaniać się będą przed obliczem twojem, że się okazały sprawiedliwe sady [dzieła, ASV] twoje” (Obj. 15:3, 4).
Lud Boży, a najbardziej oświeceni i poświęceni, jest zdecydowany wysławiać Boga w przymiotach Jego majestatu i cudownych dziełach (w. 5), włączając sądy nad złoczyńcami (w. 6). Jest zdecydowany szeroko ogłaszać innym mową, pismem i pieśnią