Teraźniejsza Prawda nr 336 – 1984 – str. 14
zwolnią oni te stanowiska i wyrzekną się autorytetów otrzymanych w tym życiu oraz zamanifestują serdeczną pokutę i wiarę w celu uniknięcia zniszczenia. Tak wkroczą na drogę wiodącą do uzyskania życia wiecznego na ziemi (w. 6). Przyczynią się do proklamowania, mocą postanowienia własnego i osób podrzędnych, ludzkości na całym świecie (Izaj. 11:9), że wszyscy w swych umysłach, sercach i ludzkich władzach powinni prawdziwie pokutować i gorliwie wołać do Boga oraz odwrócić się od złych dróg i gwałtu (w. 7, 8).
(32) Ludzkość ma być uważana jako reagująca właściwie w nadziei, że Bóg nie dozwoli, by Jego gniew ją zniszczył, nie dozwoli, by zginęła (w. 9). Bóg jest przedstawiony jako widzący jej sprawy, widzący, że wielu odwróci się od zlej drogi i dlatego On zmieni Swój sposób postępowania i nie zniszczy posłusznych, ale raczej da im wieczne życie jako klasie owiec (w. 10; Obj. 20:12). Rzeczy te, wówczas i później przewidywane przez brata Russella i wielu innych oświeconych Prawdą, wypełnią się aktualnie w Pośredniczącym Panowaniu po rozpoczęciu restytucji.
NIEWŁAŚCIWA POSTAWA ANTYTYPOWEGO JONASZA
(33) Oczywiście, odpowiednim rzecznikom kościołów nominalnych nie podobało się ogłaszanie przyszłej próby dla ludzkości po Wieku Ewangelii. Nazywali takie kazania pogardliwie ,,drugą sposobnością” (P '38,188). Gdy nastąpił 1914 rok i przeminął nie przynosząc ogólnego zniszczenia ludzkości Boskim gniewem i — zgodnie z ich wierzeniem — nie posyłając jej na wieczne męki w ogniu, niektórzy z nich, w większym lub mniejszym stopniu, byli co najmniej wewnętrznie wielce niezadowoleni i zagniewani. Więcej szczegółów wypełni się na ten temat, gdy odpowiedni rzecznicy nominalnych kościołów, którzy nie byli spłodzeni z Ducha, powstaną od umarłych i w rzeczywistości ujrzą restytucję w stadium postępu. Rozważymy tutaj zastosowanie tego do nich. Niektórzy z nich, zamiast cieszyć się z tego, będą co najmniej wewnętrznie i przejściowo niezadowoleni i zagniewani, przejmując się bardziej sobą, swoją reputacją jako rzeczników itd., niż całą ludzkością otrzymującą jedną pełną i słuszną sposobność zbawienia w czasie Pośredniczącego Panowania.
(34) Owi rzecznicy oświadczą w modlitwie przed Jehową, że głosili tylko Jego poselstwo — w swoim pojęciu — i czynili tylko to, co im się wydawało za najlepsze w danych okolicznościach, tak jak to właśnie przed nimi czynili inni z ich klasy. Wyrażą uznanie, że poznali Go jako miłosiernego, powolnego do gniewu, wielce łaskawego i zawsze gotowego do zmiany Swego postępowania w wylewaniu gniewu na grzeszników przejawiających prawdziwą pokutę. Jednak będą twierdzić, że tak miało być tylko do końca Wieku Ewangelii, natomiast potem pokuta
kol. 2
nie powinna być przyjęta, ponieważ to byłoby udzieleniem im drugiej sposobności (w. 2).
(35) Niektórzy z tych wodzów, okazując brak cichości i pokory, będą tak opornymi i powolnymi do odstąpienia od swoich fałszywych nauk, że co najmniej przez swoją postawę powiedzą, iż wolą raczej umrzeć niż żyć (w. 3). Jehowa wyrazi wobec nich protest, szczególnie przez Swoje wierne Sługi (w. 4). Jednak niektórzy nadal nie będą reagować i będą się dąsać, stale i niezmiennie utrzymując błąd w swoich umysłach oraz w sposób obrazowy siedzieć w cieniu dla ochrony — mając nadzieję, że w jakiś sposób przyjdzie zniszczenie i wieczne męki na niewybranych z rodzaju ludzkiego zamiast restytucji (w. 5).
(36) Jehowa, działając łaskawie wobec nich, przygotowuje szczególny rodzaj tysiącletnich zarządzęń dla ochrony tych rzeczników — a uczyni to na początku Pośredniczącego Panowania — przed próbami, które byłyby wówczas dla nich za surowe, z których to zarządzeń będą zadowoleni (bania [qiyqayown: przypuszczalnie była to roślina oleista, zawierająca olej rycynowy, która ma bardzo duże liście], w. 6). Jednak Bóg zarządzi, aby takie postanowienia ochronne były tylko tymczasowe i we właściwym czasie spowoduje ich wygaśnięcie (w. 7).
(37) Wówczas Bóg pozwoli na wzrost gorączki doświadczeń dla tych wodzów (Zach. 13:9) i na zwiększenie duchowych walk (Ter. Pr. '68,12). Spowoduje to wielkie utrapienia dla odpowiednich rzeczników, tak że uznają, iż lepiej dla nich będzie, gdy umrą niż mieliby żyć w takich ognistych próbach (w. 8). Bóg postawi im odpowiednie zarzuty i zapyta czy gniewają się z powodu usunięcia specjalnych zarządzeń ochronnych. Odpowiedzą, iż są wielce zagniewani i nawet pragną śmierci (w. 9).
(38) Jehowa wówczas przypomni odpowiednim rzecznikom, że pragnęli miłosierdzia, pragnęli bowiem, aby Boskie specjalne zarządzenia ochronne nie były od nich usunięte, chociaż nawet nie mieli udziału w ich opracowaniu, gdy zostały wprowadzone i szybko potem usunięte. A mimo to nie pragnęli, aby Jego miłosierdzie działało w udzieleniu tysiącletniej próby niewybranym, z których ogromne rzesze ludu znajdą się w nieświadomości, nie mając nigdy przedtem sposobności zbawienia w swych sercach i umysłach, jak również w swym człowieczeństwie (w. 11). Mamy nadzieję, że w wyniku tych tysiącletnich doświadczeń liczni członkowie antytypowego Jonasza ostatecznie przyjmą serdecznie Prawdę, objawią właściwego ducha i zdobędą wieczne życie na ziemi jako należący do klasy owiec. Zdaje się jednak, że niektórzy trzymać się będą tak stanowczo teorii o nieistnieniu ,,żadnej tysiącletniej próby i wiecznych mękach dla wszystkich, którzy nie przyjęli Chrystusa w Wieku Ewangelii”, że nigdy od niej nie odstąpią, choć z powodu nie oczyszczenia się z tego błędu i jego ducha zostaną ostatecznie zniszczeni jako klasa kozłów. Dziękujemy Panu za to studium.
P ’83, 25.
BEREAŃSKIE PYTANIA
(1) Co można powiedzieć o historii o Jonaszu? Jak to jest udowodnione? Kiedy Jonasz prorokował? Co on trafnie przepowiedział? Jak to jest udowodnione?
(2) W jakiej sprawie Jonasz został wysiany? Przez kogo? Jak to jest udowodnione? Czym była Niniwa7 Gdzie była usytuowana? Co uczynił Jonasz? Jak to jest udowodnione? Z jakiego prawdopodobnie powodu to uczynił? Dlaczego Jonasz często bywa tak nazywany?
(3) Kto był założycielem starożytnej Niniwy? Jak to jest dowiedzione? Co uczynił Sargon II? Jak to jest dowiedzione? Co uczynił Sennacheryb? Jaki werset o tym wspomina? Co uczynił Ezechiasz wobec Sennacheryba? Co uczynił Bóg? Jak to jest udowodnione? Co uczynił Asarhaddon? Jak jeszcze nazywał się Asurbanipal? Gdzie to jest podano? Z jakiego powodu stał się sławny? Co między innymi zawierały tabliczki? Co wydarzyło się w Niniwie w 612 roku przed Chrystusem? Kto przepowiedział jej upadek? Jaki werset to potwierdza? Do jakiego stopnia Niniwa uległa zniszczeniu? Co wydarzyło się w latach czterdziestych dziewiętnastego stulecia? Gdzie na ten temat znajduje się wzmianka
(4) Między jakimi miastami i krainami prowadzona długotrwałe walki? Które miasto było z początki ważniejsze? Kiedy? Które następnie? Kiedy? Które potem? Kiedy?
(5) Jaką księgą jest proroctwo Jonasza? Jakim jest proroctwo Jonasza? Co Jezus wyraźnie pokazał? Kiedy? Jakie wersety o tym mówią? Co można powiedzieć o ketos? Gdzie na ten temat jest więcej informacji? Co można powiedzieć o niektórych uczniach Chrystusa?
(6) Co Jonasz uczynił i jaką przejawiał postawę Jakie wersety o tym mówią? Czym nie mógł być w tej sytuacji? Kogo w tym przedstawiał?