Teraźniejsza Prawda nr 182 – 1959 – str. 23
Źródło działania jest w greckim zaznaczone przez przyimki hupo-przez, albo ek, ex-z (którego), podczas gdy pomocnicze działanie narzędzia jest zwykle zaznaczone w greckim przez przyimek dia – poprzez, chociaż czasem grecki przyimek on jest użyty na określenie tych obu działań, tylko na podstawie kontekstu można poznać do którego rodzaju działania odnosi się. Wyraz ten oznacza jednak polski przyimek „w”. Grecki przyimek dia jest jeszcze użyty względem Jezusa w 1Kor. 8:6; Kolos. 1:15, 17, lecz we wszystkich tych wierszach odnosi się do Jego pomocniczej działalności. Przyimek hupo nigdy nie jest używany w Biblii dla oznaczenia działalności Logosa w stwarzaniu. Pełne znaczenie działalności Źródła i pomocniczej działalności narzędzia jest podane w 1Kor. 8:6: „Mamy jednego Boga Ojca z – (ex) którego wszystko… i jednego Pana Jezusa Chrystusa poprzez (dia) którego wszystko”. Logos był zatem Boskim narzędziem, za pośrednictwem którego Bóg stworzył wszystkie rzeczy]; „a bez niego nic się nie stało co się stało” [tutaj mamy pokazane, że nasz Pan jest głównym narzędziem Bożym w stwarzaniu, że oprócz Niego samego nic nie zostało stworzone bez Niego. Bez względu na to jakich pomocników miał On wśród aniołów w dziele stwarzania, wszystko co czynili było w każdym szczególe pod jego kontrolą]. Św. Jan opisawszy w ten sposób przedludzką naturę naszego Pana oraz Jego dzieło i zaszczyt w stwarzaniu, opisuje o Jego karnacji w w. 14, który cytujemy według poprawionego przekładu – „a Słowo ciałem się stało” [przestało być Słowem przy zmianie na istotę ludzką]. Zauważmy, że wiersz ten nie podaje, że Słowo zostało Słowem i dodało do swej duchowej natury ludzką naturę, bo to czyniłoby z Niego mieszańca; to wyrażenie Apostoła nie wskazuje, że Logos przy swej zamianie dodał do siebie ludzką naturę i to w sposób pozbawiający go osobowości, tworząc z jedności dwóch natur osobowość natury duchowej z naturą ludzką. Myśl tekstu tego jest bardzo prosta: wyrażenie „Słowo ciałem się stało”, oznacza, że Logos przestał być tym, kim był przedtem i stał się nie inną osobą, lecz tą samą osobą o innej naturze – przestał być istotą duchową, a pozostając tą samą osobą, stał się człowiekiem. Jako osoba,