Teraźniejsza Prawda nr 182 – 1959 – str. 6
albowiem oni Boga oglądają” /Mat. 5:8/; „bo nas nie powołał Bóg ku nieczystości, ale ku poświęceniu [ku świętobliwości, czytamy w ang. Biblii]” – „bez którego żaden nie ogląda Pana” (1Tes. 4:7; Żyd. 12:14).
Doskonałość jest cechą, której nie można obecnie znaleźć w żadnym członku rodzaju ludzkiego. Pismo Św. jasno wypowiada się na ten temat /Rzym. 3:10/. Gdy Jezus był przedstawiony jako Mesjasz było jednocześnie pokazane, że był całkiem odłączony od upadłego rodzaju ludzkiego – że Jego życie nie pochodziło od Adama, lecz od niebieskiego Ojca, a zatem, był „święty, niepokalany, niewinny, odłączony od grzeszników”, odpowiedni aby stać się Odkupicielem Adama i jego rodzaju – zdolny zapłacić Bogu cenę okupu.
Gdy Bóg stawia przed nami wzór doskonałości, mówiąc: „Chodź przed obliczem mojem, a bądź doskonały” /1Moj. 17:1/ i znowu: „Bądźcie wy tedy doskonałymi, jako i Ojciec wasz, który jest w niebiesiech, doskonały jest” /Mat. 5:48/, to jednak nigdzie nie ma wzmianki, że do takiej doskonałości możemy dojść znajdując się w ciele. Przeciwnie, Pismo Św. jasno naucza, że doskonałość jaką my możemy osiągnąć, jest doskonałością serca, umysłu, woli i intencji, które zabezpieczą postępowanie śmiertelnego ciała, zbliżając je, do tego wzoru, tak blisko jak tylko jest możliwe. Przedstawiony nam wzór powinien być doskonały, tak jak my stawiamy przed dziećmi wzór pisma bez skazy, nie spodziewając się, aby były w stanie odtworzyć je wiernie. Pragniemy jednak, aby przez obserwację odpowiedniego wzoru, mogły naśladować go lepiej, niż gdyby przedstawiono im wzór niższy. Poza tym, Bóg nie mógł dać wzoru niedoskonałego. Gdyby to uczynił znaczyłoby, że w pewnej mierze zgadza się z grzechem.
Gdy sądzimy siebie /1Kor. 11:31, 32/ powinniśmy stawiać przed nami doskonały wzór, jednak – abyśmy się całkowicie nie zniechęcili i nie osłabli na drodze – musimy pamiętać, że z powodu naszej niezdolności czynienia doskonale z powodu naszego upadłego stanu, Bóg zaopatrzył nas w cenę okupu, na podstawie którego: „Jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego”. Przeto widzimy, że nowy zmysł, serce i wola, są na