Teraźniejsza Prawda nr 182 – 1959 – str. 5
i błogosławieństwo, jeżeli żyje mniej lub więcej w grzechu, błędzie, samolubstwie i światowości, więcej lub mniej gwałcąc swoje przymierze poświęcenia i jego obowiązki względem Boga? Aby przygotować nasze serca Panu, powinniśmy przede wszystkim pokutować za każdy popełniony grzech i za każde pogwałcenie naszego przymierza, przez które weszliśmy w pokrewieństwo z Panem.
Grzech jest grzechem, jest przekroczeniem prawa Bożego (1Jana 3:4) bez względu na to czy dotyczy wielkiej lub małej sprawy; najmniejsze nawet przekroczenie prawa Bożego czyni nas winnymi przestąpienia całego zakonu (Jak. 2:10). Wszyscy grzeszymy każdego dnia w pewnej mierze, żaden zaś grzesznik nie może się cieszyć łaską Bożą wiecznego życia – „zapłata za grzech jest śmierć”. Śmierć i zniszczenie byłyby naszym udziałem, gdyby wielkie miłosierdzie Boże nie rozciągało się nad nami przez zasługę Chrystusa, dając nam stanowisko przed Bogiem. Przeto, jakikolwiek jest stopień naszego grzechu, musimy przez odpowiednią pokutę i modlitwę do Boga szukać przebaczenia na podstawie zasługi Chrystusowej, aby powrócić do harmonii z Bogiem i uniknąć kary za grzech, oraz ewentualnie otrzymać dar Boży w formie życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. Br. Johnson to bardzo zdolnie przedstawił nauczając, że prawdziwa pokuta obejmuje o wiele więcej niż umysłowe przekonanie o grzechu – ona obejmuje również serdeczny żal za grzechy, nienawiść do grzechu, zaniechanie i wyznanie grzechu, oraz zadośćuczynienie i opozycja do grzechu, wraz z miłością do sprawiedliwości, jej uprawianiem oraz walczeniem o nią (T.P. ’38, str.62, par.15 i 16; T.P. ’29, str.51, szpalta 2).
Powinniśmy jednak pamiętać, że nie nasze ciało jest na próbie, ale Nowe Stworzenie; natomiast u osób nie spłodzonych z Ducha, nowy zmysł, serce i wola. Czytamy: „Strzeż serca twego, bo z niego żywot pochodzi” (Przyp. 4:23). „Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan patrzy na serce” (1Sam. 16:7). Serce przedstawia uczucia i wolę (intencje). Wola musi być utrzymana w szczerości i ześrodkowana w Bogu; ona jest rządzącą mocą całej osoby. „Błogosławieni czystego serca [ci, którzy mają prawe pobudki, oraz stały i bezwzględny zamiar wielbienia Boga]