Teraźniejsza Prawda nr 182 – 1959 – str. 3
aby ich całkowicie wypędzić z ziemi. Chananejczycy mieli bożki Baala we wszystkich swych miastach, niektórzy nawet w domach – ufając im jako opiekuńczym duchom.
Astarot jest liczbą mnogą od wyrazu Astoret, bóstwa rodzaju żeńskiego – znanego Babilończykom jako Istar, Grekom jako Astarte, a Rzymianom jako Wenus. Ona była boginią miłości, płodności i stosunków płciowych. Cześć dla niej była połączona z licznymi wyuzdanymi obrządkami, które prawdopodobnie miały wzmagać płodność, tj. rozmnażanie się rodzaju ludzkiego. Jeżeli praca Samuela do momentu, w którym wszystek lud izraelski postanowił odrzucić swych Baalów i Astaroty (których świętymi miejscami były domy rozpusty, gdzie na cześć ich bóstwa niewiasty oddawały swoją cnotę), a czcić i służyć tylko Jehowie, to niewątpliwie Samuel dokonał wiele. Możemy również być pewni, że pewna ludzka działalność była połączona z tak wielkim i zewnętrznym objawieniem. Takie reformacje nie są wynikiem przypadku ani też nie są cudowne.
Samuel modlił się za lud izraelski, a oni „czerpali wodę i wylewali przed Panem i pościli tam dnia onego mówiąc: Zgrzeszyliśmy Panu” /w.6/. Wyznanie grzechu dobrze świadczyło o ludzie objawiając ich uczciwość, szczerość i pokorę, tak samo było właściwą rzeczą wyznać swój grzech gdy się modlili do Boga, którego obrazili, aby ich ponownie przyjął do pokrewieństwa przymierza z Nim. Ono przyprowadziło ich do poddania się opiece Bożej; a niezbędna pokora aby dokonać takiego wyznania była korzystna w ich rozwoju charakteru. Ich wyznaniu towarzyszyło upokorzenie się przed Bogiem okazane w czerpaniu wody i wylewaniu jej przed Panem jako libacji oraz przez post (porównaj 2Sam. 14:14; Treny Jer. 2:19; Joel 2:12).
ZNAMIENNE OBJAWIENIE ŁASKI BOŻEJ
„I sądził Samuel syny izraelskie w Masfa” jako sędzia i doradca. On udzielał rady, decydował w sprawach odnoszących się do nich, załatwiał spory, nakłaniał do właściwego postępowania, słuszności, odrzucenia błędu w każdym przedmiocie itd. Tym sposobem naród izraelski uczynił nowy krok naprzód. Jako lud byli oni wówczas więcej zbliżeni do siebie niż