Że w międzyczasie postępuje przedtysiącletnie przygotowywanie – cyzelowanie, kształtowanie i polerowanie – poświęconych wierzących Wieku Ewangelii do pokuty za grzech w Chrystusie. Kiedy już ostatni z nich będzie gotowy, wielki Mistrz wszystkich razem wywiedzie w zmartwychwstaniu. A Świątnica, napełniona chwałą Pańską, stanie się miejscem spotykania się Boga z ludźmi przez cały Wiek Tysiąclecia (Obj. 15:5-8; 21:3).

      Że podstawa nadziei życia wiecznego dla wybranych i nie wybranych zawiera się w fakcie, iż Bóg „jest Zbawicielem wszystkich ludzi, a szczególnie wiernych”; że Jezus „z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował” jako „okup [odpowiednia cena] za wszystkich”; że, Bóg „chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i do znajomości prawdy przyszli”; i że Jezus jest tą „prawdziwą Światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat” (1Tym. 4:10; 2:3-6; Żyd. 2:9; Jan 1:9; 4Mojż. 14:21; Izaj. 11:9; 40:5; Jer. 31:34; Habak. 2:14).

      Że nadzieja prawdziwego ludu Bożego obecnie rozwijanego dotyczy hojnego wejścia do wiecznego Królestwa Boga i że obecną jego misją jest rozwinięcie i udoskonalenie samego siebie i innych w podobieństwie do Chrystusa, by móc świadczyć o Bogu i Chrystusie światu i przygotować się do dzieła błogosławienia wszystkich narodów świata w nadchodzącym Królestwie na ziemi (Rzym. 12:2; Filip. 2:12; Gal. 5:22, 23; 2Piotra 1:5-11; 3:18; Jan 18:37; Dz. 1:8; 1Kor. 9:16; 2Tym. 4:2).

      Że Jezus jest ubłaganiem za grzechy Kościoła i świata; że Wiek Ewangelii jest dniem sądu Kościoła;
kol. 2
że Bóg wyznaczył Dzień trwający tysiąc lat, podczas którego będzie ,,sądził świat w sprawiedliwości”, a szatan będzie wówczas związany; że nikt z rasy Adama nie będzie miał drugiej sposobności, lecz każdy otrzyma jedną pełną, wolną i dostateczną okazję, by móc osiągnąć wieczne życie przez Chrystusa, bądź w tym życiu, bądź po przebudzeniu z martwych (1Jana 2:2; 1Piotra 4:17; Dz. 17:31; 2Piotra 3:7, 8; Obj. 20: 2-7, 12, 13; Jan 5:28, 29; Dz. 24:15; 1Tes. 4:13, 14).

      Że Ewangelia była głoszona Abrahamowi w słowach „będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi”; że Chrystus, Głowa i Ciało, jest tym wielkim Nasieniem Abrahamowym (reszta ludu Bożego stanowi podrzędne nasienie), przez które „wszystkie narody ziemi będą błogosławione”; że to błogosławieństwo zbawienia świata nastąpi podczas Drugiego Adwentu Jezusa, w „czasach naprawienia wszystkich rzeczy”, gdy Królestwo Boże będzie zaprowadzone na ziemi (1Mojż. 12:3; Gal. 3:7-9, 16, 29; Efez. 1:22, 23; Dz. 3:19-23; Mat. 6:10; Obj. 22:17).

      Że aktualnie znajdujemy się w „czasie końca”, z jego nie mającym precedensu „czasem ucisku”, w okresie Epifanii lub Apokalipsy, w którym Jezus objawia się w Swym Drugim Adwencie; że Jezus obecnie obala królestwo szatana; że Jego panowanie pokoju i sprawiedliwości wkrótce będzie zaprowadzone; i że powrót Izraela do jego ojczyzny poprzedza panowanie Jezusa (Dan. 12:1, 4, 9, 10; Mat. 24:21; 2Tym. 4:1; Sof. 3:8, 9; Dan. 2:35, 44; Am. 9:11-15; Obj. 11:15; 21:1-8).

kol. 1

DLACZEGO MODLIMY SIĘ
„PRZYJDŹ KRÓLESTWO TWOJE”?

      Każdej niedzieli w tysiącach kościołów, a w pozostałe dni w swoich domach, chrześcijanie powtarzają razem i z osobna to, co jest powszechnie nazywane „Modlitwą Pańską” (Mat. 6:9-13). Ogólnie mówiąc, w ten sposób postępują nie rozumiejąc tego o co rzeczywiście proszą w modlitwie. I co gorsze, wielu ją powtarza z przyzwyczajenia czy też dlatego, że inni ją powtarzają a nie dlatego, by istotnie była modlitwą z serca.

      Jeden z wybitnych amerykańskich kaznodziejów pewnego razu powiedział, iż najwięcej czasu na próżne mowy upływa podczas śpiewania hymnów kościelnych i w czasie modlitwy, gdy słowa często są śpiewane rytualnie lub powtarzane bezmyślnie. U wielu to jest sprawą daremnego powtarzania (Mat. 6:7).

      Co Jezus miał na myśli, gdy uczył Swoich uczniów modlić się: „Przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi”? Dlaczego On ich uczył modlić się, „Przyjdź królestwo twoje”? Bóg w Swoim Słowie pokazuje wiele chwalebnych rezultatów, jakie nastąpią w wyniku Jego odpowiedzi na tę modlitwę. Każdy z nich jest bardzo ważnym motywem, dla którego modlitwę tę powinniśmy zanosić do Boga. Spośród tych motywów przytaczamy kilka ważniejszych, podając dla każdego po jednym tekście ze Starego i Nowego Testamentu. Modlimy się, ,,Przyjdź królestwo twoje”:

      (1) Ponieważ oczekujemy, iż nasz Odkupiciel objawi się po raz drugi, przynosząc zbawienie:

      „Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie” (Ijob. 19:25).

      „Tak i Chrystus, raz będąc ofiarowany na zgładzenie … grzechów [tych – także w języku greckim] wielu, drugi raz się bez grzechu [jako ofiara za grzech] okaże tym, którzy go oczekują ku zbawieniu” (Żyd. 9:28).

      (2) Ponieważ tęsknimy za wyzwoleniem z tego teraźniejszego złego świata:

      „Tego czasu powstanie Michał, książę wielki, który się zastawia za synami ludu twego; a będzie czas uciśnienia, jakiego nie było, jako narody poczęły być, aż do tego czasu; tego, mówię, czasu wyswobodzony
kol. 2
będzie lud twój, ktokolwiek znaleziony będzie napisany w księgach” (Dan. 12:1).

      „Który wydał samego siebie za grzechy nasze, aby nas wyrwał z teraźniejszego wieku złego według woli Boga i [nawet] Ojca naszego” (Gal. 1:4).

      (3) Ponieważ pragniemy końca wszelkich wojen:

      „I będzie sądził między narodami, a będzie karał wiele ludzi. I przekują miecze swe na lemiesze, a włócznie swe na sierpy; nie podniesie naród przeciw narodowi miecza, ani się będą ćwiczyć do bitwy” (Izaj. 2:4).

      „I otrze Bóg wszelką łzę z oczów ich; a śmierci więcej nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani boleści nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy pominęły (Obj. 21:4).

      (4) Ponieważ pragniemy naprawienia królestwa Izraela:

      „A ty, wieżo trzody, baszto córki Syońskiej! wiedz, że aż do ciebie [Mesjasza] przyjdzie; przyjdzie mówię, pierwsze państwo, i królestwo córki Jeruzalemskiej (Miche. 4: 8).

      „A tak oni zszedłszy się, pytali go, mówiąc: Panie! izali w tym czasie naprawisz królestwo Izraelskie? Lecz on rzekł do nich: Nie wasza rzecz jest, znać czasy i chwile, które Ojciec w swojej mocy [władzy] położył” (Dz. 1:6, 7).

      (5) Ponieważ pragniemy założenia na ziemi literalnego, wiecznego królestwa Bożego:

      „I dał mu [Mesjaszowi, „Synowi człowieczemu”] władzę i cześć i królestwo, aby mu wszyscy ludzie, narody i języki służyli; władza jego władza wieczna, która nie będzie odjęta, a królestwo jego, które nie będzie skażone” (Dan. 7:14).

      „I zatrąbił Anioł siódmy, i stały się głosy wielkie na niebie mówiące: Królestwa świata stały się Królestwami Pana naszego i Chrystusa jego, i królować będzie na wieki wieków” (Obj. 11:15).

      (6) Ponieważ chcemy, by cała ludzkość ujrzała chwalę Boga:

      „Bo się objawi chwała Pańska, a ujrzy wszelkie ciało społem, iż usta Pańskie mówiły” (Izaj. 40:5).

      „I ogląda wszelkie ciało zbawienie Boże” (Łuk. 3: 6).

poprzednia strona – następna strona