Teraźniejsza Prawda nr 334 – 1983 – str. 143
Tomu II (str. 80-82), dotyczące końca czasu ucisku w 1914 roku i sklasyfikował oczekiwania związane z 1914 rokiem z błędnymi oczekiwaniami roku 1925 i 1975!
Kiedy przyszła nasza kolej, by przemówić do zgromadzonych, powiedzieliśmy o obecnych nadziejach i przywilejach ludu Bożego. Wyjaśniliśmy wielką różnicę między oczekiwaniami brata Russella w związku z 1914 rokiem a oczekiwaniami J.F.R. i ,,Ś.J.” odnośnie lat 1925 i 1975. Wytłumaczyliśmy jak brat Russell w 1904 roku (Z 3389 i 3390, porównaj z E 7, 347-349) na dziesięć lat przed 1914 rokiem – napisał o swojej zmianie oczekiwań i że wówczas doszedł do wniosku, iż czas ucisku zacznie się – a nie skończy – w 1914 roku. Dalej mówiliśmy o rezygnacji brata Russella w 1913 roku z oczekiwań opuszczenia ziemi przez Kościół w 1914 roku i jego stanowczym zaprzeczeniu temu na początku 1914 roku (Z 5449 i 5450, porównaj Ter. Pr. '52,17 Nr 140, par. 51-55).
Wspomnieliśmy, że gdy przed wieloma laty poznawaliśmy najpierw Prawdę Paruzji, wywarło na nas wielkie wrażenie stwierdzenie, że pastor Russell około czterdzieści lat wcześniej (B, przedmowa) wykazał, iż Czasy Pogan skończą się w okresie wielkiego ucisku w 1914 roku i tak się stało, GDYŻ CZAS NAJWIĘKSZEGO UCISKU JAKIEGO ŚWIAT NIE ZNAŁ ROZPOCZĄŁ SIĘ W 1914 ROKU, o czym wie każdy uczeń. Fakt ten naszym zdaniem zdaje się wyraźnie przykładać pieczęć uznania Jehowy na pastora Russella jako prawdziwego sługę Boga.
Między innymi rzeczami dyskutowaliśmy mniej więcej na temat: Gdzie rzeczywiście jest lud Boży? Wskazaliśmy, że nie wszyscy ludzie, którzy wyznają, iż są Jego ludem, są nim naprawdę (Mat. 7:21-23; Łuk. 6:46; 13: 24-26). Po pierwsze, ludzie Jehowy są Jego sługami, prawdziwie usprawiedliwionymi przez wiarę w Jezusa i poświęconymi, którzy rzeczywiście naśladują przykład Jezusa w czynieniu woli Boga (Mat. 16:24; 1Piotra 2:21). Po drugie, oni są tymi, którzy wierzą w Jezusa jako Zbawiciela i usiłują praktykować sprawiedliwość będąc na drodze do poświęcenia, lecz w pełni jeszcze nie poświęceni Jehowie w naśladowaniu Jezusa (Rzym 12:1). Po trzecie, ci żydzi, którzy trzymają się Przymierzy Abrahamowego i Mojżeszowego usiłując praktykować sprawiedliwość, korzystają w pewnej mierze (choć mniejszej) z Boskich błogosławieństw (Rzym. 11). A choć „Ś.J.” zaprzeczają temu, że Żydzi są ludem Bożym i że Bóg ich zgromadza w ojczyźnie w wypełnieniu proroctwa, jak tego uczył brat Russell, to jednak oni są nadal Jego ludem.
W jakim punkcie czasowym znajdujemy się teraz? Wszyscy myślący ,,stróżowie” widzą, że nie żyjemy w zwyczajnych czasach (2Piotra 3:3, 4). Na podstawie biblijnej chronologii i proroctw żyjemy w siódmym tysiącleciu ludzkiej historii, w czasie końca, czasie brzmienia siódmej trąby, w czasie ogłaszania, czyli przenoszenia królestwa ziemskiego z pod panowania
kol. 2
szatana pod władzę Jehowy i Jego Chrystusa (Obj. 11:15) Mimo, że Pośredniczące Panowanie Chrystusa oraz podział ludzkości na owce i kozły należą jeszcze do przyszłości (Mat. 25:31-46) to panowanie Chrystusa nie zacznie się wcześniej, aż zostaną spełnione wszystkie Boskie cele Wieku Ewangelii, łącznie z nawróceniem narodu żydowskiego w Izraelu.
Na podstawie Pisma Świętego, rozumu i taktów jasnym jest, że 1914 rok zaznaczył znamienny punkt czasu w historii, koniec czasów pogan i początek wielkiego ucisku przepowiedzianego w Dan. 12:1, do którego też odniósł się Jezus w Mat. 24:21, 22.
Wielu jednak nie zdaje sobie sprawy z tego, że 1914 rok zaznaczył też ważny kamień milowy dla ludu Bożego. Oracz (wielki ucisk, jak to określił pastor Russell – Am. 9:13; Z 5761) zajmie żeńce, przedstawiającego wykonujących pracę żniwiarską gromadzenia pozostałych ze spłodzonych z Ducha świętych Bożych (Ps. 50:5).
Według: Obj. 7:1-3 wszyscy wybrani, sto czterdzieści cztery tysiące, zostali popieczętowani na czołach zanim zaczął wiać wiatr – wojna światowa – w latach 1914 do 1916. Przed rozpoczęciem się wojny, otrzymali wszyscy, tam gdzie się znajdowali dosyć Prawdy na czasie, by opuścić Babilon lub swoje środowisko i zrozumieć Prawdę na czasie dotyczącą Drugiej Obecności Jezusa, itp. Zanim nominalny Syjon zaczął ,,pracować” w wielkim ucisku (Izaj. 66:7; 1Tes. 5:3) „porodził mężczyznę” – pełną liczbę Ciała Chrystusowego, jednego Nowego Człowieka z Efez. 2:15.
Niektórzy spłodzeni z Ducha po 1914 roku żyli przez wiele lat, aby dokończyć swój ziemski bieg, lecz upływ czasu oraz inne względy wskazują, iż dotąd oni wszyscy już go zakończyli.
Tymczasem, inne jeszcze drzwi wielkiej łaski Boga zostały otwarte – inna szczególna klasa rozwija się na ziemi na końcu Wieku Ewangelii – dla oświeconych Duchem, ożywionych Duchem, nie spłodzonych z Ducha, sług oddanych Jehowie, którzy poświęcili się za późno, by należeć do duchowych klas wybranych, niemniej jednak wielce umiłowani przez Boga i Chrystusa, zostali przyjęci do społeczności z Nimi, radości, miłosierdzia i pokoju w wierze 1Jana 1:3-7; Rzym. 14:17). W Tysiącletnim Królestwie, stowarzyszeni w jego ziemskiej fazie ze Starożytnymi Godnymi, otrzymają wspaniałe nagrody. Pastor Russell w Z 5761 określił ich jako „Ci Poświęcający Się Między Wiekami”.
Musimy pamiętać, że w Izraelu bylinie tylko kapłani, przedstawiający Jezusa Chrystusa i członków Jego Ciała, lecz także lewici i Netynejczycy, słudzy lewitów (Ezdr. 2:43-54, 70; 8:17, 20). Współcześni, oddani słudzy Jehowy, napełnieni Duchem nie są w typie przedstawieni przez kapłanów, lecz raczej przez lewitów i Netynejczyków (patrz TP '72,32-37). Powinniśmy pamiętać, że są cztery wybrane klasy – Maluczkie Stadko, w typie