ŚWIĘTA UROCZYSTE PAŃSKIE – TYP I ANTYTYP

3Mojżeszowa 23

      Pięcioksiąg nie zawiera ani jednego kompletnego spisu świąt, jednakże wszystkie dłuższe stosowne ustępy mówiące o świętach zdają się uwydatniać specyfikę sposobów obchodzenia ich, cechującą poszczególne ich zarysy. 3Moj. 23 oraz 4Moj. 28; 29 zawierają w sobie najobszerniejsze źródła informacji. 3Moj. 23 nie podaje spisu wszystkich świąt ani streszczenia czy skompletowania odpowiednich instrukcji uprzednio podanych w różnych miejscach, lecz po prostu podaje listę — spraw odnoszących się do — okresów w Boski sposób wyznaczonych, w których obchodzono zgromadzenia święte o szczególnie uroczystym charakterze. To, jak najwyraźniej stwierdza nagłówek, są (w. 2): „Święta uroczyste Pańskie, które nazywać będziecie zgromadzenia święte, te są święta uroczyste moje”, to jest, te święta, które mają być traktowane jako święta dla Mnie, Mnie poświęcone.

      (2) Zgodnie z Zakonem okresami szczególnych publicznych nabożeństw, były: (a) pory codziennych porannych i wieczornych ofiar, czasami zwanych „całopaleniem ustawicznym”, (b) cotygodniowe sabaty; (c) dni nowiu miesiąca i (d) „święta uroczyste” (4Moj. 29:39), czyli pięć wyznaczonych świąt obchodzonych rokrocznie, jak: Święto Przejścia, Pięćdziesiątnica, Pamiątka Trąbienia, Dzień Pojednania (Dzień Oczyszczenia) i Święto Namiotów (1Kron. 23:30, 31; 2Kron. 8:13; 31:3; Neh. 10:33; Izaj. 1:13, 14). Na każdą z tych okazji wyznaczono składanie szczególnych ofiar. Z tego powodu te wszystkie okazje są wymienione
kol. 2
w 4Moj. 28; 29. Wspomniane rozdziały określają w szczegółach owe świąteczne ofiary, czego nie ma w żadnym innym pojedyńczym ustępie. Te ofiary są kilkakrotnie wymieniane w 4Moj. 28:3, 9, 11, 16, 26; 29:1, 7, 12. Stąd dni składania każdodziennych ofiar rano i wieczorem (4Moj. 28:3, 4) oraz podczas nowiu księżyca (z wyjątkiem siódmego) nie były dniami uroczystych zgromadzeń, zgromadzeń świętych, nie są więc włączone do 3Moj. 23.

      (3) W języku hebrajskim w 3Moj. 23 występują dwa różne słowa moad i chag — tłumaczone na „święto” lub „święta”, (1) Moad (lmn., moadim) jest użyte w wierszu 3Moj. 23:2,(dwa razy), 4, 37 oraz 44 i oznacza „święta uroczyste” lub „wyznaczone okresy”, jak to oddają A.R.V., R.S.V., Rotherham i inne Biblie. W Izaj. 33:20; Ezech. 45:17; 46:11, moadim także jest przetłumaczone jako „święta uroczyste”. I także w 3Moj. 23:2 „Te są święta uroczyste moje”. (2) Chag (lmn., chaggim) występuje w wierszach 6, 34, 39, 41, a jego pochodzenie źródłowe oznacza „tańczyć” i tym samym odnosi się do okresów szczególnej radości i świętowania. Jest ono użyte w związku z radosnym Świętem Przejścia, Pięćdziesiątnicą i Kuczkami, w których to okresach wszyscy mężczyźni izraelscy mieli „ukazać się” przed Jehową (2Moj. 23:17; 34:23; 5Moj. 16:16; E 11,398, 399; Ter. Pr. '55,9 Nr 161). 3Moj. 23 nie tylko wymienia te trzy wielkie okresy zadowolenia i świętowania

poprzednia strona – następna strona