Teraźniejsza Prawda nr 329 – 1983 – str. 59
nasienie twoje jako proch ziemi, i rozmnożysz się na zachód, i na wschód, i na północy, i na południe; a będą ubłogosławione w tobie wszystkie narody ziemi i w nasieniu twojem”. Przeciwnie niż w potwierdzeniu obietnicy Izaakowi, tu nic nie mówi się o nasieniu gwiezdnym.
Jest to potwierdzenie obietnicy dane Jakubowi, który reprezentuje Izraela cielesnego (bowiem w Biblii cielesny Izrael bardzo często jest nazywany Jakubem). Będzie on we właściwym czasie użyty do błogosławienia reszty piasku morskiego, pozostałych restytucjonistów, pod zwierzchnictwem Chrystusa. Jest tu zatem mowa o nasieniu jako piasku, a nie nasieniu jako gwiazdach. Widzimy jak logicznie połączone jest całe Pismo Święte — że był powód, dla którego Bóg mówił o gwiazdach niebieskich Izaakowi a o prochu ziemi Jakubowi. Obaj bowiem mieli swój udział w Przymierzu związanym przysięgą.
DODANIE PRZYMIERZA ZAKONU
Bóg zawarł Przymierze Zakonu przy górze Synaj z dwunastoma pokoleniami Izraela. To przymierze, jak mówi Biblia (Gal. 3:17), zostało dodane do Przymierza związanego przysięgą 430 lat później. Przez nadanie Izraelowi Zakonu, Bóg tak wszystko przygotował, by pokazać rodzajowi ludzkiemu, że przez swoje własne uczynki nie jest w stanie otrzymać życia wiecznego, bez względu na to jak dobrymi mogłyby one być. Tak więc dał Izraelowi Przymierze Zakonu (włączając dziesięć przykazań), mówiąc: „które zachowując człowiek, będzie w nich żył”. A Izraelici mając szczere zamierzenia w sercach, odpowiedzieli: „Cokolwiek mówił Pan, uczynimy, i posłuszni będziemy” (3Mojż. 18:5; Rzym. 10:5; 2Mojż. 24:7). I właśnie gdyby byli w stanie wykonać Zakon, otrzymaliby życie wieczne. Dowiedliby, że są doskonałymi ludzkimi istotami, ponieważ Zakon jest miarą doskonałej zdolności ludzkiej. Ale nikt nie był doskonały jako istota ludzka, dlatego, pomimo iż tak wielu próbowało, nikt nie mógł doskonale wypełnić Zakonu.
BOGATY, MŁODY WŁADCA
Bogaty, młody władca, który przyszedł do Jezusa, zapytał Go: „Nauczycielu dobry! co dobrego mam czynić, abym miał żywot wieczny”? Jezus odpowiedział: „Jeśli chcesz wnijść do żywota, przestrzegaj przykazań”. Jezus wymienił niektóre z nich, a młody władca odpowiedział,
kol. 2
że przestrzegał je od młodości swej i zapytał „czegóż mi jeszcze nie dostaje”?
Jezus pragnął pokazać owemu bogatemu, młodemu władcy, że nie może zdobyć życia wiecznego dzięki swej własnej sprawiedliwości. W oczach Bożych nasza sprawiedliwość przedstawia się jako szata splugawiona (Izaj. 64:6). Jak więc mogą być przyjęci przez Boga i nagrodzeni życiem wiecznym? Ów młody człowiek czynił wszystko, co w jego mocy, by zachować Zakon. Prawdopodobnie Jezus mu powiedział: twe serce jest prawe, dokonałeś obrzezki swego serca, ale i tak nie masz żadnej nadziei życia wiecznego, staraj się jak możesz zachowywać Zakon. „Jednegoć jeszcze nie dostaje”. I wówczas Jezus zaoferował mu Wysokie Powołanie, duchowe wyborcze zbawienie przez Chrystusa, a nie przez jego własne uczynki. „Sprzedaj majętności twoje,… a przyszedłszy, naśladuj mnie”. Wtedy ów młody człowiek odszedł, żałując i martwiąc się, ponieważ był bardzo bogaty. On nie miał ducha poświęcenia, by naśladować Mistrza (Mat. 19:16—23; Mar. 10:17— 23; Łuk. 18:18—25). Jezus „Do swej własności przyszedł, ale go właśni jego nie przyjęli. Lecz którzy gokolwiek przyjęli, dał im tę moc, aby się stali synami Bożymi” (Jan 1:11, 12).
WIELKI ANTYTYPOWY DAWID
Dawid był jednym z królów Izraela, pomazanym przez Jehowę, za pośrednictwem proroka Samuela. I zwróćmy uwagę, co Bóg mu obiecał u Jer. 33:22: „A jako nie może być policzone wojsko niebieskie, ani zmierzony piasek morski, tak rozmnożę nasienie Dawida, sługi mojego, i Lewitów, którzy mi służą”. Raz jeszcze tutaj natrafiamy na nasienie jako gwiazdy i nasienie jako piasek, a punktem odniesienia jest Przymierze Abrahamowe związane przysięgą.
Obiecane Nasienie miało przyjść przez Dawida, sługę Bożego, męża według serca Bożego. Bóg zawarł z nim przymierze, „miłosierdzia Dawidowe pewne”. Nie będziemy tu przytaczać wszystkich związanych z tym tekstów Pisma Świętego. Ale Bóg obiecał Dawidowi, że z jego nasienia będzie wzbudzony Mesjasz. Żydzi oczekiwali spełnienia się tej obietnicy. Nie pojmowali oni obietnicy „gwiazd niebieskich”, ani też nie posiadali pełnego zrozumienia sprawy nasienia jako prochu ziemi.
W rzeczywistości, wielu ludzi nawet dzisiaj nie rozumie tej wspaniałej pełni Prawdy wyjaśniającej, że Jezus zrodzony był właśnie z linii Dawida. Jego rodowód wywodzi się od