Że Jezus jest ubłaganiem za grzechy Kościoła i świata; że Wiek Ewangelii jest dniem sądu Kościoła; że Bóg wyznaczył tysiąc lat trwający Dzień, podczas którego będzie „sądził świat w sprawiedliwości, a szatan będzie wówczas związany; że nikt z rasy Adama nie będzie miał drugiej sposobności, lecz każdy otrzyma jedną pełną, wolną i dostateczną okazję, by móc osiągnąć wieczne życie przez Chrystusa, bądź w tym życiu, bądź po przebudzeniu z martwych (1Jana 2:2; 1Piotra 4:17; Dz.Ap. 17:31; 2Piotra 3:7,8; Obj. 20:2-7, 12, 13; Jan 5:28, 29; Dz.Ap. 24:15; 1Tes. 4:13, 14).

Że Ewangelia była głoszona Abrahamowi, mówiąc „będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi”; że Chrystus, Głowa i Ciało, jest tym wielkim Nasieniem Abrahamowym (reszta ludu Bożego stanowi podrzędne nasienie), przez które „wszystkie narody ziemi będą błogosławione”; że to błogosławieństwo zbawienia świata nastąpi podczas Wtórego Adwentu Jezusa, w „czasach naprawienia wszystkich rzeczy”, gdy Królestwo Boże będzie zaprowadzone na ziemi (1Mojż. 12:3; Gal. 3:7-9, 16, 29; Efez. 1:22, 23; Dz.Ap. 3:19-23; Mat. 6:10; Obj. 22:17).

Że aktualnie znajdujemy się w „czasie końca”, z jego nie mającym precedensu „czasem ucisku”, w okresie Epifanii lub Apokalipsy, w którym Jezus objawia się w Swym Wtórym Adwencie; że Jezus obecnie obala królestwo szatana; że Jego panowanie pokoju i sprawiedliwości wkrótce będzie zaprowadzone; i że powrót Izraela do jego ojczyzny poprzedza panowanie Jezusa (Dan. 12:1, 4, 9, 10; Mat. 24:21; 2Tym. 4:1; Sof. 3:8, 9; Dan. 2:35, 44; Amos 9:11-15; Obj. 11:15; 21:1-8).

„JEZUS JEST PANEM”

Jest to opublikowany zapis ostatniego kazania byłego redaktora, pastora R. G. Jolly’ego, które zmarły wygłosił 4 lutego, dokładnie na 10 dni przed swoją śmiercią w dniu 14 lutego 1979 roku.

Piękny hymn „Jezus jest Panem”, cytowany w dalszej części tego posłania, jest tematem tej niedługiej rozmowy z Wami. Sądzę, że w bardzo ładny sposób pieśń ta zawiera w sobie wielki Plan Zbawienia nakreślony przez Jehowę. Jezus jest Panem! Już przecież te słowa znaczą dla nas tak wiele – oznaczają, że On jest naszym Panem i że zostanie Panem tych wszystkich, którzy przyjmą Jego zwierzchnictwo, zarówno w obecnym życiu jak i przyszłym. Czy przyjęliście Go za swego Pana? Bóg zgromadzi wszystkich w imieniu Chrystusa, tych w niebie jak i na ziemi, nawet tych, którzy spoczywają pod ziemią. Ci wszyscy zgromadzeni będą podlegać tej jednej Głowie, która Sama podlega Bogu jako Swej Głowie (Efez. 1:10; Filip. 2:9-11; 1Kor. 11:3).

Liczne teksty Pisma Świętego mówią o Jezusie jako o Panu. Rozważmy tylko niektóre z nich. W Obj. 17:14 i 19:16 czytamy, że jest Królem królów i Panem panów. Przyjęcie Go za swego Pana oznacza więcej niż tylko składanie Mu pokłonów jako swemu Królowi. Król jest władcą, lecz słowo pan wskazuje, że taki władca bliższy jest poddanym, niżeli władca nie przyjmowany przez nich jako pan, jako głowa.

U Łuk. 6:46 Jezus pyta: „Przeczże mię tedy zowiecie Panie, Panie! a nie czynicie tego, co mówię?” Niemądre jest nazywanie mnie Panem, kiedy nie jestem waszym Panem,
kol. 2
kiedy nie czynicie rzeczy jakie wam nakazuję. Gdy jednak przyjmujemy Jezusa za swego Zbawiciela, Króla (władcę) i Pana, co przybliża nas bardzo do Niego w poświęceniu się Bogu, to dobrowolnie i posłusznie pełnimy Jego wolę, jak to czynił Jezus (Mat. 26:39; Żyd. 10:7).

Kiedy Jezus stał się naszym Panem? Wtedy, gdy poświęciliśmy się, lub ofiarowali, kiedy wyrzekliśmy się swojej samolubnej woli i przyjęliśmy wolę Boga, okazaną przez Chrystusa, jako naszą wolę i gdy przyjęliśmy Jego zwierzchnictwo. Przyjęcie Go za swego Pana oznacza całkowite poświęcenie się, oznacza, że w żadnej mierze nasza wola nie sprzeciwi się Jego nadrzędności. W innym wypadku bowiem, jakże możemy nazywać Go Panem, jeśli nie czynimy rzeczy, które On każe nam czynić? „Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten jest, który mię miłuje” (Jan 14:21).

W Obj. 11:15 czytamy, że w czasie trąbienia siódmego anioła, obecnie pod koniec Wieku Ewangelii, w Laodycejskim (siódmym) okresie Kościoła, to wielkie poselstwo, które głosem wielkim symbolicznie obwieszcza oświecony lud, brzmi jak następuje: „Królestwa świata stały się królestwami Pana naszego i Chrystusa jego”. Porównaj Dan. 7:14.

Zauważmy, że w Biblii KJV, w drugiej części powyższego wiersza, słowo królestwami wyróżnione jest kursywą, co wskazuje, iż zostało ono wprowadzone przez tłumaczy, którzy nie

poprzednia strona – następna strona