DAWID, MĄŻ WEDŁUG SERCA BOŻEGO

Psalm 32

„Błogosławiony człowiek, któremu odpuszczono nieprawości, a którego zakryty jest grzech”.

      Król Dawid, po najbardziej sprzyjającym okresie życia, mniej więcej po trzydziestu latach od pomazania go, gdy miał około pięćdziesięciu lat, popełnił najbardziej godne ubolewania grzechy. W krótkich odstępach czasu przestąpił trzy z dziesięciu przykazań. Pożądał Betsaby, żony Uriasza, popełnił z nią cudzołóstwo i pośrednio zabił jej męża. Gdy dziesięcioro przykazań dzielimy na dwie części, jedna z nich odnosi się do Pana, druga do człowieka, Król Dawid oczywiście pogwałcił tę drugą część, tak ciężko jak to tylko było możliwe. Trudno sobie wyobrazić bardziej haniebny zapis jak ten o nieludzkim postępku człowieka wobec człowieka. Pismo Święte nie podaje apologii w tej sprawie, w żadnym też stopniu nie próbuje bronić przestępcy lub usprawiedliwiać jego postępowania. Biorąc pod uwagę te dowiedzione fakty sceptycy czasami zapytują, „Jak to może być, że taki człowiek uchodzi za wielkiego proroka Pańskiego? Jak to może być, że o nim powiedziano (1Sam. 13:14; Dz.13:22), iż »był mężem według serca Bożego«? Czy Bóg pochwala takie postępowanie jak jego, obciążone takimi grzechami”?

      Na te pytania odpowiadamy: Te wykroczenia nie reprezentują trybu jego postępowania w życiu. One były wyjątkami, były wbrew jego sercu, Dawid pokutował za nie, poniósł karę i doznał przebaczenia. Intencją tej lekcji jest wyjaśnienie tej sprawy w pełni i wyraźnie,
kol. 2
by nam pokazać podstawowe zasady związane z tym, co Bóg aprobuje a czego nie aprobuje u Swoich stworzeń. Z wszelkim Boskim postępowaniem wiąże się pewna filozofia, uznanie jej stanowi pomoc dla tych, którzy pragną harmonii z Panem, ona bowiem umożliwi im lepiej kierować swoim postępowaniem w życiu, tak ażebyśmy mogli być jak Dawid, mężami i niewiastami według „serca Bożego”, takimi jacy podobają się Jemu.

PEWNA OSOBLIWOŚĆ BIBLII

      Biblia, jak żadna inna religijna książka, stawia przed nami nagie fakty swoich bohaterów, w czym osobliwie poleca się jako wiarygodne poselstwo Pańskie. Mówi nie tylko o sile Samsona, lecz także o jego słabości. Przedstawia jak Piotr przysięgając zaparł się Pana, oraz jak wiernie i szlachetnie postępował aż do śmierci. Biblia opowiada, że we wczesnym Kościele był zarówno Judasz, jak i Ananiasz i Safira. Opisuje o nieposłuszeństwie Adama i skazaniu go na śmierć oraz o posłuszeństwie Chrystusa i Jego dobrowolnej ofierze na rzecz odkupienia Adama i jego rasy.

      Tak tedy, wzmianka o Dawidzie i jego doświadczeniach z grzechem (2Sam. 11), stanowiącym jaskrawe przeciwieństwo większości przeżywanych przez niego doświadczeń jako wiernego sługi Boga, nie jest naszym dziełem, lecz zwyczajem przedstawiania faktów przez

poprzednia strona – następna strona