Teraźniejsza Prawda nr 327 – 1983 – str. 30
ofiary nie nadają się do przyjęcia przez Boga, tak właśnie jakby to były ofiary morderców, ofiarników zwierząt nieczystych i bałwochwalców.
Bóg oznajmia, że wybierze silne złudzenia, które im ześle, (w. 4; 2Tes. 2:11, 12) i sprowadzi na nich te rzeczy, których się obawiają, gdyż kiedy (a) On przez Swe sługi sygnalizował, że im udzieli informacji, pytań, instrukcji bądź ostrzeżeń, to oni nie reagowali albo reagowali niewłaściwie, (b) kiedy On przemawiał przez Swoje Słowo, oni nie słuchali i nie byli posłusznymi (Izaj. 6:10; Mat. 13:13-15), lecz (c) postępowali źle wobec Niego i (d) wybierali to, co się Jemu nie podoba.
PRAWDZIWY LUD BOŻY WYPĘDZONY
Jehowa, szczególnie od 1874 roku, wzywał Swój lud do słuchania Jego poselstwa (w. 5), używał tych o cichej i pełnej szacunku postawie wobec Jego Prawdy pochodzącej z Jego Słowa (przede wszystkim poselstwa Prawdy Żniwa), zwłaszcza tych, których niebiblijnie wykluczano i pozbawiano społeczności. Bóg stwierdził, że bracia tych wykluczonych, manifestujący nienawiść wobec nich (Mat. 10:22; Jan 15:18, 19; 17:14), wykluczyli ich w sposób niebiblijny i pozbawili społeczności (Jan 9:22; 16:2) mówiąc, że Bóg będzie przez to wysławiony, ostatecznie zwieszą swoje głowy w zawstydzeniu, kiedy On się objawi przez Chrystusa w czasie Wtórego Adwentu, w celu oczyszczenia z zarzutów i uradowania Swego prawdziwego ludu (1Piotra 4:13; 2Tes. 1:10).
Wśród tych, którzy niedawno zostali w niebiblijny sposób pozbawieni społeczności znajduje się pewna liczba „Świadków Jehowy”. Sposób traktowania ich później często był różny od traktowania ludzi obcych (Mat. 18:17). W niektórych przypadkach tym członkom rodzin, którzy pozostawali z „Ś. J.” zabroniono rozmawiać z wyłączonymi członkami i im pomagać, także ich poinstruowano, by nie darzyli ich tą dozą grzeczności jaką zazwyczaj okazuje się w życiu rodzinnym.
Brat Johnson, za sprzeciwianie się J. F. Rutherfordowi w przechwytywaniu przez niego władzy i w wyrzuceniu czterech z siedmiu dyrektorów Towarzystwa Strażnicy wyznaczonych przez brata Russella, został w 1917 roku dosłownie wyrzucony przez J.F.R. i jego popleczników z Betel w Brooklynie (E 6, 82, 83). Pomimo tego, J.F.R był na tyle bezczelny, by zacytować Izaj. 66:6 jako pochwalający go a potępiający wiernych braci, jak na przykład brata Johnsona, który sprzeciwiał się jego błędom i złym oficjalnym praktykom (str. 513).
Poczynając w specjalnym sensie po odrzuceniu Wielkiego Babilonu, jako rzecznika Pańskiego w 1878 roku i trwając dalej do 1914 roku oraz po 1914 roku wzrastająco, występowały wielkie agitacje, podniecenie, zamieszanie i niepokój – zapowiedź zniszczenia – po stronie chrześcijaństwa, Wielkiego Babilonu (w. 6; Izaj. 17:12, 13; 22:2, 3; Jer. 25:31; 49:21; 50:46; P '58,35; E 14,388, 466, 467).
kol. 2
W tym samym czasie rozlegał się wielki głos lub inaczej poselstwo, które postępowało od 1878 roku, pochodzące od naszego Pana Jezusa i wzbudzonych świętych, klasy Świątyni (z kościoła [w czasach Izajasza, prawdopodobnie od strony świątyni położonej na górze Moria, z jakiejś jej części, jeśli w ogóle taka została]), połączone z wielkim poselstwem Jehowy, by przygotować się do i spowodować, by na Jego wrogów spadła kara (1Tes. 4:16; Obj. 11:15; 2Mojż. 19:19; Ijob 37:5; Ps. 46:7; Joel 2:11; B 161) rozpoczynająca się wybuchem wojny światowej, jesienią 1914 roku.
„PORODZENIE MĘŻCZYZNY”
Na każdym miejscu w nominalnym Syjonie, chrześcijaństwie (w. 7; zobacz Komentarze do Biblii; porównaj Rzym. 11:26; Z 1649, par. 1). „PIERWEJ niż pracowała ku porodzeniu” – czas Wielkiego Ucisku (1Tes. 5:3; Mat. 24:20-22) – skompletowany Chrystus, Głowa i Ciało, wielki Wyzwoliciel, Mężczyzna, nasienie Abrahama w swym ograniczonym znaczeniu, włączając ostatnich członków, otrzymał właśnie dostateczną ilość stosownej Prawdy – popieczętowanie na czołach (Obj. 7:1-8) – by opuścić chrześcijaństwo. To rodzenie chrześcijaństwa, które wkrótce zakończy się jego symboliczną śmiercią, zupełnym zniszczeniem (1Sam. 4:19; E 13,62, 63), rozpoczęło się wybuchem wojny światowej, jesienią 1914 roku, pierwszą fazą Czasu Wielkiego Ucisku (Z 5763, 5780, 5698, 5731), który szybko się rozpowszechniał, a do wiosny 1916 roku był wszechświatowym w chrześcijaństwie i wszystkie narody były nim złowrogo dotknięte, choć niekoniecznie jako strona walcząca.
Wyzwalanie wielkiego Wyzwoliciela, „Mężczyzny”, rozpoczęło się, gdy Jezus i „prawdziwi Izraelczycy” symbolicznie się narodzili, czyli odłączyli od nominalnego cielesnego Syjonu. To wyzwalanie postępowało w Wieku Ewangelii tak długo, aż pozostali członkowie Ciała, łącznie z ostatnimi, symbolicznie się narodzili, czyli odłączyli od nominalnego Duchowego Syjonu, chrześcijaństwa, wiosną 1916 roku, gdy wojna światowa była powszechna w chrześcijaństwie. Szczególne symboliczne narodzenie ostatniego ze 144000 członków z nominalnego chrześcijaństwa około wiosny 1916 roku poprzedzone było późniejszym narodzeniem z Ducha w pierwszym zmartwychwstaniu. (Liczne dalsze dowody, iż 144000, to jest wszyscy, ukończyli swój ziemski bieg, znajdują się w Ter. Pr. Nr 264/265 i Nr 326).
Powstało pytanie, kto słyszał i widział takie nadzwyczajne wydarzenia w ludzkim społeczeństwie, jak to jest przedstawione w chrześcijaństwie, by urodzić skompletowanego „Mężczyznę” przed rozpoczęciem się Czasu Ucisku (w. 8). Oprócz wspomnianych 144000, czyli „Mężczyzny”, symbolicznie porodzonych albo odłączonych od nominalnego kościoła wiosną 1916 roku, zanim nominalny Syjon rozpoczął rodzenie, są jeszcze drudzy, którzy zostali urodzeni po rozpoczęciu rodzenia przez nominalny