Teraźniejsza Prawda nr 327 – 1983 – str. 24
Prezbiteriańskiego zlały się tworząc Kościół Prezbiteriański Stanów Zjednoczonych z około trzema i połową miliona członków.
ŚWIATOWA RADA KOŚCIOŁÓW PRZECIWKO EWANGELIKOM
ŚRK skłania się w kierunku humanistów. The Ecumenicists stwierdza: „Nie możemy pozwolić naszej wierze, darowi w sensie społeczności w Jezusie Chrystusie, by dodała do swej substancji napięcia, podejrzenia i nienawiść, które grożą rozerwaniem jednej rodziny stanowiącej ludzkość”. Jeden z obserwatorów komentuje: „Innymi słowy, chrześcijańska religia obecnie jest przypuszczalnie przeszkodą do osiągnięcia zjednoczonej ludzkości. Ruch ekumeniczny dąży do tworzenia związków tam, gdzie wszystkie wierzenia, ideologie i kultury są „równe”, tak, aby „jedyność” objawienia Chrystusa zanikała”.
Kościoły ŚRK w Stanach Zjednoczonych doznały spadku członkostwa zborów i osób, szczególnie wśród młodzieży. Więcej kościołów opuściło ŚRK, szczególnie z powodu jej działalności socjalnej, takiej jak popieranie grup proterrorystycznych i partyzanckich w Afryce (zobacz Ter. Pr. '82,27), a z tych niektóre mordowały chrześcijańskich misjonarzy. Z drugiej strony rośnie liczba zborów i frekwencja w kościołach ewangelików i fundamentalistów.
Trwają kontrowersje między ŚRK i innymi modernistami z jednej strony a ewangelikami i fundamentalistami z drugiej strony, na takie tematy jak ordynacja niewiast na pastorów (trzech biskupów anglikańskich przyjęło niedawno komunię od nowozelandzkiej kapłanki!), ewolucja (przeciw kreacjonizmowi), seksualne praktyki w okresie przedmałżeńskim, przerywanie ciąży, homoseksualizm i lesbiizm. Moderniści ogólnie popierają (lub co najmniej nie oponują) te grzeszne praktyki, natomiast ci drudzy zwalczają je. Z powodu wielkiego wzrostu tych czterech ostatnich z wymienionych rodzajów grzesznych praktyk, wystąpił duży wzrost chorób wenerycznych, włączając epidemię strasznego liszaja atakującego genitalia, przeciw któremu nie jest znana metoda leczenia. Wirus przenika do podstawy struny rdzeniowej, gdzie przez pewien czas może pozostawać w uśpieniu, a potem ponownie wywołuje atak. Co najmniej 20 milionów cierpi obecnie na tego liszaja. W 1979 roku wystąpiły 3 miliony zachorowań. Pewna siostra, która jest lekarzem, dostarczyła nam informacji wykazujących, że liszaj ten dąży do zniszczenia systemu odpornościowego ciała, tak że cierpiący na tę chorobę staje się bardzo podatnym na liczne inne choroby i bóle.
Wzrosła znacznie liczba kościołów skupiających homoseksualistów i liczba homoseksualistów oraz lesbijek przyjętych na uniwersytety i gdzie indziej. Homoseksualiści stali się bardziej natarczywi w domaganiu się swoich domniemanych „praw” jako grupa mniejszościowa i zdobywają uznanie w wielu środowiskach.
kol. 2
Były wiceprezydent Mondale, między innymi, popierał homoseksualistów, jako posiadających „prawa” przysługujące mniejszości. Homoseksualiści w większości kościołów denominacyjnych, szczególnie w kościołach ekumenicznych, stali się decydującą większością. Zjednoczony Kościół Prezbiteriański uznał homoseksualistów. Metodyści w Teksasie powołali wyznającego homoseksualistę do kościelnego zarządu a pewien biskup episkopalny wyznaczył lesbijkę do służby kaznodziejskiej. (Nawiasem mówiąc, przypadek liszaja jest tak powszechny wśród homoseksualistów, że niekiedy nazywa się go „rozwiązłą” chorobą).
Kreacjoniści doznali porażki w Arkansas w swych wysiłkach wprowadzenia kreacjonizmu biblijnego do nauki w szkołach publicznych, jako metody alternatywnej w zakresie nauki o przyjściu człowieka do egzystencji. Prawo tam obowiązujące i wymagające nauczania kreacjonizmu zostało w tym zakresie zniesione. Podobny przypadek jest w toku w Luizjanie.
EWANGELICY PRZECIW FUNDAMENTALISTOM
Neoewangelicy, ewangelicy i fundamentaliści także mają swoje różnice. Nieomylność Biblii stanowi jedną z różnic. Fundamentaliści i niektórzy ewangelicy właściwie utrzymują, że „autorytet Biblii spoczywa jedynie na wierzeniu, iż oryginalne Pismo Święte było dokładne we wszystkim, co stwierdzało — nie tylko w kwestiach wiary, lecz także w dziedzinie geografii, wiedzy i historii”.
Neoewangelicy i liczni ewangelicy nie zgadzają się z tym w pełni obecnie, ani nie zgodzą się w przyszłości. Na przykład, dr Clark Pinnock, według doniesień, napisał, „Ktoś mógłby, słusznie powiedzieć, że Biblia [to jest, w jej oryginalnych manuskryptach] zawiera błędy, lecz żadnych nie naucza, lub że nieomylność odnosi się do przedmiotów (tematów) raczej niż do wszystkich słów Pisma Świętego, raczej do nauczania niż do wszystkich składników użytych do formowania go … Jednakże należy jasno stwierdzić, że zgodnie z tym zrozumieniem nieomylności, Biblia nie jest wolna od wszelkich »błędów« w jej całości, lecz jest wolna od błędów w odniesieniu do jej zamierzonych nauk”. A mimo to, dr Pinnock jest redaktorem i członkiem kolegium redakcyjnego, piszącym w magazynie Christianity Today, uznanym za czołowy magazyn ewangelicki w Ameryce i wiernego obrońcę biblijnej nieomylności.
Billy Graham nie zamierza związać się z używaniem słowa nieomylna. Zgodnie z artykułem opublikowanym w Newsweek z dnia 26 kwietnia, pod tytułem „Podzieleni Ewangelicy”, powiedział on, „Wierzę, że Biblia jest nieomylna, jest autorytatywnym Słowem Boga, lecz nie używam słowa »nieomylna«”. Artykuł kontynuuje, „W poprzedniej generacji ewangelik był uważany za protestanta, który z naciskiem mówił o osobistym zaangażowaniu dla