czasu i doprowadzić do rozliczenia się przez uzyskanie przebaczenia przez zasługę ofiary Zbawiciela. Takie rozliczenia z Panem powinny być załatwiane szybko, natychmiast gdy zaistnieją niedobory, nie później jak w dniu, w którym występują. Nie powinno się ich gromadzić, gdyż w przeciwnym razie one wzniosą mur między duszą a Ojcem Niebiańskim. Lecz jednakże niezależnie od tego jakie były warunki w przeszłości, okres Pamiątki, ponad wszystko inne, jest czasem upewnienia się, że nie ma chmury pomiędzy Panem i nami, która zasłoniłaby Go przed naszymi oczami.

      Tak otrzymawszy przebaczenie i oczyszczenie od wszelkiego skalania naszej szaty sprawiedliwości Chrystusowej, obchodźmy święto – Pamiątkę śmierci naszego Pana. Uznajmy w tej Pamiątce na nowo i wyciśnijmy na naszym umyśle, ważność zasługi Jego ofiary i śmierci i to tak jak ona przedstawia łaskę Boga dla nas oraz jak ona będzie w przyszłości przedstawiać tę samą łaskę dla całego świata, rozciągającą się przez całe Królestwo Tysiąclecia. Pamiętajmy także o swoim oddaniu się, swoim poświęceniu, by być umarłym z naszym Panem
kol. 2
i cierpieć razem z Nim. Ufamy, iż celebracja Pamiątki w tym roku wywrze głębokie wrażenie i będzie sposobnością błogosławienia obficie wszystkich poświęconych Panu jednostek. „Albowiem Baranek nasz wielkanocny za nas ofiarowany jest, Chrystus. A tak obchodźmy święto” (1Kor. 6:7, 8).

      Ufamy także, iż każdy, nawet mały zbór lub grupa braci oświeconych Epifanią obchodzących wspólnie Pamiątkę napiszą do nas, stwierdzając krótko interesujący nas fakt związany z uroczystością, z podaniem liczby obecnych, liczby uczestniczących i ducha uczty, na ile może być rozsądnie oceniony.

      Powyżej podaliśmy krótko znaczenie Pamiątki. Zachęcamy braci do przeczytania rozdziału na temat Wielkanocy Nowego Stworzenia z Tomu VI i innych stosownych artykułów, jako dalszych pomocy w przygotowaniu do uczestniczenia w niej. Niech Pan obficie błogosławi nasze przygotowania do zbliżającej się Pamiątki i uczestniczenia w niej! Gdyby z jakichś powodów ktoś nie mógł uczestniczyć w dniu 14 Nisan, to jest 27 marca, może to uczynić miesiąc później (4Mojż. 9:6-14).

kol. 1

NASZE SZEŚĆDZIESIĄTE CZWARTE
ROCZNE SPRAWOZDANIE

      Niniejsze sprawozdanie przygotowujemy i przedstawiamy wielce oceniając naszego Niebiańskiego Ojca i wielkiego Wodza naszego Zbawienia, Jezusa. Na ile my i drudzy prosiliśmy, szukaliśmy i kołataliśmy w harmonii z naszym rocznym tekstem (Łuk. 11:9), na tyle Bóg w ciągu minionego roku bardzo łaskawie odpowiadał na nasze modlitwy, w zaspokajaniu potrzeb i udzielaniu nam wielkiej radości oraz w urzeczywistnianiu Swej stałej obecności.

      Z dogodnego miejsca do obserwacji, jakie Jehowa zapewnił wszystkim Swoim „stróżom”, żyjącym przy końcu Wieku (Habak. 2:1), obserwujemy Boskie sądy i stopniowe niszczenie chrześcijaństwa, starego porządku, i stopniowe zaprowadzanie nowego porządku, Jego Królestwa z licznymi obfitymi błogosławieństwami dla wszystkich. Ta perspektywa napełnia nas radością!

      W Psalm 50:3 czytamy, „Przyjdzie Bóg nasz [przez Swego wielkiego Namiestnika Jezusa w Jego Wtórym Adwencie], a nie będzie milczał [On istotnie »wydał głos swój«, rozkazując – Psalm 46:7]; ogień przed twarzą jego będzie pożerał [niszczycielskie udręczenia Czasu Wielkiego Ucisku – Sof. 3:8], a około niego powstanie wicher gwałtowny [a w nim potężna burza Wielkiego Ucisku – porównaj Izaj. 28:2; 29:6; 30:30].

      „Przyzwie [Jehowa] z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój [w teraźniejszym czasie Wtórej Obecności Jezusa i w czasie Żniwa Wieku Ewangelii, Jehowa doprowadził chrześcijaństwo (Królestwo Chrystusa, fałszywie tak nazywane, czyli Babilon – religijny, społeczny
kol. 2
i cywilny – tak jak go nazywa Pismo Święte, Obj. 16:19) do sądu (Obj. 18). Babilon także został doprowadzony do stanu bezlitosnego, szczegółowego krytykowania go przez świat w świeckich mediach, itp., zwracających uwagę na jego tradycyjne błędy, złe praktyki i zajmowane stanowiska dłużej nie do utrzymania, tak iż jest obecnie rozpoznawany jako sprzeczny z samym sobą, rzekomy rzecznik Boga]”.

      Lecz Psalm 50:1, 2 wspaniale przypomina chwałę, która wkrótce zostanie objawiona w uwielbionym Kościele i przez niego w czasie Pośredniczącego Panowania: „Bóg nad Bogami, Pan [Jehowa] mówił [przez Chrystusa, Głowę i Ciało] i przyzwał ziemię od wschodu słońca [»Słońce sprawiedliwości, a zdrowie będzie na skrzydłach jego« – Mal. 4:2; Mat. 13:43] aż do zachodu jego [to znaczy, od początku do końca Tysiącletniego Dnia (Mat. 24:27), Jehowa przez Swego Pomazańca wzywa ziemię (w znaczeniu ludzi) do pokuty, sprawiedliwości i wiecznego życia]. Objaśnił się Bóg [Jego chwalebny charakter i Plan powszechnie będą znane – Psalm 40:6] z Syonu w doskonałej ozdobie [Kościół wywyższony i uwielbiony, którego pomocnikami na poziomie duchowym będą członkowie Wielkiej Kompanii, a na poziomie ziemskim Starożytni Godni i wierni »Poświęcający się między Wiekami«]”.

      Psalm 50:6 mówi: „Tedy niebiosa [»nowe niebiosa« (2Piotra 3:13), Królestwo Boże, które będzie ustanowione jako wynik wielkiego sądu Jehowy nad chrześcijaństwem] opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg [który nie może błądzić] jest sędzią”.

poprzednia strona – następna strona