Teraźniejsza Prawda nr 326 – 1983 – str. 6
Ale w odróżnieniu od 1914 roku, rok 1933 nie przyniósł żadnych takich wielkich wydarzeń o światowym znaczeniu, co dowiodło, że ich ustalenia chronologiczne są błędne. Brat Paul Johnson mądrze potwierdził i bronił prawdziwą chronologię biblijną przed ich błędnymi przedstawieniami (E7, rozdz. 6; TP ’35, 79).
WTÓRE PRZYJŚCIE CHRYSTUSA ROZPOCZĘŁO SIĘ W 1874 ROKU
W oparciu o takie prorocze dowody biblijne (patrz B i C), jak antytypowy Jubileusz, prawdziwa chronologia biblijna, równoległe dyspensacje, 1335 dni Daniela, wypełnienie się znaków proroctw, a także potwierdzenia Piramidy, brat Russell wyciągnął właściwy wniosek (zgodnie zbiegły się tu opinie brata Johnsona oraz brata Jolly’ego i my także się do nich przychylamy), że to właśnie w 1874 roku nasz Pan zstąpił w Swym Wtórym Adwencie i rozpoczął Swe Tysiącletnie Rządy (Jego Pośredniczące Tysiącletnie Królestwo nastąpi dopiero w przyszłości).
Opierając się na chronologii biblijnej obejmującej 6000 lat, których koniec przypada na jesień 1872 roku i innych wymienionych właśnie proroczych dowodach Pisma Świętego wskazujących na jesień 1874 roku oraz na Czasy Pogan kończące się jesienią 1914 roku, brat Russell słusznie wywnioskował, że nasz Pan musiał powrócić między 1872 a 1914 rokiem. Znaki czasów, szczególnie zaś te, które odnoszą się do Żniwa w zakresie pszenicy i kąkolu, wskazują, że nasz Pan zaczął wiązać symboliczny kąkol około 1874 roku, aby zgromadzić Swych świętych (Ps. 50:5; Mat. 13:30; 24:31), działając w kierunku obalenia imperium szatana i ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi – spraw, które wymagają Pańskiej Wtórej Obecności.
Wiele z wypełnionych proroctw wskazuje na tę samą rzecz: (1) drugie przebudzenie i karmienie antytypowego Eliasza oraz jego czterdziestodniowa (40 lat) wędrówka o sile otrzymanego pokarmu do antytypowego Horebu, góry Bożej (1914; Z 5752, 5772; TP '70,5, kol. 2); (2) stałą obecność Pana od 1874 roku, stojącego u drzwi serc Swego ludu i kołaczącego do nich wspaniałym poselstwem Prawdy Żniwa oraz Jego przyjście i ucztowanie z tymi, którzy życzliwie reagują w okresie Laodycejskim, kiedy to nominalny kościół jest letni, pełen pychy i duchowego ubóstwa, ślepy i nagi, itd. (Obj. 3:15-20; Z 3355); (3) powołania Żniwa, które rozpoczęły się w 1874 roku i przesiewania zaczynające się w 1878 roku (Mat. 20:1-7; 1Kor. 10:1-14; Ezech. 9:11; TP '63,44), itp.; (4) okrzyk śpiących panien w kwietniu 1877 roku „Oto oblubieniec!” (TP '76,71, 72); (5) przyjście Króla przeprowadzającego inspekcję gości weselnych i znajdującego w 1878 roku klasę – zaprzeczających Okupowi – która odrzuciła sprawiedliwość Chrystusową – Szatę Weselną (Mat. 22:10-13; C, str. 216; Z 3823; TP '63,78); (6) Michała (przedludzkie imię Jezusa jako Namiestnika Boga),
kol. 2
obecnego w Swym Wtórym Adwencie, powstającego – przejmującego kontrolę – w 1878 roku przed Czasem Wielkiego Ucisku (Dan. 12:1; Mat. 24:21, 22; Izaj. 2:19-21).
Z faktu, że Wtóra Obecność naszego Pana rozpoczęła się w 1874 roku oraz z faktu, że miał On wzbudzić śpiących świętych (Jud. 14,15) przed zniszczeniem mocarstwa szatana, co rozpoczęło się w 1914 roku, brat Russell słusznie wyciągnął wniosek, że owi święci zostali wzbudzeni na jakiś czas przed 1914 rokiem. Na podstawie faktu, że o ich zmartwychwstaniu mówi się w Obj. 14:13, w trakcie pewnych opisów różnych faz pracy Żniwa (Obj. 14:6-12, 14-20), brat Russell dał dowód, że miało to miejsce podczas okresu żęcia, który zaczął się w 1874 roku; a z równoległości trwających 1845 lat, między wydarzeniami mającymi miejsce w żniwie Wieku Żydowskiego oraz w Żniwie Wieku Ewangelii, wyciągnął wniosek, że kwiecień 1878 roku był datą ich powstania, dokładnie 1845 lat po zmartwychwstaniu Jezusa, w kwietniu 33 roku naszej ery (C, str. 255-258, 341, 342).
Na podstawie wyrażenia ,,wojska” (l.mn.) w Obj. 19:14, brat Russell wywnioskował słusznie, że wspomniany jest tu Kościół wojujący i Kościół triumfujący (Z 5451, kol. 3) podczas osobnych ataków na imperium szatana („niebo” odnosi się tu do sfery duchowej, podobnie jaki w Obj. 19:1, 2; TP ’62, 110). I właśnie od 1876 roku lud Pana w ciele (przedstawiony przez Jana) oglądał Pana niewidzialnego w Jego Wtórym Adwencie (TP ’37, 34), a od 1878 roku oglądał świętych w niebie i na ziemi jako dwie armie idące naprzód, by obalić imperium szatana (patrz także Obj. 2:26, 27). Stąd Obj. 19:14 pozostaje w zgodzie z myślą, że zmartwychwstanie śpiących świętych nastąpiło w 1878 roku.
Brat Johnson i brat Jolly potwierdzili, obronili i wzmocnili przedstawione powyżej nauki Pisma Świętego, wyjaśnione przez brata Russella. Zamierzamy z pomocą łaski Bożej nadal czynić podobnie.
Jezus wraz ze Swymi 144000 sprawują obecnie rządy, lecz nie w sensie ustanowionego zwierzchnictwa nad ludzką rodziną. Albowiem, rządzą oni w tym sensie, że są Królestwem całkowicie uprawomocnionym przez Jehowę, mającym reprezentować Jego władzę nad wszelkimi sprawami. W takim to właśnie znaczeniu Królestwo zostało ustanowione i to już od 1878 roku. Rzeczywiście, Jezus powrócił w 1874 roku posiadając taką królewską władzę (Obj. 14:14; Ps. 45:4, 5).
I wtedy właśnie, jak to pokazał brat Russell (A, str. 86; Z 4609, 4695), nasz Pan związał szatana jako jednostkę (Obj. 20:1-3) tak, że szatan nie miał już dłużej kontroli nad upadłymi aniołami, co doprowadziło do wielkich konfliktów i kłopotów w jego mocarstwie. W 1878 roku nasz Pan rozpoczął „dom jego rozchwytywać” (Mat. 12:29). Wiązanie systemu szatana jest stopniowe i nadal postępuje (patrz E2, 125-145; E 120-122; TP ’71, 56, pyt. 1; E 6, 275-277).