Teraźniejsza Prawda nr 325 – 1982 – str. 92
próbnie usprawiedliwione z wiary (Ter. Pr. '69,78, 79). Późnię] on pojaśnił wyrażenie z P '40,13; „uprzednio usprawiedliwieni z wiary”, które użył do określenia Obozu Epifanicznego przez pokazanie, że ono oznaczało tych którzy byli ,,wcześnie już usprawiedliwieni z wiary”, tzn. przed październikiem 1954 roku „dla [wyborczych] celów Wieku Ewangelii” [kursywa nasza], lecz on z pewnością nie myślał, że oni będą nieusprawiedliwieni, gdyż później wielokrotnie potwierdzał, że ci z Obozu dla celów epidemicznych byli „prawdziwie pokutującymi i wierzącymi” jednostkami, „lojalnymi próbnie usprawiedliwionymi oraz lojalnymi Żydami Obozu Epifanicznego [kursywa nasza ] i lojalnymi usprawiedliwionymi” (E 10,114, 209, 649, 672).
Brat Johnson jasno nauczał, że wielu nowo próbnie usprawiedliwionych jednostek będzie przychodzić do Obozu Epifanicznego na długo po październiku 1954 roku, łącznie z licznymi, którzy przyjdą w czasie nawrócenia Izraela (E 10,114, 610; P '47,53, par. 2). I on liczył się z faktem przychodzenia po 1954 roku i łączenia się z Panem w poświęceniu przez tych, którzy będą się stawali Poświęconymi Obozownikami Epifanii. Ci będą stanowić najwyższą klasę pośród quasi-wybranych. W istocie, gdy dojdziemy do czasu po drugiej fazie ucisku Jakuba, po nawróceniu Izraela, to Obóz Epifaniczny zostanie wcielony do Obozu Tysiąclecia a wszyscy nie poświeceni Obozownicy Epifanii zostaną przemieszczeni z Obozu Epifanii do Obozu Tysiąclecia (P ’73, 29).
BRAT RUSSELL O PRÓBNIE USPRAWIEDLIWIONYCH
Jest widocznym, że we wcześniejszych pismach brat Russell nie nauczał, iż próbnie usprawiedliwieni z czasów przedtysiąclecia, pozostając lojalnymi w swej wierze w Jezusa jako Zbawiciela, którzy się nie poświęcili, będą mieli jakiekolwiek pierwszeństwo lub jakieś względy w Królestwie. Zauważ to w F 136 —138 (porównaj strony 848, 849; Z 2286, kol. 2, par. 1):
„Tak dalece na ile możemy zauważyć, korzyść próbnie usprawiedliwionych odnosi się jedynie do obecnego doczesnego życia i do ulgi jaką teraz odczuwają w związku z chwalebnym charakterem Boga i jego postępowaniem z nimi w przyszłości … Spodziewanie się szczególnego uprzywilejowania i łaski ze strony Pana podczas wieku Tysiąclecia, dlatego że otrzymało się jego łaskę na próżno w tym życiu wyglądałoby jak gdyby ktoś się spodziewał specjalnego błogosławieństwa dlatego, że poprzednie błogosławieństwo niewłaściwie użył lub go nie docenił. Czy nie zgadzało by się to z Boskim postępowaniem w przeszłości, gdybyśmy stwierdzili, że niektórzy nie mający łaski podczas tego wieku Ewangelii zostaną nagrodzeni głównymi zaszczytami podczas przyszłego wieku?”
kol. 2
Wydaje się oczywistym, że brat Russell w zacytowanych wypowiedziach odnosił się raczej do jednostek próbnie usprawiedliwionych, które wiedziały i jasno rozumiały potrzebę podjęcia następnego kroku, to znaczy poświęcenia się w harmonii z napomnieniem Pisma Świętego (np. Przyp. 23:26; Mat. 16:24; Mar. 8:34; 10:21; Łuk. 9:23; 14:27; Rzym. 12:1), lecz tego nie uczyniły z różnych powodów, takich jak brak wystarczającej miłości bezinteresownej (szczególnie oceny Boga i Jego wielkiej łaski wobec nich), z powodu samolubstwa, z obawy, że to może się nie spodobać mężowi, żonie lub rodzinie, z powodu miłości do rzeczy i osiągnięć światowych, itd. Tacy oczywiście są o wiele mniej godni Boskiej łaski i błogosławieństw, niż ci, którzy dowiedzieli się o tych błogosławieństwach Boga obiecanych tym, którzy przyjmują Jezusa jako Zbawiciela i praktykują sprawiedliwość, których jednak uczono, że tylko to jest potrzebne, by żyć życiem chrześcijańskim i nigdy nie dowiedzieli się o poświęceniu ani go rozumieli. Bez wątpienia wielki odsetek nie poświęconych próbnie usprawiedliwionych w kościele nominalnym znajdował się w ostatniej kategorii.
Ale w późniejszych pismach dostrzega się, że br. Russell nauczał, iż nie poświęceni chrześcijanie razem z wierzącymi Żydami (czyli dwie klasy nie poświęconych quasi-wybranych) będą mieli pewną miarę szczególnego pierwszeństwa, czy też łaski, w Królestwie. W Z 5164, par. 4 on stwierdza:
„Nowe Przymierze się rozpocznie pochłonięciem starego Przymierza Zakonu, gdy tylko królestwo zostanie ustanowione. Pismo Święte wskazuje, że pierwszymi, którzy je przyjmą będą starożytni godni. Wzbudzeni z martwych do ludzkiej doskonałości będą tworzyli zaczątek nowego układu na ziemi. Następnymi będą ci, którzy byli znani jako chrześcijanie, lecz nie poświęceni aż na śmierć [kursywa nasza] i Żydzi, którzy byli poświęceni zakonowi, lecz którzy byli zaślepieni. Stopniowo światło obejmie wszystkich miłujących sprawiedliwość i nienawidzących nieprawości. Uwolnieni od wszelkiej sympatii do zła zadeklarują pełną lojalność Bogu. We właściwym czasie to światło obejmie wszystkie rodziny, języki i narody. Tak więc to późniejsze stwierdzenie brata Russella wskazuje jasno, że on nauczał, iż pewna miara szczególnego pierwszeństwa i łaski będzie udzielona w Królestwie nie poświęconym usprawiedliwionym jednostkom.
Brat Jolly wielokrotnie potwierdzał, bronił i opracował szczegółowo wyżej wymienione nauki brata Russella i brata Johnsona (zobacz, na przykład, P '59,34—44; '72,67—76). My czyniliśmy to samo i mamy nadzieję nadal to czynić. Poniższy diagram będzie pomocą w zrozumieniu poczwórnego obrazu Przybytku: [pokazując cztery oddzielne antytypowe układy czasowe i to, co każde położenie symbolizuje w każdym układzie],