Teraźniejsza Prawda nr 325 – 1982 – str. 91
będzie miało miejsce „przystosowanie spraw” odnoszące się do antytypowej Świątyni, Obozu i Dziedzińca (Z 4745, 4876) i w tym czasie układ Wieku Ewangelicznego zostanie wcielony w przejściowy lub epifaniczny zespół. Podobnie przejściowy lub epifaniczny zespół zostanie wcielony w zespół tysiącletni i w krótkim czasie zespół tysiącletni zostanie wcielony w zespół potysiącletni.
Silnym dowodem, że Pan osobliwie użył brata Johnsona do podania Prawdy postępującej ludowi Bożemu po śmierci brata Russella jest to, że brat Johnson nie tylko wielokrotnie potwierdził Prawdę dotyczącą progresywnego obrazu Przybytku, tak jak ją podał brat Russell, lecz także dodatkowo udzielił stosownych zarysów Prawdy opartej na, w harmonii z, i opracowanej na podstawie stosownej Prawdy danej przez brata Russella. A ponadto brat Johnson jasno wskazał na czas „przystosowywania spraw” w Świątnicy na Dziedzińcu itd., w miarę jak obraz Przybytku się rozwija. Jako dowód, że brat Johnson potwierdził, z dalszymi zarysami i opracowaniami, Prawdę wyjaśnioną przez brata Russella na temat progresywnego obrazu Przybytku, reprodukujemy tutaj z P '40,13, 14 odpowiedź brata Johnsona na prośbę o wyjaśnienie poczwórnego obrazu Przybytku i obozowania Izraela:
POCZWÓRNY OBRAZ PRZYBYTKU
„W harmonii z różnymi bezpośrednimi i wynikającymi z nich przedstawieniami naszego Pastora {Br. Russella] często na tych kolumnach prezentowaliśmy poczwórny typowy układ Przybytku i Obozu na puszczy. Pierwszy układ stanowi obraz Wieku Ewangelii, który nasz Pastor wyjaśnił w Cieniach Przybytku. Drugi układ implikowały jego nauki w Strażnicy, szczególnie od 1910 roku [zobacz np. Z 4745, 4876; porównaj E 4,126—128], mówiące, iż na samym końcu Wieku Ewangelii, tzn. w [okresie] Epifanii, po skompletowaniu [w liczbie] Maluczkiego Stadka utratnicy koron zostaną usunięci z Świątnicy na Dziedziniec, podczas gdy nie poświęceni próbnie usprawiedliwieni zostaną wyrzuceni z Dziedzińca do Obozu. O trzecim zestawie bezpośrednio nauczają Cienie Przybytku i daje do zrozumienia Tom VI [zobacz str. 151, 152], gdzie nasz Pastor podaje obraz Tysiąclecia. Czwarty układ implikują Cienie Przybytku i Tom VI, ukazujący obraz potysiąclecia [dopóki wyszczególnionych układów nie będziemy zachowywali w pamięci jako oddzielne i różne, będziemy mieli trudności w jasnym zrozumieniu antytypowego znaczenia Przybytku — Ter. Pr. '73,69].
Pokrótce wyjaśnimy nasze zrozumienie tych czterech obrazów. Na Wiek Ewangelii świątnica najświętsza przedstawia stan istot Boskich. Świątnica przedstawia stan nowych stworzeń w zarodku, bez względu na to czy są zatrzymującymi czy tracącymi korony. Dziedziniec przedstawia stan usprawiedliwionych z wiary.
kol. 2
Obóz przedstawia stan nominalnego ludu Bożego jako odrębnego od prawdziwego ludu Bożego, natomiast teren na zewnątrz obozu przedstawia stan tych, którzy nawet nic są nominalnym ludem Bożym lub są jednostkami ekskomunikowanymi.
Na Epifanię świątnica najświętsza przedstawia stan Boskich istot. Świątnica w skończonym obrazie przedstawia stan nowych stworzeń zatrzymujących korony. Dziedziniec w skończonym obrazie przedstawia Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych. Obóz w skończonym obozie przedstawia już uprzednio usprawiedliwione z wiary jednostki, które były wierne okupowi i praktykowały sprawiedliwość, oraz nawróconych Izraelczyków. Tymczasem obszar na zewnątrz obozu przedstawia stan tych, którzy bądź stanowili obóz Wieku Ewangelii, bądź są ekskomunikowani.
Na Wiek Tysiąclecia Świątnica Najświętsza przedstawia stan Boskich istot, a w odniesieniu do Chrystusa, ona przedstawia członków Chrystusa w ich zdolności służenia Bogu na rzecz ludu. Świątnica przedstawia stan Chrystusa w zdolności służenia ludowi na rzecz Boga. Dziedziniec przedstawia stan Starożytnych Godnych (lewici Kaatyccy), Wielkiej Kompanii (lewici Meraryccy) i Młodocianych Godnych (lewici Gersoniccy). Obóz przedstawia stan świata doznającego restytucji. Terytorium wokół obozu przedstawia stan tych, którzy nie rozpoczęli restytucji i członków wtórej śmierci, którzy umrą w ciągu stu lat.
Jest jeszcze czwarty obraz, o którym uczył bezpośrednio i który częściowo wynikał z nauk naszego Pastora w Tomie VI, a dotyczący po-tysiącletniego Przybytku. W zakresie tego czwartego obrazu Świątnica Najświętsza przedstawia wieczny stan Boskich istot, Chrystusa w jego posłudze w stosunku do Boga na rzecz wszystkich istot niższych od klasy Boskiej. Świątnica przedstawia Chrystusa w jego zdolności służenia na rzecz Boga wszystkim istotom niższym od klasy Boskiej. Dziedziniec przedstawia stan Starożytnych Godnych, Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych (wszystkie trzy klasy stanowiące wówczas duchowe istoty) w ich zdolności służenia pod kierunkiem Chrystusa światu i innym istotom, które mają być stworzone w wiekach chwały. Obóz przedstawia odrodzoną ludzkość i nowy rodzaj doskonałych istot, jakie będą stworzone w wiekach chwały, a które będą wierne w ich próbie. Obszar na zewnątrz obozu przedstawia nowe klasy doskonałych istot jeszcze w pełni nie wypróbowane. Tak więc z punktu widzenia czwartego, potysiącletniego obrazu Przybytek przedstawia stany i dzieła Boga dokonywane przez Chrystusa, Starożytnych Godnych, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych na rzecz innych istot Boga w nieskończonych wiekach chwały. Istotnie, wspaniałym jest ten poczwórny obraz Przybytku!”
Brat Johnson wcześniej jasno określił Obóz Epifaniczny w skończonym obrazie jako „tych, którzy wytrwają w wierze w Jezusa jako Zbawcę i Króla”, to jest, jako jednostki