Teraźniejsza Prawda nr 324 – 1982 – str. 77
Mają chwalebne ciała duchowe, natury duchowej niższej niż Boska, i mogą przenosić się jak wiatr (Jan 3:8). Członkowie tej klasy są Druhnami, towarzyszącymi Oblubienicy do pałacu Króla i uczestniczą w wielkich błogosławieństwach Uczty Weselnej Baranka, mając udział w wspaniałych duchowych błogosławieństwach (Psalm 45:15, 16; Obj. 19:9; Ter. Pr. ’80, str. 53-58).
Wielka Kompania składająca się z istot duchowych będzie w Tysiącleciu wyższą klasą, niż Starożytni Godni. Lecz po Małym Okresie, kiedy Starożytni Godni będą istotami duchowymi, Wielka Kompania, jako antytypowi Meraryci, będzie miała najwyższe stanowisko pod zwierzchnictwem Starożytnych Godnych – antytypowych Kaatytów i Maluczkiego Stadka – antytypowych Kapłanów. Nagroda Wielkiej Kompanii jest w istocie chwalebną (szczegóły o tej klasie znajdują się w Ter. Pr. Nr 307, 308, 309).
„Poświęcający się między wiekami” (Z 5761) zdają się odnosić do „małych” z wiersza 18. Jak Starożytni Godni, otrzymali oni oświecenie, rozgrzanie serca i ożywienie Duchem Świętym, lecz nie spłodzenie z Ducha. Jako ziemskie nasienie Abrahama będą stowarzyszeni w Tysiącleciu z Starożytnymi Godnymi w błogosławieniu wszystkich rodzajów ziemi.
Klasa Młodocianych Godnych (literalnie młodzieńcy, Joel 2:28) będzie się składać z tych, którzy poświęcali się od jesieni 1881 roku do 1914 roku i pozostali lojalnymi, dla których nie było koron i z tych wszystkich, którzy poświęcali się od jesieni 1914 roku do jesieni 1954 roku, pozostając lojalnymi.
Młodociani Godni tak jak Starożytni Godni będą wzbudzeni z umarłych w trzecim rodzaju zmartwychwstania do życia z doskonałymi fizycznymi, umysłowymi, moralnymi, artystycznymi oraz religijnymi władzami i na długo przed końcem Pośredniczącego Panowania osiągną doskonałość charakteru.
Oni podobnie jak Starożytni Godni też będą spłodzeni z Ducha w Małym Okresie i po dostatecznym okresie próbowania, w końcu narodzeni z Ducha jako chwalebne duchowe istoty. Jako antytypowi Lewici Gersona, oni, podobnie jak pozostali antytypowi Lewici, będą mieli wieczne duchowe dziedzictwo, a nie dziedzictwo na ziemi, i będą następną co do wielkości klasą, po Wielkiej Kompanii, antytypowych Lewitach Merarego. Ich nagroda także będzie chwalebną! (Szczegóły na temat tej klasy znajdują się w Ter. Pr. Nr 275).
Chrystus, Głowa i Ciało, stanowi Królewskie Kapłaństwo, przebywające obecnie w Świątnicy Najświętszej, w Boskiej naturze. Wielka Kompania i Młodociani Godni, to dwie klasy, które znajdują się na antytypowym Dziedzińcu okresu epifanicznego podczas Wtórego Adwentu Jezusa. Ci poświęcający się od końca antytypowych 80 lat (1874-1954) przeznaczonych na oczyszczenie matki po urodzeniu córki (3Mojż. 12), zajmują swoje stanowisko jako jednostki poświęcone, nie na Dziedzińcu epifanicznym, lecz w Obozie epifanicznym.
kol. 2
Dlatego do tych klas odnosimy się jako do Poświęconych Obozowników Epifanii. Ci ostatni są także przedstawieni przez Netynejczyków, którzy byli pomocnikami Lewitów w ich służbie (Ter. Pr. '72,32-39).
Ta klasa będzie obficie błogosławiona w Tysiącleciu, gdy będzie pomagać Godnym w błogosławieniu restytucyjnymi sposobnościami wszystkim nie wybranym.
Będzie to w Tysiącleciu pod kierunkiem Godnych najwyższa klasa wśród restytucjonistów i także najwyższa klasa po Tysiącleciu. Maria, siostra Mojżesza i Aarona, która przewodziła niewiastom w śpiewie wielkiego hymnu wyzwolenia po zniszczeniu faraona i jego zastępów w Morzu Czerwonym, zdaje się przedstawiać tych, którzy będą wodzami pośród rodzaju ludzkiego w wielkim chórze Alleluja (Obj. 5:13) po zniszczeniu szatana i jego zastępów we wtórej śmierci w Małym Okresie (Ter. Pr. ’49, str. 39). Poświęceni Obozownicy Epifanii będą głównymi jednostkami antytypowej Marii. Tysiącletnie dzieło tej klasy i jej praca z miłości nigdy nie będą zapomniane przez tych, którym pomogą wejść na gościniec świątobliwości prowadzący do życia wiecznego na ziemi. Oni także będą wspaniale nagrodzeni. (Szczegóły dotyczące tego tematu znajdują się w Ter. Pr. '78,91).
ZNISZCZENIE TYCH, CO PSUJĄ ZIEMIĘ
Następną z wymienionych rzeczy, mających miejsce w czasie trąbienia siódmego anioła, jest „wytracenie” przez Boga „tych, co psują ziemię”. Greckie słowo diaphtheiro dwukrotnie przetłumaczone jako zniszczenie (w jęz. ang. „abyś zniszczył tych, co niszczą ziemię”) może także być przetłumaczone jako: „aby zmienić na gorsze, by zepsuć umysły, moralność” (Thayer). Niektórzy myślą o tym tekście jako o odnoszącym się do Boga, który zniszczy tych, co psują lub zanieczyszczają literalną ziemię. Tych, którzy usiłują skazić literalną ekologię powstrzyma się przed takim działaniem, a jeśli po właściwym oświeceniu ich będą trwali w zamiarze zanieczyszczania ziemi literalnie, zostaną ostatecznie w Małym Okresie zniszczeni, unicestwieni we wtórej śmierci. Lecz ten tekst odnosi się jedynie do psujących lub do tych, którzy mogliby psuć symboliczną ziemię w czasie trąbienia siódmego anioła. Ci spłodzeni z Ducha, którzy rozmyślnie kalali drugich poważnymi błędami w doktrynie i praktyce sprowadzili na siebie Boskie zniszczenie – wtórą śmierć – (2Kor. 3:17; Żyd. 6:4-6; 10:26-31; 2Piotra 2:1, 17-22). Podczas Pośredniczącego Panowania, gdy szatan i jego aniołowie będą całkowicie związani, nikomu nie będzie wolno kazić drugich (Izaj. 11:9; 26:9). Lecz kiedy szatan i jego aniołowie będą zwolnieni w Małym Okresie, to te złe istoty duchowe i wielu z ludzi, którzy nadal będą pragnęli kazić drugich, będą wówczas