Teraźniejsza Prawda nr 322 – 1982 – str. 47
momentalnie po kompletnej śmierci Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, którzy są pokryci, pierwsi w sposób ożywiony, ostatni próbnie, przez przypisaną zasługę”. Dlatego Najwyższy Kapłan Świata będzie jeszcze przez pewien czas w szatach ofiarniczych.
Szaty chwały i piękności Najwyższego Kapłana przedstawiają tysiącletnie pośredniczące „władze, posiadłości, służby, przywileje i prerogatywy” uwielbionego Kapłaństwa (E 11,579).
Z licznych odnośników do pism Prawdy jest widoczne, że antytypowe lniane szaty zostaną złożone dopiero po pokropieniu krwią antytypowego kozła Pańskiego.
W Z 80, par. 5, czytamy: „Gdy krew ofiary za grzech (cielca i kozła) została przyjęta i pokropiona w świątnicy najświętszej [kursywa nasza], dzieło ofiary zostało dokonane i Najwyższy Kapłan zmienił szaty, tak też gdy cierpienia Kościoła w całości będą ukończone i śmierć przyjęta, przez Ojca [kursywa nasza], nasz Najwyższy Kapłan zmieni szaty Swojego Ciała”.
W Z 245, par. 12, 15, czytamy: „Najwyższy Kapłan nie zmienił swych szat ani umył Swego ciała kończąc dzieło pojednania »za dom Swój«, lecz po pokropieniu krwią kozła [kursywa nasza] … W zupełności jesteśmy z tym zgodni, że mycie i zmiana szat z ofiarniczych — lnianych — na szaty urzędu wykonawczego — »chwały i piękności« , nastąpi po naszej przemianie i po naszej prezentacji w obecności Ojca jako Jego Oblubienicy lub ciała (porównaj P '26,77).
W Z 3709 czytamy, że lud uniżył się „dopóki nie została skompletowana druga ofiara Dnia Pojednania, dopóki krew kozła nie została ofiarowana za grzechy ludu [kursywa nasza]. Wówczas Najwyższy Kapłan wyszedł z Przybytku. On ukończył dzieło, którego wykonanie było jego celem wejścia. On zmienił Swoje szaty. Zdejmując białe lniane szaty Dnia Pojednania [kursywa nasza]; włożył szaty chwały i piękności”.
W Z 4602, par. 2, czytamy: „Najwyższy Kapłan przez ten cały Wiek Ewangelii wykonuje dzieło ofiary; było to nie tylko wówczas gdy ofiarował samego siebie, lecz także podczas całego tego wieku spełnia On czynność ofiarującego Kapłana i chociaż przeszedł poza zasłonę, jest jeszcze, mówiąc w ten sposób, w lnianych szatach ofiarniczych. Jego druga ofiara, antytypowego kozła, będzie wykonana w lnianych szatach, gdy wejdzie za zasłonę i przedstawi krew Swego ciała [kursywa nasza], którym jest Kościół przy końcu [ofiarniczej części] tego antytypowego Dnia Pojednania, gdy Kościół wypełni swój udział w ofierze Chrystusa” (zobacz także P '53,25; '57,12).
W ten sposób Pismo Święte, Prawda i fakty tej sprawy jasno pokazują, że kropienie krwią kozła w antytypie, jak to miało miejsce w typie, musi nastąpić przed złożeniem antytypowych szat lnianych. Kropienie to nie miało miejsca w czasie, w którym ostatni członek Kapłaństwa przeszedł przez zasłonę w dniu 22 października
kol. 2
1950 roku i jeszcze nie nastąpi przez pewną liczbę lat, aż dopiero po ukończeniu biegu przez Młodocianych Godnych. W międzyczasie Kapłaństwo jest jeszcze w antytypowych lnianych szatach. Ktokolwiek naucza, że Kapłaństwo złożyło antytypowe lniane szaty w czasie przejścia ostatniego kapłana za zasłonę, czyni to niezgodnie z Pismem Świętym w 3Moj. 16 i z pismami Prawdy przedstawionymi powyżej. (Dalsze przedstawienie Prawdy na ten temat zobacz w P '53,29, Ter. Pr. '53,43; P '54,30; '56,27, 68, 69).
OFIAROWANIE KADZIDŁA W ŚWIĄTNICY
Pytanie: Czy 3Moj. 16:12, 13 w porównaniu z wierszem 2 nie dowodzi, że najwyższy kapłan ofiarował kadzidło w Świątnicy Najświętszej Przybytku?
Odpowiedź: Wierzymy, że nie. Właściwe przetłumaczenie zwrotów, na których opiera się pytający dowodzi, że te ustępy wskazują na ofiarowanie kadzidła w Świątnicy przy drugiej zasłonie. Ostatni zwrot z 12 wiersza powinien być oddany, jak następuje: „i wniesie [z Dziedzińca] do wnętrza [Świątnicy] przy zasłonie”. Słowo przy — la — jest w języku hebrajskim przed słowem „zasłona”, la nie zostało przetłumaczone przez tłumaczy Biblii KJV.
Zdanie wiersza 2, wzmiankowanego w pytaniu, powinno być oddane następująco: „Mów do Aarona, brata twego, niech nie wchodzi każdego czasu do Świątnicy [Najświętszej] — z zewnątrz [Świątnicy] przy zasłonie przed obecność ubłagalni”. Zwrot, który usunęliśmy z poprzedzającej części zdania jest widocznym wyjaśnieniem tego, co oznacza wejście do Świątnicy Najświętszej, gdyż on tłumaczy, że przez to wyrażenie rozumie się Świątnicę Najświętszą, do której się wchodzi z wnętrza Przybytku przez przejście pod drugą zasłoną. W tym wierszu przyimek la jest użyty przed hebrajskim słowem „zasłona”, podczas gdy dodatkowo przyimek me — z — występuje przed słowem zewnątrz, lecz w wersji KJV tłumacze pozostawili oba przyimki nieprzetłumaczone. Te wiersze właściwie przetłumaczone potwierdzają poprawną myśl naszego Pastora (na przykład w Cieniach Przybytku na stronie 54) wyjaśniającą, gdzie kadzidło było ofiarowane, jak antytyp także pokazuje, że kadzidło było ofiarowywane w antytypowej Świątnicy.
OŁTARZ DO KADZENIA NIE BYŁ W ŚWIĄTNICY NAJŚWIĘTSZEJ
Pytanie: Dlaczego Żyd. 9:3, 4 stwierdza, że złoty ołtarz do kadzenia był w świątnicy najświętszej, natomiast brat Russell umieścił złoty ołtarz w świątnicy?
Odpowiedź: Po śmierci brata Russella, widocznie jako pretekst do rozszerzania myśli wśród braci z Towarzystwa Strażnicy, że Cienie Przybytku wymagały rewizji, poruszano w kwaterach Towarzystwa kwestię, czy ołtarz do kadzenia nie znajdował się w świątnicy