Teraźniejsza Prawda nr 322 – 1982 – str. 45
PARUZJA NASZEGO PANA
Przeto paruzja naszego Pana znaczy najpierw Jego niewidzialną obecność w Jego Wtórym Adwencie (Jan 14:3), w końcowym okresie, w okresie laodycejskim, historii prawdziwego i nominalnego Kościoła, gdy On jest TUTAJ (nie tylko BLISKO, jak niektórzy twierdzą), kołacząc do drzwi umysłów i serc Swojego ludu (Obj. 3:20). „Błogosławieni oni słudzy”, stróżowie, którzy otwierają swoje umysły i serca na Jego prorocze kołatanie! Co za wspaniała uczta z „nowych i starych rzeczy”, które On przed nimi stawia i uczestniczy z nimi (Mat. 13:52; Łuk. 12:37)! (Więcej na temat niewidzialności Jezusa w Jego Wtórym Adwencie zobacz w B, rozdz. 5; Ter. Pr. ’61, 57; E 17, rozdz. 8; BS Nr 238).
Pierwsza część okresu Jezusowej paruzja nie jest znana światu (Mat. 24:37-39; Łuk. 17:26-28), lecz znana tylko stróżom przez Biblię i znaki czasów (1Tes. 5:1-5). Chronologia biblijna, cykle jubileuszowe, 1335 dni z Dan. 12, równoległe dyspensacje, itd., poświadczone przez znaki czasów, rozjaśniają stróżom, że parusia rozpoczęła się jesienią 1874 roku. (Więcej na temat Jezusa Wtórego Adwentu zobacz w BS Nr 234).
W najszerszym znaczeniu parusia naszego Pana rozciąga się na całe 1000 lat Jego Wtórego Adwentu (1Kor. 15:23; 2Piotra 1:16; Obj. 20:4, 6).
EPIFANIA JEZUSA – DZIAŁALNOŚĆ I OKRES
Greckie słowo epiphaneia (pochodzi od greckiego czasownika epiphaino, znaczącego jasno świecić, jasno objawiać (Łuk. 1:78, 79; Dz.Ap. 27:20; Tyt. 2:11, 12; 3:4). Zgodnie z tym, w związku z Jezusa Wtórym Adwentem, epiphaneia znaczy najpierw Jehowy i Jego „dzieło objawiania osób, zasad i rzeczy, poprzednio skrytych lub zaciemnionych, przez Prawdę świecącą z szczególną jasnością”. Znamiennym przykładem było wykrycie afery Watergate. Słowo to jest użyte w znaczeniu działalności w łączności z Jezusa Wtórym Adwentem w 2Tes. 2:8; 2Tym. 1:9, 10; 4:8; Tyt. 2:13.
Niektórzy bracia w Prawdzie twierdzą, że Jezusa epiphaneia jest tylko działalnością, lecz jest to jednostronny punkt widzenia, ponieważ epiphaneia jest także jasno użyta w Biblii, w 1Tym. 6:15 i w 2Tym. 4:1, w znaczeniu okresu, w którym nasz Pan dokonuje odpowiedniego objawienia osób, zasad i rzeczy przez Prawdę świecącą z szczególną jasnością. 2Tym. 4:1 wzmiankuje „Panem Jezusem Chrystusem, który ma sądzić żywych i umarłych w [podczas] sławnem przyjściu [epiphaneia] swojem i w królestwie [basileia] swojem”. Wiemy, że Jego Królestwo nie jest tylko działalnością, lecz także okresem. Ponieważ tak basileia jak i epiphaneia użyte są tutaj w ten sam sposób w tym samym związku, dlatego jasnym jest, że Jezusa epiphaneia jak również Jego basileia są okresami.
kol. 2
1Tym. 6:14, 15 napomina „Abyś zachował to przykazanie, będąc bez zmazy, bez nagany, aż do objawienia [epiphaneia] Pana naszego Jezusa Chrystusa, które [epiphaneia] w [jej] czasach swoich okaże on błogosławiony, i sam możny” (porównaj Diaglott międzywierszowy). W ten sposób Jezusa epiphaneia jest także tutaj jasno pokazana, że jest okresem czasu, mającym „sezony” lub „czasy”, tak jak rok, okres czasu, posiada sezony.
Brat Russell jasno pokazuje, że Jezusa epiphaneia jest okresem, jak również działalnością, na przykład w broszurze Powrót Naszego Pana, str. 39 (porównaj Z 2978, par. 7): „Niebawem, w Pańskim właściwym czasie, oni [świat] poznają – w OKRESIE [podkreślenie nasze] epiphaneia i epokalipsis Syna Człowieczego. Zostaną obudzeni wielkim trzaskiem w dniu ucisku”.
POCZĄTEK EPIFANII JEZUSA W 1914 ROKU
Jak to brat Russell pokazuje, Jezusa epiphaneia rozpoczyna się z wybuchem czasu Wielkiego Ucisku. Wiemy, że to nastąpiło z początkiem wojny światowej jesienią 1914 roku, jako pierwsza część czasu Wielkiego Ucisku.
W Bibie Students Monthly, 1914, Nr 1, str. 1, ostatnie dwa paragrafy, str. 2, par. 1, brat Russell stwierdza: „Paruzja znaczy obecność i jest użyta w odniesieniu do pierwszego okresu Wtórego Adwentu Pana. Potem, później, nastąpi epifania, to jest objawienie lub zamanifestowanie, że On jest obecny. Manifestacja ta nie będzie w ciele, lecz w czasie Wielkiego Ucisku [okres], przedstawionego symbolicznie jako ogień, »oddawając pomstę« (2Tes. 1:7- 10). Według mojego zrozumienia Biblia naucza, że Jezus jest obecny na świecie od 1874… że epifania lub objawienie światu, będzie spodziewana za czterdzieści lat od [1874] czasu, gdy zaczęła się Obecność [to jest w 1914; wszystkie kursywy nasze]”.
EPIPHANEIA I APOKALIPSA RÓWNOCZEŚNIE
Greckie słowo apokalupsis pochodzi od czasownika greckiego apokalupto, który znaczy odkrywać, objawiać (Mat. 10:26; Łuk. 12:2; 17:30; Rzym. 8:18; 1Kor. 3:13; 1Piotra 1:4, 5; 5:1). Dlatego apokalupsis najpierw oznacza akt odkrywania lub objawiania, przez który objawione są osoby, zasady i rzeczy, uprzednio skryte lub zaciemnione.
Apokalupsis jest więc słowem o załączeniu bliskim do epiphaneia. Epiphaneia manifestuje lub objawia przez jasne świecenie, podczas gdy apokalupsis także manifestuje, objawia, lecz przez odkrywanie. I jedno i drugie jest konieczne celem osiągnięcia pełnego zamanifestowania lub objawienia. Przedmiot przykryty może być odkryty w ciemności i przez to nie zostanie objawiony. Z drugiej strony może być skierowane na niego jasne światło,