Teraźniejsza Prawda nr 321 – 1982 – str. 26
Kiedy papież przybył do Japonii, gdzie jest mniej niż 1% chrześcijan, znalazł się w obcym kraju. Odmówiono mu zezwolenia na przemówienie w parku tokijskim, ale mógł to uczynić na stadionie sportowym. Odwiedził cesarza Hirohito, wizytował Hiroszimę i Nagasaki, gdzie podkreślił swoją odrazę do wojny nuklearnej. W drodze powrotnej papież zatrzymał się na Alasce, gdzie odprawił mszę pod gołym niebem. Prawdopodobnie papież spodziewał się, że podejmie dodatkowe podróże w tym roku, lecz sprawy ułożyły się inaczej. Świat został bardzo wstrząśnięty postrzeleniem go przez zamachowca. Chociaż nie został śmiertelnie zraniony, to jednak przez dłuższy okres czasu był leczony i wielu wątpiło, że on będzie ponownie tak aktywny jak poprzednio. Bez wątpienia liczni katolicy byli jakby ogłuszeni postrzeleniem papieża, tak jak katolicy w 1798 roku zostali ogłuszeni wzięciem papieża do niewoli przez Napoleona. Niewątpliwie, nie spodziewali się, że to się wydarzy komuś, kto twierdzi, że jest następcą Chrystusa na ziemi!
Dominujący i największy zakon męski w kościele rzymskokatolickim stanowią Jezuici, mający wśród siebie wiele bystrych umysłów. Ich niezależna postawa, mniej lub więcej liberalne poglądy i światowość powodowały częste konflikty z Watykanem. W lipcu, Rev. Pedro Arrupe, generał zakonu Jezuitów, tak zwany „czarny papież”, wydał Jezuitom zarządzenie, by studiowali marksizm, stwierdzając, „że oni mogą przyjąć niektóre punkty widzenia wynikające z marksistowskiej analizy i właściwie nie powinniśmy odrzucać współpracy … gdzie wspólne dobro zdaje się jej domagać”.
Pokrewieństwo między katolickimi naukami i praktykami a marksizmem jest zagadnieniem wybuchowym dla Kościoła Rzymskokatolickiego, szczególnie w Ameryce Łacińskiej, gdzie „liberalni teologowie” … „łączą pewne idee marksizmu z chrześcijańskimi celami sprawiedliwości”. W krajach Ameryki Łacińskiej znajdujących się pod wpływem rzymskiego katolicyzmu istnieje wielka przepaść pomiędzy bogatymi i biednymi, którą hierarchia powszechnie faworyzowała. Lecz niektórzy z „liberalnych” księży nie zgadzają się z tym stanem, stali się aktywistami społecznymi, pracując w celu zniesienia status quo. Papież jednak nie darzył przychylnością linii postępowania Arrupe i aktywistów. Gdy Arrupe zachorował w sierpniu na ciężki przypadek porażenia, papież niespodzianie zawiesił normalne działanie konstytucyjne Jezuitów i poinformował rekonwalescenta Arrupe, że w rezultacie on został zastąpiony jako generał zakonu przez osobistego delegata papieskiego, konserwatystę Paolo Dezza wraz z jego pomocnikiem, umiarkowanym Josephem Pittau.
Mówi się, że przed dwoma laty papież potępił księży jezuickich za „świeckie skłonności”. Pewien ksiądz, sympatyzujący z papieżem uskarżał się, że „nawet, gdy Jezuici byli demaskowani za posiadanie przyjaciółek —lub przyjaciół — Arrupe nie podejmował żadnych akcji. To było gorszące”.
Kler rzymskokatolicki z trudem zdobywa nowicjuszy do swego stanu kapłańskiego. Według filadelfijskiej Evening Bulletin zapis kleryków na studia od 1965 roku zmniejszył się z około 49.000 do około 12.500 a liczba zakonnic ze 180.000 w 1965 roku do 122.500 w tym roku. W tym samym okresie liczba rzymskich katolików w USA wzrosła o około 5 milionów wynosząc aktualnie 50 milionów.
Podczas ostatniej dekady, w związku z uzupełnieniem niedoboru księży Kościół Rzymskokatolicki wyświęcił około 5.000 osób świeckich, żonatych i samotnych, jako stałych diakonów. Mogą oni chrzcić, udzielać ślubów, chować umarłych i udzielać komunii — spełniać te obowiązki, które od stuleci były zastrzeżone wyłącznie dla księży.
Prezydent USA, Reagan, naznaczył osobistego wysłannika do Watykanu, Williama A. Wilsona, w celu wymiany poglądów na tematy międzynarodowe i inne, z papieżem oraz jego podwładnymi.
Między licznymi osobami, którym papież udzielił dwugodzinnej audiencji był też ewangelista USA Billy Graham, który przybył do Watykanu po swej wizycie w Polsce i na Węgrzech, gdzie nadano mu stopnie doktorskie. Pan Graham odwiedził także studentów w katolickim seminarium w North American College w Rzymie i do nich przemówił. Niektórzy protestanccy fundamentaliści twierdzą, że p. Graham wdał się w kompromis z katolikami, na przykład, instruując podczas swych krucjat urodzonych katolików, biorących udział w jego krucjatach i przyjmujących Chrystusa, by uczęszczali do kościołów katolickich.
WARUNKI WŚRÓD PROTESTANTÓW
Biskupi, a także inne ważne osobistości urzędowe kościołów katolickiego i episkopalnego, wzięli udział w Konferencji kolegium Kaznodziejów, w Episkopalnej Katedrze Narodowej w Waszyngtonie, mając na celu oszacowanie realnych możliwości wspólnego teologicznego dialogu. Do zebranych przemówili obaj przewodniczący, biskup episkopalny John M. Allan i arcybiskup John R. Roach, przewodniczący Konferencji Narodowej Biskupów Katolickich. Zebrani udzielili rekomendacji swoim kościołom do zacieśnienia związków między nimi.
Protestanci, mimo wysiłków ekumenicznych są nadal podzieleni. Większość z pozostałych wyznań — jak na przykład w USA Zjednoczeni