ujrzeć wspaniałe rzeczy z. Słowa Bożego. Tacy stwierdzili, że Pan jest obecny i otworzył ich oczy — przyjęli Go i nie zaparli się Go — zostali symbolicznie ochrzczeni w wodzie, na podobieństwo Jego śmierci i podniesieni w tej figurze. Teraz każdego dnia starają się, by być chrzczonymi w śmierć — śmierć starej natury — w to właśnie podobieństwo chrztu Chrystusa. Słońce prześladowań i zarzutów wzeszło i rozpoczęło się to, co 6 wiersz określa jako „wygorzało”. Jeśli podłoże ich serc jest kamieniste, to ich wyznanie i wszystko uschnie i umrze, lecz jeśli mają dobre serca, to ziarno będzie wzrastało i wyda owoce, które pod wpływem tego słońca dojrzeją i udoskonalą się — a nie uschną.

      Do takich chcielibyśmy powiedzieć: Pamiętajcie, co nasz Mistrz powiedział, a mianowicie: jeśli ktokolwiek chce być Jego uczniem (uczniem uczącym się od Niego) musi zaprzeć się samego siebie i wziąć swój krzyż i naśladować Go. Pamiętajcie o tym jak obiecywaliście naśladować Go „przez niesławę i dobrą sławę”, pamiętajcie także, iż On zawsze jest obecny i służy pomocą w czasie ucisku, a pamiętając o tym, bądźcie uzdolnieni do „cierpienia zła, jako dobrzy żołnierze” „jakobyście widzieli niewidzialnego” (2Tym. 2:3; Żyd. 11:27).

      „Najmilsi! niech wam nie będzie rzeczą dziwną ten ogień, który na was przychodzi ku doświadczeniu waszemu, jakoby co obcego na was przychodziło … Jeśli was lżą dla imienia Chrystusowego, błogosławieni jesteście, gdyż on Duch chwały a Duch Boży odpoczywa na was, który względem nich bywa bluźniony, ale względem was bywa uwielbiony [nic bardziej nie wielbi Boskiego imienia i charakteru jak wielki plan, który nam przedstawił, a o którym my mówimy i nauczamy]. Ale radujcie się z tego, żeście uczestnikami ucierpienia Chrystusowego, abyście się i w objawienie chwały jego z radością, weselili” (1Piotra 4:12—14).

P '81,50.

POKORA

(dokończenie z Ter. Pr. Nr 320 1982,16)

IMITACJA POKORY

      Wiele rzeczy uchodzi za pokorę, lecz nią nie jest. Podczas badania znaczenia tego słowa zwróciliśmy uwagę na liczne formy pozornej pokory, które w katolicyzmie uchodzą za pokorę. Istnieje wielka ilość frazesów noszących miano pokory, a które w uczynku i prawdzie obce są tej szlachetnej zalecie. Często słyszymy jak ludzie lekceważąco mówią o sobie „Ja jestem największym grzesznikiem jaki kiedykolwiek żył”.

      I często się zdarza, że gdy ktoś drugi chciałby powiedzieć lub nawet zrobić aluzję, że tak jest istotnie, to od razu tacy wpadliby w złość, jak to się wydarzyło przy pewnej okazji, którą przytaczamy jak następuje: Członek pewnego zboru folgował sobie lamentując w grobowym tonie i z melancholijną twarzą „Jakim ja jestem biednym upadającym stworzeniem”. Jego pastor rozumiejąc dobrze jego grę odpowiedział z westchnieniem „Rzeczywiście od dawna dawałeś mi bolesny dowód, by ci wierzyć”. Wtedy ów człowiek z wielkim oburzeniem zawołał „Kto ci cokolwiek o mnie powiedział? Jestem taki dobry jak i ty! Nie przyjdę już, ażeby cię więcej nie słuchać. Pójdę gdzie indziej”. Co też uczynił!

      Do innych przykładów imitacji pokory należy pysznienie się ze swej pokory. Niektórzy myślą, iż są pokornymi, ale są za pyszni, aby zniżyć się do tego, co jest wyrażone w słowach: niski i wzgardzony. Szatan poczynił tyle imitacji pokory, że musimy być czujni. Wielu z ludu Bożego było winnych dobrowolnego samoupokorzenia i czczenia aniołów, myśląc, że przez to byli pokorni. To pomieszało służalczego i płaszczącego się ducha z pokorą. Żaden syn Boży nie powinien być winien posiadania ducha służalczości i ducha uniżoności, gdyż oba są wypaczeniem pokory. Dlatego strzeżmy się przed sfałszowanymi formami pokory, bo chociaż mogą uchodzić za dobrą monetę w królestwach imperium szatana, to jednak tylko prawdziwa wartość pokory, posiadana i praktykowana, będzie jako taka przyjęta w Królestwie Niebieskim.

REZULTATY POKORY

      Rezultaty pokory są dwojakiego rodzaju: niekorzystne dla ciała i korzystne dla Ducha. Ten właśnie fakt, że pokora zabrania ciału jakiegokolwiek pobłażania sobie pod wpływem nadmiernej lub niedostatecznej pewności siebie, żadnego pobłażania na skutek zadowolenia z siebie w ogóle, tak długo jak jesteśmy w obecnym upadłym stanie, żadnego pobłażania w przeroście poczucia własnej godności, które pogardza drugimi, działa wyniośle i staje się wygórowaną ambicją, która przerasta sama siebie, każe ciału myśleć, że ponosi szkody.

      W wielu przypadkach pokora zmierza w przeciwnych kierunkach od tych, w których zmierza ciało. Ciało poszukuje dla siebie zaszczytu, sławy, znaczenia, ambicji, wysokich stanowisk i służalczości ze strony drugich. Ono ma przyjemność w zajmowaniu centralnego pola działania i stania na widoku publicznym. Jego aspiracją jest błyszczenie, zdobycie aprobaty i poklasku, oto jego dążenia i usiłowania.

      Ono usiłuje zdobyć świetne nazwisko, nagromadzić wielkie bogactwa, posiąść niewolniczą służbę, osiągnąć wyróżnienie, dojść do władzy, zajmować wysokie stanowisko i sprawować władzę. Wszystko to prowadzi do pychy, a odprowadza od pokory. Wymienione rzeczy ciało traktuje jako swoje zyski i stąd one stanowią jego korzyści.

poprzednia strona – następna strona