Teraźniejsza Prawda nr 318 – 1981 – str. 67
i nieprzekupną w oddaniu się swemu celowi. Zaleta ta w swym oddaniu się wytrzymuje wszystko w okolicznościach i warunkach przyjaznych i nieprzyjaznych, korzystnych i niekorzystnych, łatwych i trudnych, przyjemnych i nieprzyjemnych oraz odpowiadających lub nie odpowiadających jej. Ani zagrożenie ze strony zła, ani obietnica lub otrzymanie korzyści nie mogą jednostki lojalnej doprowadzić do rezygnacji ze swego oddania się swemu celowi. Obojętne, że cały świat może postępować lub pragnąć przeciwnie, on lub ona pozostają niewzruszeni w lojalnym oddaniu się celowi swej wierności. Tym celem może być osoba, jak Bóg, Chrystus, zwierzchnik lub przyjaciel. Może nim być zasada, taka jak Prawda lub błąd. Może też nim być rzecz taka, jak na przykład, sprawa, partia, ambicja, kościół i nie wiadomo co jeszcze. Wierność powoduje lojalność jednostki w poświęcaniu się im. W swym zastosowaniu do uczniów Chrystusa słowo wierność odnosi się do lojalnego oddania się chrześcijan Bogu, Chrystusowi, Ich Duchowi, Prawdzie, braciom, sprawie Bożej i najwyższym interesom ludzkiej rodziny.
Wierność jest trzeciorzędną lub złożoną łaską. Następna po posłuszeństwie jest, być może, najważniejszą z trzeciorzędnych łask. Wynika ona z aktywności każdej pojedynczej łaski lub z połączenia dwóch lub więcej, lub wszystkich łask mających związek z lojalnym oddaniem się zasadom, osobom i/lub rzeczom. Przeto jest ona jedną z uniwersalnych łask. Dlatego wierność ma do czynienia z zasadami, osobami i rzeczami. To samo dotyczy pozostałych łask. Lecz to, co odróżnia ją od innych zalet w ich pokrewieństwie do zasad, osób lub rzeczy jest lojalne oddanie się. Ono przejawia wierność wobec nich a taka wierność jest wytrwale spełniana, pomimo wszelkich niepomyślnych spraw, warunków i doświadczeń, z którymi wchodzi w kontakt. Jeśli w takich niekorzystnych sprawach, warunkach i doświadczeniach nastąpi załamanie się, to ma miejsce ustępstwo wobec wierności. O ile jednostka nie utrzymuje wytrwale tej zalety, to wierność nie może być jej faktycznie przypisana. Stąd jedynie ci, którzy są lojalnie oddani aż do końca, są wiernymi (Obj. 2:10).
Zasadami, wobec których wierność przejawia się w lojalnym oddaniu się, są te, dotyczące prawdy i sprawiedliwości. Rzeczami, wobec których przejawia się w lojalnym oddaniu się, są czyjeś przywileje, obowiązki, zaangażowania i obietnice. A osobami, wobec których wierność przejawia się w lojalnym oddaniu się, są te osoby, które wiążą jednostkę z prawdą i sprawiedliwością lub te, z którymi jednostka związała się sama przez umowę lub obietnicę. Na podstawie tych uwag i opisów wierności możemy zestawić, jako poszerzoną definicję, co następuje: Wierność jest zaletą charakteru, przez którą to zaletę dana jednostka, pomimo wszelkich trudności, stale wypełnia lojalne oddanie się prawdzie i sprawiedliwości oraz osobom, wobec których się do
kol. 2
tego zobowiązała, a także zasadom i/lub rzeczom.
Dlatego wierność Jehowy oznacza tę Jego cechę charakterystyczną, przez którą, pomimo wszelkich przeciwności, On wytrwale spełnia lojalne oddanie się prawdzie, sprawiedliwości i świętości, Swoim przymierzom i obietnicom oraz osobom, z którymi je zawierał (1Mojż. 9:16; 22:16-18; 28:15; 2Mojż. 6:4,5; 3Mojż. 26:44,45; 5Mojż. 7:8,9; 33:27; Joz. 21:45; 23:14; 1Król. 8:56; 2Kron. 6:4,14,15; Ps. 36:6; 89:2,3,6,9,25,34,35; 92:2,3; 119:75,90; 143:1; Izaj. 25:1;49:7, 14-16; Treny 3.23; Oz. 2:19,20; 1Kor. 1:9;10:13; 2Kor. 1:18-20; 1Tes. 5:24; 2Tes. 3:3; 2Tym. 2:13,19; Tyt. 1:2; Żyd. 6:10,13-19; 10:23; 1Piotra 4:19; 1Jana 1:9). Te teksty Pisma Świętego wskazują, że Jehowa istotnie jest naszym wiernym Niebiańskim Ojcem i Bogiem!
Nasz Pan Jezus posiada także tę ważną cechę wierności (Izaj. 11:5; Jan 8:29; 9:4; 14:3, 16-18; Gal. 2:16, 20; 3:22; Filip. 3:9; Żyd. 2:17; 3:2, 5, 6; Obj. 1:5; 3:14; 19:11). Powyższe ustępy pokazują, że istotnie mamy wiernego Starszego Brata i Zbawiciela!
PRZECIWIEŃSTWO WIERNOŚCI
Ideę wierności można lepiej uchwycić rozważając jej przeciwieństwo, niewierność, którą jest nielojalność wobec prawdy i sprawiedliwości oraz osób, zasad i/lub rzeczy, wobec których ktoś się zobowiązał, bez względu na to czy taka nielojalność jest przejawiana w trudnościach lub nie.
Wyznaniowy chrześcijanin, który, by się uchronić przed ziemskim złem lub, by zyskać ziemskie korzyści, wdaje się w kompromis, opuszcza lub zdradza prawdę czy sprawiedliwość, swoją umowę, obietnice i tych, wobec których ma zobowiązania, jest niewiernym chrześcijaninem. Ten obywatel, który się chroni lub zdobywa dla siebie korzyści, a nie podtrzymuje swego kraju i nie występuje w jego obronie, gwałci prawo, spiskuje przeciwko jego pokojowi i dobrobytowi, buntuje się przeciwko istnieniu swego kraju lub zdradza go wobec wrogów, jest niewiernym obywatelem. Ten mąż lub żona, który lub która, nie jest prawdziwym małżonkiem lub małżonką gwałci śluby małżeńskie i opuszcza współmałżonka pod jakimkolwiek pretekstem, jest niewiernym mężem lub niewierną żoną.
Ten urzędnik, który nie wypełnia obowiązków swego urzędu i który z tchórzostwa lub dla zysku prostytuuje lub zdradza swoje stanowisko jest niewiernym jako urzędnik. Pracownik nie wypełniający swoich zobowiązań lub wykorzystujący swą pozycję do szkodzenia swemu pracodawcy lub innym ludziom, jest pracownikiem niewiernym wobec swego pracodawcy. Policjanci, urzędnicy sądowi lub politycy używający swej władzy do protegowania faworytów lub patrzący przez palce na pogwałcenia prawa, albo za łapówkę darzący względami łamiących prawo, są niewiernymi urzędnikami państwowymi.