WIERNOŚĆ

      Wierność jest jedną z najważniejszych trzeciorzędnych łask, czy owoców, Ducha. Biblia posługuje się licznymi terminami pokrywającymi się z zamierzoną ideą przekazania znaczenia słowa łaski. W Piśmie Świętym nie występuje liczba mnoga łaski, od słowa łaska, co dziwi wielu, zważywszy, że my tak często posługujemy się liczbą mnogą, aby wyrazić biblijną myśl. Liczba pojedyncza łaska występuje w Biblii jako rzeczownik złożony, by przekazać pojęcie łask (Ef. 4:29; Kol. 3:16; 4:6; Żyd. 12:28; 13:9; 2Piotra 3:18; Judy 4 — w pierwszych trzech zacytowanych wersetach w Biblii polskiej występują kolejno: przyjemna, wdzięcznie, przyjemna a nie łaska jak np. w Biblii angielskiej i oczywiście, w oryginale). W Biblii znajdują się też inne wyrażenia pokrywające się z tą myślą tak, że, my rozumiemy, iż oznaczają termin łaski. Jednym z nich jest słowo owoc (Ez. 47:12; Mat. 7:17; 13:8, 23 [pożytek = owoc]; Jan 15:2, 4, 5, 8; Gal. 5:22; Żyd. 12:11; Jak. 3:18; Obj. 22:2), które także występuje w liczbie mnogiej w sensie łask (2 Kor. 9:10 [urodzajów=owoców]; Filip. 1:11; Jak. 3:17; Obj. 22:2). W tym znaczeniu Biblia używa też słów chwała i chwały (Filip. 4:8; Żyd. 13:15; 1Piotra 1:7; Iz. 60:6; 63:7; 1Piotra 2:9 — w polskiej Biblii cnoty, w oryginale chwały) oraz słowa cnota (Filip. 4:8; 2Piotra 1:3,5). Przysłówek cnotliwie także przekazuje tę myśl (Przyp. 31:29 — grzecznie, w oryginale cnotliwie). Tak też wyraz chwała jest używany, by oznaczał łaski, łaski wzmocnione, zrównoważone i skrystalizowane w doskonałym charakterze (Rzym. 2:7,10; 3:23; 5:2;
kol. 2
6:4; 1Kor. 11:7; 2Kor. 3:18; 4:6; 1Tes. 2:12; 2Tes. 1:9; Żyd. 1:3; 2:7, 9; 9:5; 1Piotra 1:7; 4:14; 2Piotra 1:3).

DEFINICJA WIERNOŚCI

      Hebrajskie słowo emunach, występujące wielokrotnie w Starym Testamencie, jest tłumaczone jako wierność oraz wierny i wiernie. Słowo wierność jako takie nie znajduje się w Nowym Testamencie. Lecz znajdujemy w nim słowo wierny, z greckiego przymiotnika pistos, pochodzące z greckiego rzeczownika pistis, oznaczające wiarę. Słowo wiara ma trzy różne znaczenia w Biblii: (1) oznacza ono to, w co jednostka wierzy, to jest, jej wyznanie (Jud. 3); (2) oznacza zaletę przez którą jednostka wierzy, to jest, umysłową ocenę i poleganie serca (Żyd. 11:1). Umysłowa ocena składa się z wiedzy, zrozumienia i wierzenia. Poleganie serca składa się z przyswojenia, upewnienia i aktywności i (3) oznacza wierność, to jest, przymiot wypływający z napełnienia się jednostki tym w co wierzy, z umysłowej oceny i polegania serca (1Tym. 1:19; Rzym. 3:3; 12:3; Gal. 3:22).

      Tak więc słowo wierność (pełnia wiary) etymologicznie oznacza pełnię wiary, czyli, trzecie znaczenie tego słowa występuje w jednostce napełnionej połączeniem pierwszego i drugiego znaczenia. Zgodnie z tym możemy zdefiniować wierność jako zaletę lojalnego oddania się osobom, zasadom i/lub rzeczom. Sercem jej jest lojalne oddanie się, ponieważ jest to zaleta, która czyni jednostkę niezachwianą

poprzednia strona – następna strona