Teraźniejsza Prawda nr 317 – 1981 – str. 52
jako “matki” wobec słabych i niedojrzałych, (c) jednostki mniej lub więcej nierozwinięte, itd. Ci wszyscy są tu pokazani. W odpowiedzi na wymówkę naszego Pana, nowe stworzenia, szczególnie te wierne, prawdą oświecone żyjące przy końcu Wieku, oświadczyły naszemu Panu, uroczyście przyrzekając poczynić odpowiednie zarządzenia i organizacje mające służyć ochronie i dobru ich zwolenników, sympatyków i ich samych jako niedojrzałych nowych stworzeń Wieku Ewangelii. Dalej przyrzekały, że jako chrześcijańscy żołnierze, gdy będzie potrzeba, pójdą i będą walczyć w interesie restytucjonistów, aż ci ostatni osiągną swoje tysiącletnie dziedzictwo, po czym sami osiedlą się na wieki we własnym dziedzictwie (Tedy przystąpiwszy do niego rzekli: obory bydłu i dobytkowi naszemu, i miasta dziatkom naszym tu pobudujemy: Ale sami zbrojno ochotnie pójdziemy przed syny Izraelskimi … Nie wrócimy się do domów naszych aż posiądą synowie Izraelscy każdy dziedzictwo swoje. Wiersze 16-18). Te nowe stworzenia nie pragnęły dziedzictwa restytucyjnego, natomiast potwierdziły pragnienie zdobycia dziedzictwa między wybranymi (Ani weźmiemy dziedzictwa z nimi za Jordanem … ponieważ przychodzi dziedzictwo nasze na nas z tej strony Jordanu, w. 19).
(11) Nasz Pan zapewnił wybranych, że jeśli postąpią tak jak przyrzekli będą bez winy, lecz jeśli tak nie postąpią, to zgrzeszą przeciwko Jehowie a ich grzech będzie ujawniony (I rzekł im Mojżesz: Jeźliż uczynicie, coście rzekli … potem się wrócicie i będziecie bez winy … Ale jeźli tego nie uczynicie, oto zgrzeszycie Panu, a wiedzcie, że grzech wasz znajdzie was. Wiersze 20-23). Nasz Pan zgodził się z ich słusznymi ochronnymi zarządzeniami, odnoszącymi się do niedojrzałości ich nowych stworzeń, a także ich zwolenników i sympatyków (w. 24).
(12) Stosowne nowe stworzenia wielokrotnie powtarzały swoją odpowiedź, wskazującą na ich zdecydowanie (w. 25-27). Jezus jako Boski Wykonawca napominał Samego Siebie, jako Najwyższego Kapłana i jako Tego, który podzieli dziedzictwo, oraz głównych wodzów ludu Bożego do zorganizowania dla 2½ pokolenia w antytypie potysiącletniego duchowego dziedzictwa, jeśli ci ostatni jako chrześcijańscy żołnierze zaangażują się w duchowej walce na rzecz swych braci, lecz jeśli się nie zaangażują otrzymają jedynie zaliczoną im w okresie ich doczesnego życia restytucję (I przykazał o nich Mojżesz Eleazarowi kapłanowi, i Jozuemu … i książętom ojców pokoleń … Jeźli przejdą synowie Gadowi i synowie Rubenowi z wami za Jordan … a będzie pohołdowana ziemia przed wami, tedy im dacie … Galaad w dziedzictwo [tutaj, jak w wierszu 26 Galaad zastępuje tu całą Ziemię Świętą na wschód od Jordanu]; Ale jeźli nie … tedy niech mają dziedzictwo między wami w ziemi Chananejskiej (wiersze 28-30). Odpowiednie nowe stworzenia wyraziły zgodę (wiersze 31, 32).
kol. 2
USTALENIE DZIEDZICTWA DLA 21/2 POKOLENIA
(13) Przeto, Jezus jako Wykonawca ustalił dla Wielkiej Kompanii, Maluczkiego Stadka i Godnych (reprezentowanych tu przy końcu Wieku przez Młodocianych Godnych) całą sferę Prawdy i jej Ducha zbawienia wyborczego, które zostało podbite przez lud Boży Wieku Ewangelii spod dominacji szatana i błądzicieli (Dał tedy Mojżesz synom Gadowym i … Rubenowym i połowie pokolenia Manasesa … królestwo Sehona, króla Amorejskiego i … Oga, króla Basańskiego, ziemię [na wschód od Jordanu] z miasty jej, z granicami … w około, w. 33). Zauważ, że po raz pierwszy w 4Moj. 32:33 jest wymieniona połowa pokolenia Manasesa. Dotychczasowe nie wymienianie go w tym opisie, zdaje się mieć związek z antytypem z tego powodu, że Młodociani Godni nie istnieli przed końcem Wieku i że oni są klasą podrzędną w stosunku do nowych stworzeń. Podczas Wieku Ewangelii klasy wybrane, a w mniejszym stopniu ich usprawiedliwieni i nie usprawiedliwieni zwolennicy i sympatycy, mieli przywilej cieszyć się z bogatej obfitości duchowego pokarmu (mleko) antytypowej ziemi, leżącej po wschodniej stronie Jordanu; z radości, tak obecnej jak i przyszłej (miód); z łask (winogrona); z owoców okupowego dzieła Chrystusa (owoc granatu), itd. (porównaj Ter. Pr. ‘49, str. 56-57). Każdy z ludu Bożego, szczególnie spośród wybranych, który nie cieszył się tymi błogosławieństwami, żył poniżej swoich przywilejów!
(14) Lud Boży Wieku Ewangelii, zwłaszcza ten wybrany, rozwinął liczne organizacje o różnych właściwościach. Wielka Kompania, która miała więcej usprawiedliwionych i nie usprawiedliwionych zwolenników i sympatyków, zbudowała większość tych organizacji, a jej działalność w tym zakresie była mniej lub więcej sekciarska a jakość tej pracy niższa od wykonanej przez Maluczkie Stadko (Gad zbudował Dybon [niszczenie], Atarot [korony] i Aroer [ruina], a także Atrot, Sofan [Atroth-shophan, ASV, ukryta korona], Jazer [wspomagany], Jegba [wyniosły], Betnimera [dom czystych wód, porównaj Nemra, w. 3], Betaran [dom górala], miasta obronne, obory dla bydła. Ruben zbudował Hesebon [pomysłowość – w dobrem a nie w złem], Eleale [wspinanie się do Boga], Karyjataim [podwójne miasto], Nebo [prorok], Baalmeon [pan domu, porównaj Beon, w. 3] i Sabama [woń, porównaj Seban, w. 3], wiersze 34-38).
(15) Nasz Pan wyznaczył dziedzictwo Młodocianych Godnych wśród wybranych. Ukazali się oni na widowni przy końcu Wieku Ewangelii, po zakończeniu wysokiego powołania w 1881 roku (B 262; Ter. Pr. ’74, str. 50). Ci Młodociani Godni, którzy mieli więcej Prawdy i łask podbili pewną część sfery Prawdy i jej Ducha, wypędzając błądzicieli. Nasz Pan dał im bardziej pociągającą sferę, a oni w niej przebywali (synowie Machira [kupiec],