Teraźniejsza Prawda nr 316 – 1981 – str. 47
Gorliwość Mojżesza na rzecz prześladowanych Izraelczyków, przeciwko faraonowi, na rzecz Izraela i na rzecz Boga, przeciwko izraelskiemu bałwochwalstwu, powinny nas zachęcać do obrony naszych towarzyszy duchowego Izraela, przeciwko szatanowi na ich rzecz, i na rzecz Boga, przeciwko wierzeniom bałwochwalczym (2Moj. 2:12; 11:8; 32:19, 20). Gorliwość Finesa na rzecz Boga przeciwko zabronionym związkom powinna pobudzić naszą gorliwość przeciwko kombinacjonizmowi (4Moj. 25:7, 13; Psalm 106:30). Gorliwość Jozuego w pokonaniu Haj i skazaniu jego króla powinna pobudzić nas do gorliwości przeciwko wierzeniu w świadomość umarłych i jej głównych obrońców (Joz. 8:28, 24).
Gedeon słuchający poselstwa przekazywanego przez anioła i odpowiadający na nie oraz Gedeon działający przeciwko bałwochwalstwu, powinien pobudzić nas do pilnego słuchania i zwracania uwagi na Słowo Boże, a także do pokonania bałwanów samolubstwa i światowości, szczególnie w przechwytywaniu władzy i panowaniu. Gorliwość Samuela w stawianiu się za Izraelem, gorliwość w nauczaniu go powinna pobudzić nas, szczególnie wodzów, do gorliwości, do modlenia się za braćmi i uczenia nią ich dobrego Słowa (1Sam. 12:23). Gorliwość Saula przeciwko Nahasowi i Izraelczykom w Jabes Galaad powinna nas zachęcić do gorliwej walki w obronie ludu Bożego przeciwko błądzicielom usiłującym ich zwieść i zniewolić (1Sam. 11). Gorliwość Dawida w sprawie Arki i domu Bożego powinna nas zachęcić do gorliwości w sprawie Boskiej Prawdy na czasie i jej zarządzeń, a także w działaniu na rzecz Kościoła Bożego jako Jego Świątyni (2Sam. 6:1-7:2), tak jak jego udział w Pańskich walkach powinien nas pobudzić do walczenia dla Pana, Prawdy i braci, bronią duchową (2Sam. 8:1-14). Gorliwość Eliasza w sprawach Boga, powinna nas zachęcić do gorliwości na rzecz Boga (1Król. 19:10).
Gorliwość Jehu powinna nas zachęcić do walczenia z tymi wszystkimi, przeciwko którym Pan poleci nam walczyć mieczem Ducha (2Król. 9:10) Odwaga i zaufanie Azy do Pana, pobudzające w nim gorliwość w działaniu na rzecz Boga i Jego ludu, nawet przeciwko jego bałwochwalczej matce, powinna doprowadzić nas do rywalizacji w działalności na rzecz Boga i Jego ludu, nawet przeciwko naszym najbliższym, kiedy lojalność wobec prawdy, sprawiedliwości i świętości tego wymaga (1Król. 15:11-15). Wierność Jozafata w poświęceniu i gorliwość w rozpowszechnianiu Słowa Bożego wśród Izraela jest wspaniałym przykładem zachęcającym nas do wierności w poświęceniu, w rozpowszechnianiu Prawdy wśród ludu Bożego (2Kron. 17:3-10). Gorliwość Ezechiasza na rzecz czystości świątyni Boga, jej kapłanów, lewitów, ofiar i właściwego przestrzegania Wielkanocy, napomina nas do gorliwości na rzecz ludu Bożego, jego sług, jego usprawiedliwienia i poświęcenia oraz przeciw bałwochwalstwu (2Kron. 29-31).
kol. 2
Gorliwość Jozyjasza w odniesieniu do Słowa Bożego, właściwego przestrzegania Wielkanocy, przeciwko bałwochwalstwu i jego sługom pobudza nas do gorliwego studiowania i rozpowszechniania Prawdy, do lojalności w usprawiedliwieniu i poświęceniu oraz przeciwko wierzeniom błędu i tym, którzy je rozpowszechniają (2Król. 22, 23). Pobożność Ezdrasza (Ezdr. 7-10) wobec Pana i sprawiedliwości w strapieniach Izraela, pilność Nehemiasza (Neh. 1-13) w sprawach Izraela i Jerozolimy w czasach niespokojnych, a także gorliwość Jeremiasza (Jer. 1-52) na rzecz ludu Bożego w okresie apostazji, wielce rozpala naszą gorliwość w podobnych okolicznościach.
Gorliwość Jezusa we wszystkich aspektach Jego służby jest dla nas głównym przykładem, wzywającym nas do postępowania śladem Jego gorliwości. Gorliwość Piotra i Jana przed żydowską publicznością i Sanhedrynem rozbudza w nas współzawodnictwo w odważnym głoszeniu Słowa Bożego i stawianiu czoła prześladowcom. Posługa Piotra (Dz. 1-8; 10; 11) silnie pobudza gorliwość do służenia Prawdzie.
Następnie, po naszym Panu, gorliwość Pawła jako herolda Ewangelii, znoszącego cierpienia dla prawdy, sprawiedliwości i świętości, pomocnika braci i pisarza Prawdy, bardziej od każdego innego charakteru opisanego w Biblii, zachęca nas do gorliwości w używaniu naszych talentów w celu bronienia braci i wytrwania w opozycji do zła dla sprawy Pana, Prawdy i braci. Przykłady gorliwości Jakuba o sprawiedliwe życie, Jana o bezinteresowną miłość, Judy o czystość doktryny i ich trzech jako ostrzegających przed fałszywymi nauczycielami są, na swój sposób, przykładami i dają napomnienia dla nas w odniesieniu do czterech wyżej wymienionych zakresów gorliwości.
Mateusz jest przykładem gorliwości w notowaniu uczynków Jezusa, Jego nauk, cierpień i wywyższenia i jako taki pobudza nas do gorliwości pod tymi względami. Marek (po swej naprawie) i Łukasz jako odtwórcy uczynków Jezusa, Jego nauk, cierpień oraz wywyższenia i Łukasz jako historyczny odtwórca Apostołów, Marek jako sekretarz Piotra i Łukasz jako sekretarz Pawła, byli gorliwi w tych sprawach, tak jak w pozostałych posługach Słowa i jako tacy pobudzają nas do podobnej gorliwości. A co powiemy o Szczepanie, Barnabie, Syli, Tymoteuszu, Tytusie i Apostołach, którzy nam nie pozostawili dzieł literackich? Czy ich gorliwość nie przejawia się we wszystkich stopniach życia chrześcijańskiego, nader wymownie pobudzając nas do podobnej gorliwości?
W rzeczywistości, kiedy cytujemy wszelkie biblijne przykłady gorliwości wobec Boga, Prawdy i ludu Bożego, moglibyśmy odnieść się do każdego dobrego mężczyzny i kobiety wymienionych w Biblii. Wszyscy zgodzą się, że ci wymienieni powyżej, włączając członków gwiezdnych i ich pomocników specjalnych,