Teraźniejsza Prawda nr 316 – 1981 – str. 40
mówi, będą usługiwać powracającym później z grobu a omieszkają tak czynić niewierni żyjący restytucjoniści (Mat. 25:31-45), jeśli wszyscy z umarłych wzbudzeni będą doskonałymi? Jak mogłyby nastąpić różne doświadczenia Tysiąclecia, opisane w Ezech. 18, gdyby oni zostali od razu uczynieni doskonałymi? Doświadczenia te wymagają Tysiąclecia do ich wykonania. Ich powrót takimi, jakimi byli, gdy umarli i udzielenie im dużo czasu na uwolnienie ze skutków przekleństwa oraz nabycie doskonałości restytucyjnej, jako nagrody za czynienie dobra, występuje w harmonii ze wszystkim, co wchodzi w zakres Boskiego zamiaru w stosunku do nich i nie ma przeciwko niemu żadnych obiekcji, które powstaną w odniesieniu do błędu zbitego właśnie przez nas, ponieważ jest to niewątpliwie prawdą. Celem otrzymania korzyści z okupu muszą być spełnione pewne warunki podczas Wieku Ewangelii. Najpierw w Wieku Ewangelii występuje próbne usprawiedliwienie, to jest takie, w którym uczynione przypisanie zasługi okupowej nie jest rzeczywistym, lecz poczytanym. Bóg dał to zarządzenie tak, aby ktoś kto omieszkał poświęcić się i przez to omieszkał wejść do wysokiego powołania, w związku z czym nie byłoby uczynione za niego rzeczywiste przypisanie, mógł jeszcze być kandydatem do tysiącletniego zastosowania, ponieważ każdemu Bóg przydzielił jedno rzeczywiste i tylko jedno rzeczywiste użycie zasługi. Gdyby było uczynione jedno rzeczywiste przypisanie dla kogoś a on omieszkałby wejść do wysokiego powołania, to z powodu braku poświęcenia poszedłby na wtórą śmierć. Lecz tacy nie mając rzeczywistego przypisania, będą mieli dostęp do aktualnego użycia zasługi w Wieku Tysiąclecia z jego próbą do życia dla nich. Tak więc próbne usprawiedliwienie jest łaskawym zaopatrzeniem Boga w celu udzielenia niektórym osobom sposobności wysokiego powołania a wszystkim usprawiedliwionym z wiary, którzy nie poświęcili się w wysokim powołaniu, tysiącletniej sposobności do życia. Dwa warunki muszą być spełnione, aby otrzymać próbne usprawiedliwienie: (1) pokuta wobec Boga i (2) wiara w naszego Pana Jezusa (Dz. 20:21). W pokucie występuje siedem rzeczy: znajomość grzechu, smutek z powodu grzechu, nienawiść do grzechu, opozycja do grzechu i unikanie grzechu oraz miłość do sprawiedliwości i praktykowanie sprawiedliwości. Dwie części występują w wierze a każda ma trzy składniki: (1) umysłowa ocena, działająca po linii wiedzy, zrozumienia i wierzenia w Pana Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela i (2) ufność serca, działająca po linii zapewnienia, przyswojenia i reagowania wobec Pana Jezusa Chrystusa jako Zbawcy.
Ktokolwiek podejmuje kroki pokuty ku Bogu i wiary w Pana Jezusa Chrystusa, otrzymuje próbne usprawiedliwienie przez wiarę, to znaczy, że Jezus czyni poczytane, nie aktualne, przypisanie Swej zasługi okupowej Bogu za takiego a Bóg czyni poczytane, nie aktualne, przypisanie zasługi okupowej Jezusa dla
kol. 2
niego i obecnie traktuje go tak, jak gdyby przypisanie za niego i dla niego było aktualne. W ten sposób widzimy, jak ci, którzy chcą przybliżyć się do Boga muszą wypełnić dwa warunki: pokutę względem Boga i wiarę w naszego Pana Jezusa Chrystusa, jeśli chcą osiągnąć próbne usprawiedliwienie przez wiarę. Lecz ażeby mieć ożywione usprawiedliwienie, musiał był spełnić dwa inne warunki, wtedy gdy ono było osiągalne, to jest, gdy wysokie powołanie było otwarte dla jego aspirantów. Warunkami tymi było: (1) wierność w sprawiedliwości z jednoczesnym ufaniem w zasługę Jezusa, aby być przyjemnym Bogu i (2) zupełne poświęcenie się Bogu w umieraniu dla siebie i świata a ożywieniu dla Boga. Jeśli ktoś uczynił te dwie rzeczy po swoim poświęceniu się i tuż przedtem, gdy Bóg był gotowy przyjąć to poświęcenie przez spłodzenie z Ducha, to wówczas Bóg spowodował, aby Jezus uczynił aktualne przypisanie Swojej zasługi okupowej za niego a Sam Bóg aktualnie dał mu to przypisanie. I przez to aktualne przypisanie za niego i dla niego, zostało ożywione jego usprawiedliwienie (Rzym. 3:24; 1Kor. 6:11; Żyd. 10:14; Jak. 2:14-26). Usprawiedliwienie ożywione, podobnie jak próbne, chociaż wymagające uczynków, to jednak nie dokonuje się przez nie, lecz przez wiarę. W taki sposób widzimy warunki przypisywania okupu obecnie.
Zobaczmy warunki usprawiedliwienia, które będzie działało podczas Wieku Tysiąclecia. W czasie tego wieku nie będzie usprawiedliwienia próbnego, ani ożywionego, ponieważ oba te rodzaje usprawiedliwienia działają na podstawie przypisanej zasługi okupu, jako różnej od zastosowanej zasługi okupu, a w Tysiącleciu nie będzie działała przypisana, lecz zastosowana zasługa okupu. Jedynie zastosowanie zasługi okupowej Chrystusa za niewybranych spowoduje przebaczenie ich grzechów i skreślenie wobec nich przekleństwa Adamowego, w ogóle bez jakichkolwiek wymagań od nich. To wynika w sposób widoczny z przebywania w stanie śmierci: ponieważ tacy będąc nieświadomi, nie mogą nic wiedzieć, ani czynić, lecz zostaną obudzeni ze stanu śmierci, co obejmuje skreślenie wyroku Adamowego a to skreślenie obejmuje przebaczenie ich grzechów. Odmiennie od usprawiedliwienia Wieku Ewangelii, które jest momentalnym w obu jego rodzajach, usprawiedliwienie tysiącletnie będzie wymagało do skompletowania całego Tysiąclecia, ponieważ będzie ono aktualnym a więc różnym od poczytalnego usprawiedliwienia Wieku Ewangelii. A wiara i posłuszeństwo będą warunkami, na podstawie których doskonałość będzie udzielana. Powstali z grobu będą musieli wierzyć, w znaczeniu umysłowej oceny i ufności serca, w tysiącletnie nauki i zarządzenia, ponieważ bez takiej wiary nie będą mogli przyjść do harmonii z nimi, gdyż Bóg nigdy w żadnym wieku nie będzie zbawiał, ani działał z niewierzącymi. Lecz tysiącletnia wiara nie będzie wiarą bez widzenia, taką jaką my obecnie ćwiczymy, lecz taką,