Teraźniejsza Prawda nr 315 – 1981 – str. 26
PODSUMOWANIE NASZEJ PRACY
od 1 listopada 1979 r. do 31 października 1980 r.
| KORESPONDENCJA Otrzymanych listów i pocztówek – 12.702 Wysłanych listów i pocztówek – 10.120 CYRKULACJA LITERATURY Ochotnicza dystrybucja Teraźniejszej Prawdy – 933 Prenumerata Teraźniejszej Prawdy – 7.516 Ogółem Teraźniejsza Prawda – 9.449 Ochotnicza dystrybucja Sztandaru Biblijnego i Zwiastuna – 11.300 Prenumerata Sztandaru Biblijnego – 63.150 Ogółem Sztandar Biblijny i Zwiastun – 74.450 Wykłady Pisma Świętego (oprawa płócienna) – 2.789 l Tom (w papierowej oprawie i w formie broszur) – 725 Epifaniczne Wykłady Pisma Świętego – 706 Foto-Drama Stworzenia (oprawa płócienna) – 427 Życie – Śmierć – Przyszłość – 220 Śpiewniki – 370 Manny – 595 Książki Poematów – 235 Broszury (Piekło, Spirytyzm, Cienie Przybytku) – 642 Broszury: Żydowskie Nadzieje i Perspektywy, Nauki “Św. Jehowy” i RSV, AI, GT, HUD, PYR, BA itd – 6.635 Indeksy – 55 Inne publikacje, Biblie itd. – 2.121 Razem książki i broszury – 15.520 Karty Boskiego Planu, Przybytku i Piramidy – 119 Ochotnicza dystrybucja broszur – 179.594 Ulotki – 620.755 Listy do osób w żałobie – 27.550 |
SŁUŻBA PIELGRZYMSKA FINANSE |
CHRYSTUS – JEGO OKUP
(ciąg dalszy z Ter. Pr. Nr 313 TP 1980,95)
To przyprowadza nas do rozpoznania sofistyki uniwersalistów na temat doktryny pojednania, którą oni prezentują z dużą perwersją, jako prawdopodobnie ich główny dowód na uniwersalizm. Prawdopodobnie używają w tym zakresie słowa “pogodzenie” raczej, preferując je wobec słowa “pojednanie”, ponieważ to ostatnie słowo widocznie bardziej wykazuje ich sofistykę w tym przedmiocie. Słowo “pojednanie” zakłada, że dwie strony są z sobą wzajemnie poróżnione, że są w stosunku do siebie nieprzyjazne, ponieważ z takiego czy innego powodu, nie są z siebie zadowolone. Pojednanie jest dziełem doprowadzającym je do wzajemnej przyjaźni przez usunięcie z ich drogi rzeczy powodujących wzajemnie niezadowolenie i przez wywoływanie w skutkach takich rzeczy, które przyprowadzają obie strony do wzajemnego zadowolenia z siebie. Stosując to w odniesieniu do Boga i człowieka widzimy, że oni nie są zadowoleni z siebie: Bóg nie jest zadowolony z człowieka z powodu jego grzechu a człowiek nie jest zadowolony z Boga z powodu Boskiej świętości. Nieprzyjaźń w Bogu została wywołana przez grzech Adama i została zwiększona przez dalszy grzech człowieka, a w człowieku została ona wywołana przez wprowadzenie Boskiego karania za grzech i domaganie się od człowieka posłuszeństwa wobec Boskiego prawa, co spowodowało niezadowolenie grzesznego człowieka. Przeto wzajemne pojednanie w tych zarysach składa się