Teraźniejsza Prawda nr 314 – 1981 – str. 13
Podobnie, niektóre drugorzędne łaski tworzą części gorliwości. Jest to widoczne w przypadku jej hojności, pracowitości, samoofiary (która powstaje szczególnie wtedy, kiedy miłość życia usiłuje zdobyć nad nami kontrolę i jest w tym tłumiona), odwagi w obecności niebezpieczeństwa oraz uniżoności w pewnych związkach, jak na przykład, w przypadku upokorzenia się w interesie jej celów. W zakresie trzeciorzędnych łask, w pewnych związkach składnikami gorliwości stają się: cześć, radość, posłuszeństwo, cichość, wielkoduszność i wierność. Natomiast inne trzeciorzędne łaski, takie jak uprzejmość i umiarkowanie, nie stanowią jej części, ale często występują w sytuacji łagodzenia jej. Widzimy więc, że gorliwość jest złożona z wszystkich rodzajów łask. W rzeczywistości składa się ona z większej ilości różnych łask, aniżeli jakakolwiek inna trzeciorzędna łaska.
RODZAJE GORLIWOŚCI
Gorliwość może być zarówno świecka jak i religijna, to znaczy, że ona może się rozwijać w sprawach świeckich i religijnych. Nauczyciele, którzy energicznie przygotowują się i energicznie uczestniczą w świeckiej nauce, rozwijają świecką gorliwość. Ci, którzy są gorliwi w zdobywaniu świeckiego wykształcenia, bogactw, własności, urzędów, stanowisk, przedsiębiorstw, fabryk, reputacji, zaszczytów, sztuk pięknych, wiedzy, filozofii, domów, rodzin, armii, zawodów, itp., mają gorliwość świecką. A ci, którzy są gorliwi w zdobywaniu religijnego wykształcenia, bogactw, własności, urzędów, stanowisk, pracy, reputacji, zaszczytów, charakteru, itd., mają gorliwość religijną.
W świeckiej gorliwości często spotykamy wiele grzechów mieszanych, jakie ludzie popełniają, by osiągnąć swoje cele kierując się grzesznymi i błędnymi motywami, myślami, słowami i czynami, jak to można dostrzec w przypadku licznych polityków, przedsiębiorców, bogaczy, itd., podczas gdy z drugiej strony ludzie często starają się osiągnąć swoje świeckie cele przez sprawiedliwe motywy, myśli, słowa i czyny, jak to widać w przypadku licznych reformatorów, filantropów, nauczycieli, itd., na przykład reformator więziennictwa Howard, emancypator niewolnictwa Lincoln, reformator wstrzemięźliwości Frances Willard, filantrop Sir Moses Montefiore, nauczyciel Horace Mann, itd.
Jeszcze inni usiłują zabezpieczyć świeckie cele swojej gorliwości mieszanymi motywami, myślami, słowami i czynami, to znaczy, że gorliwie usiłowali zdobyć je przez mieszaninę, na przykład, grzesznych i sprawiedliwych pobudek, słów i czynów, jak o tym świadczą przykłady licznych mężów stanu, patriotów, uczonych, filozofów, mówców, prawników, lekarz; itd. Jehu jest biblijnym przykładem dobrej, świeckiej i religijnej, gorliwości a Faryzeusze złej, świeckiej i religijnej, gorliwości.
Te trzy rodzaje gorliwości spotykamy w świecie religijnym. Liczni hierarchiści, klerykaliści,
kol. 2
twórcy fałszywych religii, przesiewacze i wszyscy hipokryci, członkowie wtórej śmierci, na przykład, Judasz, papież Aleksander VI, panowie Barbour, Henninges i inni, którzy z gorliwością starali się osiągnąć swoje religijne cele za pośrednictwem złych pobudek, myśli, słów i czynów. Rzeczywiście usprawiedliwieni i poświęceni, w Prawdzie jak i poza nią, przez cały Wiek Ewangelii byli gorliwi w sprawach religijnych, powodowani dobrymi motywami, myślami, słowami i czynami, jak na to wskazują liczne przykłady, takie jak: Jezus, Paweł, Jan, Ariusz, Klaudiusz z Turynu, Marsyliusz, Wessel, Russell, itd., i ci wszyscy usprawiedliwieni, którzy zrobili postęp aż do poświęcenia. się i w poświęceniu. Jako przykłady religijnej gorliwości uprawianej w wyniku mieszanych motywów, myśli, słów i czynów można przytoczyć lewitów Wieku Ewangelii, którzy nigdy się nie poświęcili i nieczystych lewitów Wielkiej Kompanii oraz Młodocianych Godnych.
Kaznodzieja-poeta, Horatius Bonar, autor licznych hymnów, łącznie z Nr 250, w naszym śpiewniku „Dla wszystkich ziemskich dusz”, mówi o swoim śnie ilustrującym tych, których gorliwość jest mieszaniną. W tym śnie anioł zważył jego gorliwość, która wyniosła 100 procent. Z tego powodu pastor odczuł zadowolenie, które minęło, gdy anioł dokonał analizy gorliwości, stwierdzając w niej 14 procent samolubstwa, 15 procent sekciarstwa, 22 procent światowości, 23 procent miłości do człowieka i 26 procent miłości do Boga. Dobrze byłoby, gdybyśmy zanalizowali naszą gorliwość, która może okazać się gorsza, aniżeli ta ze snu dra Bonara. Jezus, Mojżesz, Eliasz i Paweł są przykładami dobrej, biblijnej gorliwości.
PRZESZKODY GORLIWOŚCI
Liczne są osobowe i bezosobowe przeszkody prawdziwej gorliwości. Pierwszą i główną przeszkodą jest szatan i jego towarzysze, upadli aniołowie. Oni ciągle stawiają przeszkody na drodze prawdziwej gorliwości, czasami przez wewnętrzne przeszkody w zakresie subtelnych pokus a niekiedy przez zewnętrzne warunki, trudne do przyjęcia przez prawdziwą gorliwość. Ale w tych doświadczeniach prawdziwa gorliwość staje się bardziej agresywna, czysta i silna. Nasze upadłe ciało podsuwa liczne przeszkody prawdziwej gorliwości. Ono powołuje się na pychę, przeciwną opinię publiczną, indolencję, strach, wątłe zdrowie, niebezpieczeństwo dla życia i ciała, utratę własności, stanowiska, popularności, przyjaciół, wzajemnej miłości małżonków, rodziców, dzieci i przyjaciół, obrona państwa, jako przeciwdziałająca gorliwości dla Pana, Prawdy, braci i dobra sprawy Bożej. Przezwyciężanie tych względów wymaga stałej walki, szczególnie wewnętrznej, a czasami zewnętrznej.
Świat także przedstawia swój własny szczególny zestaw przeszkód do chrześcijańskiej gorliwości. Na pewno opinia publiczna kształtowana przez szatana i świeckie oraz religijne instytucje kontrolowane przez niego, zawsze