Teraźniejsza Prawda nr 163 – 1955 – str. 90
korzystnie na jego stronę przed J., wiedząc jak wielce J. sprzyjał im (Mów… Salomona … żeć nie odmówi, w. 17). Przekonał siebie bez dowodu Pisma świętego, że był sprawcą winnicy z przypowieści o groszu. To doprowadziło go do przyspieszenia druku 7 tomu, przypuszczalnego grosza. Tak go on nazwał a nawet dał zrobić kliszę grosza i wydrukował go na dedykacyjnej stronie tej książki. Jako mniemany sprawca, poczuł się być usprawiedliwionym by przygotować, wydrukować i rozdać 7 tom bez jakiegokolwiek upoważnienia zarządu Dyrektorów Towarzystwa. Przez 7 tom i dodatkowe pisma (Strażnice, itd.) szukał on współpracy Przymierza Sary w jego sługach, oraz pragnął by oni skłonili J. do wyrażenia zgody na jego posiadanie władzy rozdawania grosza, władzę, którą posiadał wyłącznie brat Russell (mi dał Abisag, ojciec tułaczki, w aluzji do popełnionych omyłek mieszając drugie uderzenie Jordanu z pierwszym; Sunamitkę, dwa miejsca wypoczynku, w aluzji do dwóch uderzeń Jordanu).
W duchu uczciwości Przymierze w niektórych swych sługach pomyślało, iż będzie dobrze przedstawić tę sprawę J. (Dobrze będę mówiła … z królem, w. 18), a przeto, poszli do J. aby zwrócić jego uwagę na tą sprawę (szła … do Salomona … za Adonijaszem, w. 19). J. okazał wielki szacunek dla Przymierza Sary w jego sługach (wstał król … pokłoniwszy się); a chociaż zajmował stanowisko wysokiego zaszczytu, mocy i autorytetu, to jednak okazał, że również żywił dla Przymierza najwyższą uległość w podobnych względach (stolicy … stolicę matce … po prawicy jego). Wtedy Przymierze przez tych sług poprosiło o zapewnienie J. że nie będzie głuchy na prośbę uczynioną w zgodzie z wymaganiami charakteru Przymierza i zapewnił ich, iż o cokolwiek proszone będzie w zgodzie z tym nie zostanie odmówione (Proś … odpowiedział król … ci nie odmówię, w. 20). Potem Przymierze Sary w niektórych swych sługach poprosiło aby moc rozdawania grosza była uznaną, jako należąca do J.F.R. (Niech będzie dana Abisag Sunamitka Adonijaszowi, w. 21), albowiem wielu, chociaż posiadało wymagania charakteru Przymierza Sary w wielkiej mierze, to jednak zbłądzili byli, a w dobroci swych serc, bez starannego zwrócenia uwagi na zawarte zasady, usiłowali tym sposobem zapobiec rozerwaniu i utrzymać braci razem (bratu twemu).
kol. 2
J. uprzejmie mówił do tych drogich braci, ponieważ byli oni sługami Przymierza Sary (król … rzekł matce swojej, w. 22). Rozprawiał on z nimi o urzędowych funkcjach br. R., szczególnie o jego wyłącznej władzy rozdawania grosza (którą on wykonywał w uderzeniu Jordanu; E tom 6, str. 42), a przez Pismo święte stawiał zarzuty przeciwko ich usiłowaniu aby zdobyć jego zgodę na tę władzę, jako należącą do J.F.R. (Przeczże prosisz o Abisag … Adonijaszowi). On również rozprawiał z nimi o urzędowych funkcjach J. jako posłannika Epifanii, przypominając im, że jeżeli bez podstawy Pisma świętego oni prosili o taką łaskę dla J.F.R., to mogliby z równą właściwością (?) prosić dla niego również o urząd posłannika Epifanii, jako Pańskiego wykonawcy, oraz że J. powinien oddać swój urząd jako taki J.F.R., aby zachować społeczność wśród braci i ponieważ J.F.R. był jego bratem – albowiem byli oni obaj usynowieni przez brata R. (Dawida) chociaż nie z tej samej matki – (uproś mu i królestwo, albowiem on … bratem). Niewłaściwość takiego postępowania była jeszcze więcej podkreśloną przez wymienienie popierających zwolenników J.F.R. w jego postępowaniu chwytania za władzą, zarówno wybitni bracia utratnicy koron (Abijatara kapłana) jak i źli kontrowersyjni wodzowie (Joaba, szczególnie A.H. Mac Milian C.J. Woodworth, W.E. Van Amburgh, itd.), jako jego prawdopodobni pomocnicy, gdyby otrzymał urząd J.
Uznając oszukaństwo i zdradzieckość jakie przeważały nad Przymierzem Sary w niektórych jego sługach, żywiących takie myśli i działających w zgodzie z nimi, chociaż czynione z dobrych pobudek, J. uroczyście postanowił w wierności dla Boga (przysiągł Salomon przez Pana, w. 23) że J.F.R. ( Adonijasz) starając się zdobyć władzę (mówił …. te słowa) czynił to na swoją własną zgubę (przeciwko duszy swej). Uroczyście przyrzekł on Bogu, który mianował i wywyższał go, jako posłannika epifanii aby nastąpił po bracie R., jako Pański wykonawca, tak jak to Pismo święte wskazywało (jako żywy Pan … utwierdził, i posadził na stolicy Dawida … mi zbudował dom, jako obiecał, w. 24), że J.F.R. będzie natychmiast przedstawiony całkowicie, jako czyniciel zła i zbity w jego oszukańczych i błędnych naukach (dziś zabity będzie Adonijasz). Potem J., jako Pański wykonawca na Epifanię (król Salomon, w. 25) przez moc albo służbę (rękę) zatrzymujących korony