Teraźniejsza Prawda nr 163 – 1955 – str. 86
to ostrzeżenie ze strony J. miały miejsce 3 listopada, kiedy J. powiedział J.F.R., odpowiadając na jego pytanie, że pewien brat otrzyma polecenie czuwania nad pracą Pańską i ostrzegł go przed sięganiem po tę władzę. To ostrzeżenie było też powtórzone między innymi wtedy, kiedy J. obiecał popierać go jako prezydenta Towarzystwa tak długo, jak długo będzie on przestrzegał nauk i zarządzeń br. R. To ostrzeżenie J. stałoby się szczególnie aktualne, gdyby J. protestował przeciw wtrącaniu się J.F.R. w jego brytyjską pracę. Zapewnienia te dały J.F.R. spokój i przez jakiś czas pracował on w harmonii z wykonawczymi aktami J. w Wielkiej Brytanii (ołtarza… ukłonił się). J. wtedy polecił mu by wykonywał pracę jako prezydent Towarzystwa (do domu swego).
(42) Epizod z 1Król 2:1-11 miał miejsce w figurze i pozafigurze wg. w. 12 przed większością wydarzeń z 1Król. 1:41-53. Pod koniec swego życia (przybliżał się czas śmierci…; 1Król. 2:1) brat R. przez akt wskazywał na to, że niedługo umrze, dając J. zachęty w obliczu zbliżającej się śmierci słowem i czynem (ja idę w drogę; w. 2), aby był silny, wierny i odważny w swym urzędzie (bądź mężem… zachowaj ustawy Pana; w. 3) i wiernie przestrzegał naprawiających (wyroków), etycznych (przykazań), doktrynalnych (sądów) i typowych (świadectw) nauk Pańskich (jako napisano w zakonie), aby powodziło mu się w czynach (abyć się szczęściło wszystko) i przedsięwzięciach (ze wszystkim, do czego się obrócisz). W ten sposób wypełni się Słowo Boże względem brata R. (utwierdził Pan słowo swoje; w. 4), że Bóg mu da wiernego syna, by doglądał pracy Pańskiej oraz jej wypełnienia (jeśli będą strzec… w prawdzie… serca… duszy… nie będzie wytracony… z stolicy izraelskiej). Specjalnie zaś w Dallas dnia 21 października ostrzegł on przeciw złym kontrowersyjnym wodzom w ogóle, a szczególnie przeciw kierownikom brytyjskim (Joab; w. 5), którzy źle traktowali go i ze złą intencją pozbawili braterskiej społeczności dwie inne grupy bez winy wodzów (co uczynił… Abnerowi… Amazie… wylał krew… czasu pokoju) w ten sposób brudząc swą służbę i swe postępowanie (krwią pas rycerski… nogach). Wskazywał on, że J. powinien postąpić względem nich zgodnie z mądrością daną mu przez Pana w zwalczaniu
kol. 2
ich (uczynisz według mądrości… do grobu). J. wiernie wykonywał to zwalczając takich ludzi w okresie Epifanii. Przez słowo i czyn brat R. zachęcał J. by karmił Prawdą tych, którzy w przesiewaniu 1908-1911 podtrzymywali go (nad synami Barsylai… jadają… przyszli do mnie… Absalomem w. 7). Podobnie przez czyn i słowo nakazywał on J. nie traktować jako niewinnych tych, którzy rzucali na niego oszczerstwa podczas tego przesiewania (Semej… złorzeczył… gdym szedł do Mahanaim; w. 8) pomimo tego, że wyrazili oni później żal, a on obiecał im, iż ich nie odtrąci (zaszedł mi w drogę… przysiągłem… nie… mieczem). Brat R. chciał, by J. bronił go w swych pismach (nie przepuszczaj mu… mądrym… uczynić… sędziwość… do grobu; w. 9). To także J. uczynił zwalczając te oszczerstwa w swych opisach o wspomnianym wyżej przesiewaniu oraz tych, którzy miotali je na brata R. w owym czasie. Brat R. zmarł 31 października 1916 r. (zasnął Dawid; w. 10) i został otoczony pełną czci pamięcią w sferze swojej działalności wykonawczej (w mieście Dawidowym; w. 10). Wykonywał on swój urząd jako wojownik – wykonawca przez lat 40 i 6 miesięcy (2Sam. 2:11) a mianowicie od 31 maja 1876 r. do 31 października 1916 r., przy czym 7,5 lat we wspólnym stowarzyszeniu się z braćmi, których traktował jako równych sobie (Hebron, przyjaźń; 2Sam. 2:11; 1Kron. 29:26, 27) oraz 33 lata jako wyłączna władza w swojej działalności wykonawczej (Jeruzalem). J. nastąpił po nim nie w jego urzędzie „onego Sługi” nad domownikami, ale jako Pański wykonawca na Epifanię, po czasie, gdy brat R. zakończył swe życie pełne mądrej rady (w starości dobrej; 1Kron. 29:28), pożytecznego żywota (pełen dni), bogactwa wiedzy i łaski (bogactw) oraz wysokiego urzędu (sławy). Życie jego było omówione w różnych pismach i opowiadaniach niektórych sług Prawdy z epoki Filadelfijskiej (zapisane w księgach Samuela; w. 29) jak również omówione przez pielgrzymów zatrzymujących korony (Natana) oraz omówione przez niego i przez J. (Gada). Wszystkie te pisma przedstawiają jego wykonawcze akty (królowanie; w. 30), jego władzę (możność) oraz doświadczenia prawdziwego i nominalnego ludu Bożego (z czasami… za niego… przeszły).