Teraźniejsza Prawda nr 160 – 1955 – str. 35
przez Boga (Jana 6:44), może przystąpić i przyswajać sobie (jeść) te doskonałości i prawa, które Jezus zdobył przez Swą ofiarę za nas. My jemy lub przyswajamy sobie ciało Jezusowe wiarą, tj. przez wiarę przyswajamy sobie te zasługi, które, jako doskonały człowiek, On posiadał, a które złamał lub ofiarował za nas.
My oceniamy piękność zarządzeń Boskich, chociaż ta ofiara jest dostateczną za wszystkich, nikt nie może otrzymać życia przez nią aż uzna i przyjmie Jezusa jako swego Życiodawcę, tym sposobem przyswajamy sobie żywy chleb. Z tego punktu zapatrywania, uznanie okupu jest potrzebne do otrzymania życia nie tylko podczas Wieku Ewangelii, lecz także podczas Wieku Tysiąclecia. To będzie na wieki prawdą, że jeśli nie będziecie jedli ciała Syna człowieczego, i pili krwi jego, nie macie żywota w sobie.” Że danie okupu jest podstawą wszystkich błogosławieństw musi być na zawsze uznawane. Nikt nie może przystąpić do Ojca, lub być z Nim pojednany, gdyby nie złamane ciało i przelana krew „Baranka Bożego, który gładzi grzech świata,” który „zgładził grzech przez ofiarowanie samego siebie” (Ew. Jana 1:29; Żyd. 9:26).
ZBAWIENIE Z POTĘPIENIA ADAMOWEGO BEZWARUNKOWE
Lecz niektórzy mogą się dziwić że, podług wiersza 53 naszego tekstu, życie jest zależne na naszym jedzeniu ciała Jezusowego i picia Jego krwi, podczas gdy inne teksty, jak Rzym. 5:18, wskazują że, przez sprawiedliwość Jezusową przyszedł dar „na wszystkich ludzi”. Sprawa stanie się jasną jeżeli weźmiemy pod uwagę, że nasz tekst, a nawet cały cytat (Jana 6:27-58) opisuje życie wieczne i jak ono może być osiągnięte, podczas gdy Rzym. 5:18 podaje usunięcie wyroku Adamowego od wszystkich. Chrystus z łaski Bożej „za wszystkich śmierci skosztował” (Żyd. 2:9); zatem każdy musi otrzymać korzyści z śmierci Jezusowej, danej za niego. Będzie uniwersalne zbawienie z pod przekleństwa śmierci Adamowej, ponieważ Bóg „chce (z własnej woli) aby wszyscy ludzie, byli zbawieni i ku znajomości prawdy przyszli” (1Tym. 2:4). Lecz Pisma pokazują, że nie będzie uniwersalnego zbawienia do życia wiecznego, ponieważ „jeźli nie będziecie jedli ciała Syna człowieczego, i pili krwi jego, nie macie żywota w sobie.”
kol. 2
Wielu tego nie uczyni, a więc zginie „wtóra śmiercią.”
Ten „dar” Rzym. 5:18 jest uniwersalnym dla Adama i każdego członka jego rodzaju, ponieważ będzie „dla wszystkich”. Lecz ten dar Boży przez Chrystusa nie zapewnia życia wiecznego nikomu jak tylko pod specjalnymi warunkami. Z powodu przyszłego zastosowania ofiarniczej zasługi Chrystusowej za wszystkich, będzie sprawiedliwym dla Boga aby obudził świat ze śmierci i dał wszystkim sposobność osiągnięcia usprawiedliwienia do życia wiecznego. Zatem widzimy, że ten „dar” Rzym. 5:18 – nie znaczy to samo co usprawiedliwienie do życia, które jest zależne na jedzeniu „żywego chleba.” „Dar (darowanie grzechów Adamowych na podstawie zasługi okupu: ‘dar z łaski z wielu upadków’ – Rzym. 5:16) przyjdzie (jak i w wierszu 19 powinno być – wiele się ich stanie sprawiedliwymi ) na wszystkich ludzi ku (w celu umożliwienia im użycia sposobności jego przyjęcia, co da im uzyskanie) usprawiedliwieniu żywota.” Następny wiersz (w. 19) dowodzi, że dar jest postawiony na zasłudze okupu, który sprawia przekreślenie grzechu Adamowego i potępienia, ponieważ daje on powód dla którego ów dar ma przyjść na wszystkich ludzi: „przetoż jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu się ich stało, grzesznymi (uczestnikami grzechu Adamowego) tak też przez jednego wielu się ich stanie sprawiedliwymi (dostąpią przebaczenia grzechu Adamowego).”
ZBAWIENIE DO ŻYWOTA JEST WARUNKOWE
Podczas gdy wiele tekstów pokazuje, że jest uniwersalne zbawienie od Adamowego wyroku śmierci, co jest bezwarunkowym, a więc nie jest zależne od wiary, inne teksty mówią o zbawieniu do żywota wiecznego, które jest zależne od wiary i posłuszeństwa. Na przykład, Ew. Jana 3:15, 16 pokazuje, że zasługa okupu Jezusowego wymazuje Adamowy wyrok śmierci („nie zginął.”) i daje” sposobność otrzymania zbawienia i życie wieczne („żywot wieczny”) przez wiarę („każdy kto weń wierzy”). Tylko ci którzy będą wierzyli w Syna otrzymają życie wieczne; „ale kto nie wierzy Synowi, nie ogląda żywota (wiecznego) (w. 36). Dz. 3:23 pokazuje, że życie wieczne dla świata zależy od posłuszeństwa.
A więc nie tylko Kościół, lecz także świat musi jeść chleb żywota jeżeli chce