Teraźniejsza Prawda nr 160 – 1955 – str. 34
sprawiedliwości, miłości i mocy niebiańskiego zmysłu, i przyszłych błogosławieństw w Królestwie).
Lecz dlaczego było potrzebnym aby ten Chleb, który zstąpił z nieba był złamany – zabity – za nas? Dlatego że nie mieliśmy w sobie życia. Śmierć działała i połykała cały rodzaj ludzki. Mylnym jest myśleć, że tylko Adam był pod wyrokiem śmierci. Apostoł mówił o całym rodzaju ludzkim gdy powiedział w liście do Efez. 2:3, że my byliśmy z przyrodzenia dziedzicznie dziećmi gniewu (z powodu wyroku śmierci, Rzym. 1:18, 32), „jako i drudzy.” On bardzo jasno pokazuje (Rzym. 5:12-19) że cały rodzaj ludzki nie tylko bierze udział w śmierci, lecz także udział w wyroku śmierci z Adamem. To staje się jasnym z całego cytatu, zwłaszcza gdy weźmiemy pod uwagę myśli podane pomiędzy wierszami 16-18. Wiersz 16 pokazuje, że wyrok Adamowy był wyrokiem śmierci; a w. 18 objaśnia to, pokazując że ten wyrok śmierci przeszedł na wszystkich ludzi przez Adama; z powodu przekroczenia jednego człowieka było skazanie wszystkich ludzi na śmierć. A więc cały rodzaj stał się spadkobiercą nie tylko śmierci, lecz także wyroku śmierci, od Adama.
To jest także widocznym z 1Kor. 15:22 „Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają.” To nie znaczy, że wszyscy w Adamie aktualnie wstąpią w stan śmierci, lecz że wszyscy w Adamie aktualnie wchodzą pod wyrok śmierci. Cały Plan Boży a zwłaszcza jego główny zarys, okup, jest tym punktem dokoła którego wiruje myśl że cały rodzaj znajduje się pod wyrokiem śmierci w Adamie, i że tym jest umieranie, nie tylko dlatego, że ludzkość odziedziczyła niedoskonałe życie od niego, i że musi spędzić swą egzystencję pośród niedoskonałych warunków pomagających ku śmierci, lecz także dlatego, że spoczywa na niej wyrok Boskiej Sprawiedliwości tj. śmierć (Jana 3:36), jaką odziedziczyła od Adama. Chociaż ten wyrok przeszedł na wszystkich w Adamie, pośrednio, tj. przez niego, to jednak aktualnie ich dotyka przez ten wyrok. Przeczyć tej myśli znaczyłoby zapieranie się okupu.
Ponieważ wszyscy z rodzaju Adamowego byli w jego biodrach gdy on zgrzeszył i ściągnął na siebie wyrok śmierci, jest łatwym do zrozumienia słowa Apostoła z listu do Rzym. 5:12: „Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez
kol. 2
grzech śmierć: tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.” Chociaż jeszcze nie urodziliśmy się, a tylko byliśmy w biodrach Adama, ale już wtedy byliśmy jego częścią gdy on zgrzeszył. Cały rodzaj Adamowy był pod tym samym wyrokiem śmierci, nikt zatem nie mógł dla siebie otrzymać życia, i nie było nikogo ktoby mógł odkupić swego brata, lub dać Bogu za niego okup (Psalm 49:8) – wszyscy byli pod wyrokiem i umierający. Lecz ostateczność człowieka była Boską sposobnością: Bóg przygotował Tego, który był tej samej ludzkiej natury, chociaż nie był z rodu Adamowego będącego pod wyrokiem (lecz z nieba) dlatego, mógł dać okup (równoważną cenę) i mógł być przyjemnym Odkupicielem za Adama i jego rodzaj będący w jego biodrach. Z powodu grzechu Adamowego, on i jego potomstwo byli odcięci lub odsunięci od drzew żywota w ogrodzie Eden, a zatem nie mogli żyć (1 Moj. 3:22-24), to jednak teraz rodzajowi ludzkiemu przedstawiony był Jezus, Chleb Żywota, dar nieba, którego przyjęcie przywróciłoby im życie i utracone błogosławieństwa.
ŻYWY CHLEB
W naszym tekście Jezus mówi o Sobie, że jest „chlebem żywym, który z nieba zstąpił.” On zstąpił jako pokarm aby wybawić umierający rodzaj od śmierci przez danie samego siebie w Swym doskonałym człowieczeństwie, w Swym prawie do życia i w Swych prawach życiowych, jako prawdziwy pokarm, aby rodzaj ludzki mógł żyć wiecznie. Gdyby On miał ludzkiego ojca i gdyby nie przyszedł z nieba (gdyby On nie miał przedludzkiego życia, które stało się nasieniem, a które zapłodniło jajko w pannie, zamiast nasienie męskie), On nie mógłby stać się chlebem żywym; ponieważ z ludzkim ojcem On Sam potrzebowałby żywego chleba, a więc nie mógłby dostarczyć go drugim. On był istotnie Tym „chlebem który zstąpił z nieba … a kto je ten chleb, żyć będzie na wieki” (w. 58).
Chociaż Jezus był tym chlebem żywota, potrzebnym było aby był złamany, ofiarowany – aby umarł za nas zanim by ktokolwiek z naszego pod wyrokiem rodu mógł skorzystać z Jego zasługi; On, będąc doskonałym mężczyzną, dał Siebie samego jako odpowiednią cenę za Adama aby zmazać przekleństwo śmierci, które przeszło na Adama i rodzaj w jego biodrach gdy on zgrzeszył. Obecnie każdy, który został skażony przez Adama, gdy jest pociągnięty