Teraźniejsza Prawda nr 159 – 1955 – str. 23
usprawiedliwionym i uświęconym. Praca Merarytów przy wznoszeniu przybytku nim przybyli Kaatytowie wraz z okrytymi świętymi sprzętami i naczyniami wyobraża (1), że wydawcy i redaktorzy pism Gersonitów na temat usprawiedliwienia i uświęcenia pracują razem z pozaobrazowymi Gersonitami, by przywieść ludzi do usprawiedliwienia i uświęcenia i (2), że przez poprzednią pracę pozaobrazowych Merarytów w redagowaniu, drukowaniu i wydawaniu Biblii i innych religijnych dzieł dalsza pomoc będzie dana ustnie lub w druku dzięki wiedzy Kaatytów.
(42) Przykładem tego może być, że wcześniejsze greckie i hebrajskie wydania Biblii stały się cenną pomocą dla pozaobrazowych Gersonickich i Amramickich Kaatytów do wydania jeszcze więcej ulepszonych recenzji. Tak więc Grecki Testament Griesbach’a, którego tekst jest użyty w grecko- angielskim Diaglocie, pomógł Lachmannowi do wydania jego greckiej recenzji. To znowu z kolei pomogło Tischendorf’owi w dokonaniu wielu ulepszeń w wydaniu Lachmann’a. Tischendorf znów ułatwił Westcott’owi i Hort’owi ich dalszy postęp. Ostatecznie, dzięki pomocy uzyskanej z wydania Westcotta i Horta pan Panin mógł wydać swój Liczbowany Grecki Testament (Numeric Greek Testament), który poprzez zmiany nie oparte na używaniu sąsiednich liczbowań, umożliwia nam czytanie poprawne Nowego Testamentu w języku greckim. Do jak wielkiego stopnia te jego poprawki są oparte na liczbowaniu sąsiednich tekstów, które Bóg umieścił w Biblii jako ostrzeżenie przeciw błędom, które niektórzy mogliby uważać za poprawną interpretację, tego jeszcze nie wiemy i musimy zaczekać, aż on ogłosi obszerny wstęp do swojego Liczbowanego Greckiego Testamentu, gdzie, jak się dowiadujemy, ma on zamiar ukazać proces, przez który każde czytanie wydania Westcott’a i Hort’a zostało poprawione lub usprawiedliwione. Przez użycie liczbowania tekstów sąsiednich użytych jako dowód przy czytaniu, pan Panin przesunął przecinek podany błędnie w tekście Łuk. 23:43. Widzimy więc, że każdy następny wydawca opiera się na swym poprzedniku. To samo jest widoczne w pracy postępujących po sobie Kaatyckich greckich i hebrajskich leksykografów, gramatyków, egzegetów, twórców dzieł wykazujących zgodność tekstów, autorów piszących introdukcje czyli obszerne wstępy do dzieł,
kol. 2
tłumaczy, historyków, biografów, archeologów, chronologów, geografów, dogmatyków, apologetów i etyków. Innymi słowy, w miarę jak Kapłańska Prawda postępowała, każda następująca po sobie część siedmiu aniołów posuwała się naprzód zgodnie z założeniami ustanowionymi przez poprzedników; podobnie, Kaatyckie pomoce dawane wodzom-bez-koron, ich braciom Lewitom i pozafiguralnemu obozowi odnosiły się do wciąż postępującej Prawdy, pozaobrazowi Kaatytowie postępowali po swych poprzednikach. Aby zaś przedstawić, że pozaobrazowi Meraryci będą przygotowywać tego rodzaju postępującą pracę przez wydawanie, drukowanie i rozpowszechnianie dzieł swych poprzedników, figuralni Meraryci wznieśli swoje części namiotu zgromadzenia nim przybyli Kaatytowie.
(43) Jeśli chodzi o pozaobrazowych Kapłanów logiczna pozycja pozaobrazowych Kaatytów była taka, by mogli im służyć pomocą. To jest przedstawione we figurze przez przebywanie Kaatytów we środku orszaku, bliskiego zarówno początku jak i tyłu pochodu. Dzięki tej to pozafiguralnej pozycji ofiarowywali oni Kapłanom różne pomoce, które przez powyżej wskazane działalności pozaobrazowych Kaatytów stawały się dla nich dostępne; tak więc nosili oni dla Kapłanów pozafiguralne sprzęty i naczynia przykryte. W podobny sposób usługiwali oni wodzom z utratników koron, którzy jako jednostki aż do r. 1917 uważani byli przez Boga z innego punktu widzenia jako Kapłani, gdyż aż do r. 1917 nie było Wielkiego Grona a przez cały Wiek począwszy zaraz po Zesłaniu Ducha Świętego byli wodzowie, którzy utracili korony. Ogólnie mówiąc pomoce, które pozaobrazowi Kaatytowie dawali pozaobrazowym Izraelitom, w odróżnieniu od Kapłanów i Lewitów, były naturalnie nie bardzo głęboko naukowe. Raczej były one charakteru popularnego, uproszczeniem problemów, ogólnym badaniem a nie zaś w szczegółach jak np. ogólne tłumaczenia, mniej naukowe konkordancje, takie jak: Cruden’a, Walker’a, Hazard’a i Englishmana, lub proste wstępy i proste prace egzegetyczne, harmonetyczne, historyczne, apologetyczne, doktrynalne, etyczne, archeologiczne, chronologiczne i geograficzne, takie jakie można np. znaleźć w specjalnych wydaniach Biblii takich jak Oxfordzkie wydanie, Baxter’a, Holman’a, Schofield’a i Winston’a Biblii nauczyciela i innych popularnych wydawnictwach, włączając w to łatwiejsze słowniki biblijne i religijne encyklopedie.