Teraźniejsza Prawda nr 158 – 1955 – str. 3
(Dz.Ap. 5:1-11), którzy byli odcięci, tym sposobem usunięci ze społeczności z wiernym ludem Bożym z przyczyny ich zamiłowania do pieniędzy i ich usiłowaniu oszukania drugich. Pamiętamy jak to się stało w wypadku Szymona (Dz.Ap. 8:9) i innych wspomnianych w Nowym Testamencie. Niektórzy są nieczystego serca, chociaż drudzy tego nie poznają. Jak Pisma (Łuk. 16:15) dają do zrozumienia, niektórzy mają wiele uznania pomiędzy ludźmi są nieczystymi w oczach Bożych. A inni, którzy nie mają wiele uznania pomiędzy ludźmi, mają wiele uznania, od Boga, „Świat nie zna nas, iż onego nie zna” (1Jana 3:1).
NACZYNIA PRZYBYTKU
Oprócz kadzielnic było cztery różne gatunki naczyń należących do miedzianego ołtarza (4Moj. 4:14; 2Moj. 38.3), złotego stołu (4Moj. 4:7), złotego świecznika. (4Moj. 4:9) i możliwie do złotego ołtarza (4Moj. 4:11, 12). W 2Tym. 3:16,17 mamy podane, że Pismo św. poucza o czterech kierunkach myśli: (1) „nauka” czyli doktryna, (2) „strofowanie”, tj. odpieranie błędu, (3) „naprawę,” tj. niepopieranie i usuwanie złych zalet i złych postępków, i (4) „ćwiczenie w sprawiedliwości,” tj. wpajanie właściwych zalet i postępków. Wierzymy, że cztery gatunki naczyń połączonych z czteroma sprzętami Przybytku odpowiadają czterem różnym naukom biblijnym wspomnianym w 2Tym. 3:16, 17. Fakty wypełnienia także wskazują, że ten wniosek jest poprawny, ponieważ, oprócz biblijnych cytatów (kadzielnic), lud Pański przez cały Wiek Ewangelii używał i jeszcze używa biblijnych doktryn, strofowań, napraw i ćwiczeń w sprawiedliwości, które są dane aby „człowiek Boży był doskonały, ku wszelkiej sprawie dobrej dostatecznie wyćwiczony.”
Jak podane było powyżej, tylko kapłanom i lewitom wolno było dotykać się świętych naczyń w obrazie; z tego wynika, że w pozafigurze tylko Pańscy poświęceni pozafiguralni Kapłani i Lewici mieli powierzone im cenne prawdy Słowa Bożego. A teraz, gdy pozafiguralni Kapłani w pełnym znaczeniu dokończyli swej podróży do ziemi obiecanego odpoczynku, pozafiguralni Lewici są tymi specjalnymi ambasadorami Pańskimi jacy pozostali na ziemi, którym powierzone niesienie naczyń Pańskich. Jak ważnym i na czasie jest napomnienie naszego
kol. 2
tekstu: „Oczyśćcie się wy, którzy nosicie naczynie Pańskie’! „
GRZECH W SERCU WYŁĄCZA OD ŁASKI BOŻEJ
Myśl podana w naszym tekście powinna zawsze tkwić w naszej pamięci – że wszyscy, którzy starają się zanosić drugim poselstwo Pańskie i być Jego sługami w wypowiadaniu Jego Prawdy powinni być przede wszystkim czystymi – czystego serca. „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądają”. Ci, którzy są nieczystego serca nigdy nie będą oglądali Boga, ani w literalnym znaczeniu, ani w symbolicznym. Oglądanie Boga teraz znaczy rozpoznawanie Jego charakteru, wyrozumiewania Jego Planu w jego ciągłym i chwalebnym rozwinięciu, wyrabianie pilności w naśladowaniu Jego – to wszystko możemy osiągnąć przez czystość serca. Czym więcej stajemy się czystymi w sercu tym więcej, nasze intencje stają się uczciwsze, prawdziwsze i czystsze, tym więcej możemy zrozumieć i ocenić naszego wielkiego Ojca, Który jest w Niebie. On objawia się takim a nie innym. A więc praca oczyszczenia i trzymania siebie czystymi, jest sprawą największej wagi. Musimy osiągnąć absolutną czystość, serca, intencji, a potem, jak tylko możliwe, trzymać swe myśli, słowa i uczynki wolnymi od grzechu, od różnych naleciałości. Jeśliby ktoś lekceważył grzech w sercu swym, takiego Pan nie wysłucha (Psalm 66; 18.). A zatem jeśli ktokolwiek zaniedba trzymania się w miłości Bożej, taki wnet znajdzie się w ciemności zewnętrznej (Mat. 6:23; 22:13), w ciemności tego świata, ciemności tych, którzy są tylko nominalnie ludem Bożym. A więc nasze pozostawanie w łasce Pańskiej i w świetle Jego Prawdy zależy od tego, czy trzymamy się w miłości Bożej, czy pozostajemy w stanie oczyszczonym, t j. w czystości serca, i czy na ile to jest możliwe w czystości myśli, słów i uczynków.
Wielu znajduje się w Wielkim Babilonie jak również w Małym Babilonie, którzy roszczą sobie pretensje, że są sługami Bożymi, którzy mają uznanie od drugich, lecz którzy nie mają w poważaniu Jego Słowa, i dlatego, nie noszą Jego naczyń. Mamy powiedziane, że niektórym sługom Szatana zdaje się, iż są sługami Boga (2Kor. 11:13-15; Obj. 2:2; 3:9). Niektórzy z nich przyznają się, że nie mają wiary. Niektórzy z nich mówią, że Bóg jest nic więcej jak bóg natura, zasadą objawiającą się we wszystkich dobrych rzeczach,