Teraźniejsza Prawda nr 156 – 1954 – str. 71
SŁUŻBA POŚWIADCZAJĄCA
WIELKIEGO GRONA
(The Great Company’s Attestatorial Service, P. ’54, 54)
Jak brat Johnson dowiódł (P. ’21, str. 14; E tom 4, str. 49, itd.), „prawda o Epifanii jest postępująca”. To jest widoczne dla wszystkich, którzy bacznie śledzili jej rozwijanie z roku na rok; i z biegiem czasu możemy się spodziewać jej dalszego rozwinięcia (Przyp. 4:18). Aby lepiej zrozumieć rzeczy podane w tym artykule, zachęcamy wszystkich aby najpierw pilnie zbadali E tom 4, roz. 2, „Ogólności o Wielkim Gronie”, albo artykuł pt. „Oczyszczenie Prawdy i Jej Sług”, Ter. Prawda 1932 strona 26 gdzie jest tłumaczony roz. 12 z 3 ks. Mojżesza.
Zastanówmy się nad określeniami brata Johnsona odnoszącymi się do dwunastego rozdziału 3Moj. Brat ten, jak wiemy, w figuralnym znaczeniu Racheli odnalazł klucz którym otworzył 3Mojż. 12. Rachela na nasz czas przedstawia duchowe prawdy tyczące się wyboru na okresy Paruzji i epifanii i sług, którzy tymi prawdami służą dwom z ducha spłodzonym klasom szczególnie rozwiniętym przez te prawdy przy końcu Wieku Ewangelii, tj. Małemu Stadku (pozafiguralny Józef) i Wielkiemu Gronu (pozafiguralny Beniamin). W owym artykule na str. 27 tłumaczył on, że matka (3Moj. 12), przedstawia to samo co Rachel przy końcu Wieku (chociaż nie koniecznie to samo z każdego punktu zapatrywania); że mężczyzna (3Moj. 12:2) przedstawiał Małe Stadko w Paruzji, które było rozwinięte przez duchowe prawdy tyczące się wyboru i sług, którzy tymi prawdami służyli, i że dzieweczka (3Moj. 12:5) przedstawiała Wielkie Grono podczas Paruzji i Epifanii. On dalej tłumaczył tam, że okres 40 dniowy oczyszczenia matki po urodzeniu syna przedstawia 40 lat Paruzji (1874–1914), i że 80 dni potrzebnych na oczyszczenie matki po urodzeniu córki przedstawia 80 lat Paruzji i Epifanii (w ścisłym znaczeniu) razem (1874–1954). Jak oczyszczenie matki po synie podczas 40 dni przedstawiało dwie rzeczy: 1) oczyszczenie Prawdy (w jej zastosowaniu do Małego Stadka — mężczyzny) z wszelkich błędów dotyczących się niego, i 2) oczyszczenie jej wiernych sług, co było dowiedzionym przed październikiem 1914, że oni zatrzymali korony i od tego czasu je zatrzymują; tak też oczyszczenie matki po córce podczas
kol. 2
80 dni przedstawia dwie rzeczy: 1) oczyszczenie Prawdy (w jej zastosowaniu do Wielkiego Grona — dzieweczki) z wszelkich błędów dotyczących się niego; i 2) oczyszczenie wiernych i częściowo wiernych sług Prawdy z takich nieczystości, które byłyby powodem utraty ich miejsc w Wieku Tysiącletnim, jak również niezdatności wykonywania specjalnej służby poświadczającej od października 1954.
A kto są ci „wierni” i „częściowo wierni” słudzy wspomniani powyżej? Ponieważ brat Johnson często właściwie używał wyrażenie „wierni” i „częściowo wierni” gdy porównywał Małe Stadko z Wielkim Gronem, zdawałoby się na pierwszy rzut oka, że to samo miał na myśli w tym wypadku; lecz ostrożniejsze zbadanie cytatu i wypełnień wskazuje, że to znaczenie nie odnosi się do tematu pod dyskusją, jak następujące punkty wykażą:
(1) W następnym paragrafie (str. 27 p. 4) przy omawianiu 7 i 14 dni z 3Mojż. 12:2, 5, on wykazuje (odnosząc się do sług przedstawiających Prawdę), że „w figurze siedmiodniowej nieczystości matki (w. 2) mamy rozumieć, że uczestnictwo sług tracących korony nie jest przedstawione w obrazie odnoszącym się do rozwinięcia Małego Stadka, chociaż oni pomagali w rozwijaniu Małego Stadka. Również należy rozumieć że tak słudzy zatrzymujący jak i tracący korony są uważani załączonymi we figurze matki i w obrazie odnoszącym się do tych, co rozwijali Wielkie Grono, chociaż ci pierwsi nie są załączeni w obrazie czternastodniowej nieczystości matki (w. 5). Fakty tych dwóch pozafigur i dwóch okresów figuralnej nieczystości i figuralnego oczyszczenia zmuszają nas abyśmy zrobili różnice w poglądzie”.
(2) Na str. 27, w par. 5 po opisaniu specjalnej pracy (uderzenie Jordanu, itd.) która w 1914–1916 była świadectwem zupełnego oczyszczenia matki w znaczeniu sług, którzy zatrzymywali korony, on dodaje: „Ta służba była świadectwem oczyszczenia pozafiguralnej matki; ponieważ wierne uczestniczenie w niej dowiodło, że oni byli sługami, którzy zatrzymali swe korony. Jednak ich usługiwanie w tym nie wyrobiło im wysokiego powołania. To jest udowodnione tym